2016 έτος πίστης στον Εαυτό!

Η πίστη νικά το φόβο και φέρνει ελευθερία.

Το έτος 2016 ας είναι έτος αγνής και βαθειάς  πίστης στον Εαυτό.

Όλοι έχουμε την πίστη μέσα μας - είναι το κεφάλαιο με το οποίο γεννιόμαστε -  μικραίνει ή μεγαλώνει  ανάλογα με τον τρόπο που τη διαχειριζόμαστε…. Κάθε φορά που τολμάμε και ξεπερνάμε ένα φόβο η πίστη μας μεγαλώνει και γίνεται πιο αγνή, πιο βαθειά και ανιδιοτελής.

Για το νέο έτος ας δεσμευτούμε να επιλέγουμε την Αφοβία  για να εξαγνίσουμε  και να   δυναμώσουμε την πίστη στον αληθινό μας Εαυτό.

Αυτός που έχει πίστη ξέρει τον δρόμο κι ας τον ακολουθεί για …πρώτη φορά!

Για το 2016 ο δρόμος του καθενός μας ας είναι μέσα στο Φως της Αγάπης!

Αφροδίτη 

Για την αποδοχή

Αποδέχομαι δεν σημαίνει συμβιβάζομαι, ανέχομαι αυτό που δεν συμφωνεί με τη δική μου ύψιστη αλήθεια, την οποία είμαι διατεθειμένη να ψάχνω και να επανεξετάζω κάθε στιγμή.

Αποδέχομαι δεν σημαίνει υπομένω, υποτιμώντας τον εαυτό μου και τις δικές μου ανάγκες, τις οποίες αναγνωρίζω μέσα από τις πεποιθήσεις μου.

Αποδέχομαι δεν σημαίνει πως συμφωνώ και επηρεάζομαι από την άποψη και την ανάγκη σου, τα οποία εκτιμώ και λογαριάζω με ισότιμο σεβασμό με τα δικά μου.

Αποδέχομαι δεν σημαίνει υποκύπτω σε λογικοφανή επιχειρήματα που βασίζονται σε αισθητικά και συναισθηματικά συμπεράσματα. 

Aγαπάω σημαίνει είμαι

...όταν το είμαι δεν συνοδεύεται από τίποτα

Όλα αυτά που δεν είμαστε είναι αντικείμενα: δεν είμαι αυτό, δεν είμαι το άλλο, δεν είμαι έτσι, δεν είμαι αλλιώς. Και τα αντικείμενα έχουν ταυτότητα: εθνική, θρησκευτική, επαγγελματική, κοινωνική, ψυχολογική.

 Αυτό που είμαστε είναι βίωμα και αναφέρεται στην εμπειρία της επίγνωσης που έχουμε όλοι αυτή τη στιγμή. Το «είμαι» είναι πάντα σιωπηλό. Υπάρχει μέσα στη σιωπή, γιατί στη σιωπή δεν υπάρχουν σκέψεις, δηλαδή αντικείμενα, αλλά μόνο η βιωματική εμπειρία της επίγνωσης.

Το «είμαι» δεν λέγεται, βιώνεται. Γι’ αυτό η αγάπη δεν μπορεί να μεταφερθεί και να εκφραστεί με λέξεις ή με λόγια. Γιατί η ζωή είναι αγάπη, η ύπαρξη είναι αγάπη, εμείς είμαστε αγάπη.

Ο εγκέφαλος, το δεξί βουβό ημισφαίριο και η γραφή - μέρος Α

Της Μπελίκας-Αντωνίας Κουμπαρέλη

Η εργασία αυτή παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο 1ο Διεθνές Συνέδριο Δημιουργικής Γραφής που έγινε από 4 έως 6 Οκτωβρίου του 2013 σε συνεργασία του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας ΠΜΣ (μεταπτυχιακό τμήμα Δημιουργικής Γραφής) και το Ελληνοαμερικανικό Εκπαιδευτικό Ίδρυμα: Κολλέγιο Αθηνών – Κολλέγιο Ψυχικού.

Εισαγωγή

Η γνώση της νευροφυσιολογίας σχετικά με τις λειτουργίες του εγκεφάλου, είναι ίσης αξίας με τη γνώση της γλώσσας όπου χρησιμοποιείται η γραμματική, η σύνταξη, η ορθογραφία.

Στην εργασία αυτή παρουσιάζονται τα βασικά πέντε μέρη του εγκεφάλου, δηλαδή, αριστερό και δεξί ημισφαίριο, μεσολόβιο (ή αλλιώς κεντρικός νευρώνας), αμυγδαλή και ιππόκαμπος, με στόχο να δούμε πώς μπορούμε συνειδητά να βοηθήσουμε τη συνεργασία των ημισφαιρίων, να χρησιμοποιήσουμε το βουβό δεξί ώστε το αριστερό να εκφράσει με λόγια τα συναισθήματά μας άρα και τη δημιουργικότητά μας, να μειώσουμε την ένταση της πρωτόγονης αμυγδαλής και να αυξήσουμε τις πιθανότητες δημιουργίας και διατήρησης νέων εγκεφαλικών κυττάρων μέσω του ιππόκαμπου, ανεξαρτήτως ηλικίας.

Ο εγκέφαλος, το δεξί βουβό ημισφαίριο και η γραφή - μέρος Β

ΤΑ ΗΜΙΣΦΑΙΡΙΑ ΚΑΙ Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ

Ας σκεφτούμε το δεξί και το αριστερό ημισφαίριο σε σχέση με ένα μυθιστόρημα. Πώς το δουλεύουμε; Το αριστερό φτιάχνει τους ρόλους, την αλληλουχία, τις λεπτομέρειες. Το δεξί όμως έδωσε την έμπνευση, οραματίστηκε το σύνολο, το ύφος, τα χρώματα, τις οσμές, τα συναισθήματα, το γενικό πλαίσιο όπου θα κινηθούν οι ρόλοι. Ωστόσο χωρίς ήρεμη αμυγδαλή, το μεσολόβιο δεν θα καταφέρει να μεταβιβάσει πληροφορίες απ’ το ένα ημισφαίριο στο άλλο, άρα δεν θα καταφέρουμε να γράψουμε γραμμή. Το ίδιο ισχύει και για κάθε μορφής τέχνη: Το δεξί οραματίζεται τι θέλει να φτιάξει, το αριστερό εκτελεί.

Ακριβώς το ίδιο ισχύει και για όσους δεν είναι καλλιτέχνες. Η νοικοκυρά σκέφτεται με το δεξί της ημισφαίριο το φαγητό και το εκτελεί με το αριστερό, ο ξυλουργός φαντάζεται με το δεξί το έπιπλο και το κατασκευάζει με το αριστερό του ημισφαίριο. Η έλλειψη φαντασίας και οραματισμού σταματάει την πράξη και η φαντασία ζωντανεύει μέσω των πράξεων.

Η ολιστική νοημοσύνη στη χρήση του εγκεφάλου

Αρχές του 1980 κυκλοφόρησε η θεωρία της Πολλαπλής Νοημοσύνης (MIQ) σε αντιπαράθεση με τις ‘τυπικές’ μετρήσεις του IQ και σε συμπλήρωση της συναισθηματικής νοημοσύνης EQ. Η ολιστική νοημοσύνη συντίθεται από εφτά είδη νοημοσύνης: λεκτική, λογικομαθηματική, μουσική, σωματική-συναισθητική, χωρική-γεωγραφική, διαπροσωπική και ενδοπροσωπική. Πρόσφατα προστέθηκαν άλλα δύο είδη νοημοσύνης: η φυσιοκρατική και η υπαρξιακή. Η ολιστική ανάπτυξη όλων των ειδών νοημοσύνης αφορά στον άνθρωπο ως όλον, αφού έτσι κι αλλιώς συνδυάζει αντίθετα και συμπληρωματικά χαρακτηριστικά: Λογικός και διαισθητικός, πρακτικός και ονειροπόλος, προσγειωμένος και οραματιστής.

Τι σημαίνει "ζω συνειδητά"

Από τον Dr. Jon Kabat-Zinn

Ζω συνειδητά σημαίνει συνδέομαι με την ίδια τη ζωή. Δεν απαιτείται κατανάλωση ενέργειας γι' αυτό, αλλά επιλεκτική και μη επικριτική εστίαση της προσοχής μας στην παρούσα στιγμή. Η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από αυτή τη στάση.

Η προσοχή είναι ο οδηγός που χρησιμοποιούμε για να πλοηγηθούμε στη ζωή μας. Πρόκειται για μια ικανότητα που μπορούμε να αναπτύξουμε για να γνωρίζουμε τι συμβαίνει ή τι δεν συμβαίνει, και να βρούμε τρόπους για να σχετιστούμε πιο σοφά με όσα συμβαίνουν, αντί να είμαστε στο έλεος των συναισθηματικών αντιδράσεών μας, των τρελών σκέψεων, των φόβων μας, κ.ο.κ.

Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία σε τι εστιάζουμε την προσοχή μας. Σημασία έχει να το κάνουμε με πρόθεση. Όταν αρχίζεις να παρατηρείς πού βρίσκεται η προσοχή σου, αντιλαμβάνεσαι ότι τον περισσότερο χρόνο βρίσκεται μέσα στον νου και ο νους φλυαρεί αδιάκοπα - ιδέες, γνώμες, αντιδράσεις... Ξοδεύουμε πάρα πολύ χρόνο ανησυχώντας και προγραμματίζοντας το μέλλον, όσο και αναπολώντας το παρελθόν: "γιατί φέρθηκα έτσι στον άλλον;", "γιατί έγιναν έτσι τα πράγματα;", "γιατί δεν έγιναν αλλιώς;".

Osho: Άλλο ενοχή και άλλο ντροπή (αιδώς, αισχύνη)

Η ζωή είναι εύκολη για τον άνθρωπο που  ντρέπεται (σέβεται τον εαυτό του).

Αυτή η βουδιστική ιδέα της ντροπής πρέπει να γίνει κατανοητή, σε αντίθεση με τη χριστιανική ιδέα της ενοχής. Στα λεξικά μοιάζει να είναι συνώνυμη, αλλά δεν είναι. Η ντροπή (εσωτερική συνείδηση) είναι ένα εντελώς διαφορετικό φαινόμενο.

Η ενοχή (εξωτερική συνείδηση) επιβάλλεται πάνω σου από τους άλλους. Είναι μία συνωμοσία ανάμεσα στους πολιτικούς και τους παπάδες, για να κρατάνε την ανθρωπότητα σκλαβωμένη για πάντα.

Σου δημιουργούνε ενοχές και σου δημιουργούν το μεγάλο φόβο της αμαρτίας.

Σε κατηγορούν, σε κάνουν να φοβάσαι, δηλητηριάζουν τις ίδιες σου τις ρίζες με την ιδέα της ενοχής. Καταστρέφουν κάθε δυνατότητά σου για να χαρείς, να γελάσεις και να γιορτάσεις.

Οι κατηγορίες τους είναι τέτοιες, που το γέλιο μοιάζει να είναι αμαρτία.

Osho: Η Αγάπη δεν είναι σχέση αλλά εσωτερική κατάσταση

Το παρόν βρίσκεται πέρα από τους προσδιορισμούς μας. Είναι όπως είναι. Μπορείς όμως να έχεις προσδοκίες για το μέλλον και για το πώς θα έπρεπε να είναι. Μπορείς να αγαπάς στο παρόν, μόνο αν η αγάπη σου δεν έχει προσδοκία, απαίτηση, μόνον αν είναι δίχως όρους.

Επίσης, αν αγαπάς μόνο έναν άνθρωπο και όχι και έναν άλλο, τότε δεν μπορείς ποτέ να αγαπάς στο παρόν. Αν η αγάπη σου είναι σχέση και όχι εσωτερική κατάσταση, δεν μπορείς να αγαπάς στο παρόν. Αν λέω πως μπορώ να αγαπώ μόνον εσένα, τότε, όταν δεν είσαι εδώ, δεν θα αγαπώ.

Επί είκοσι τρεις ώρες θα είμαι χωρίς αγάπη και μόνο μια ώρα, όταν είμαι μαζί σου, θα αγαπώ. Είναι αδύνατο αυτό! Δεν γίνεται να είσαι σε κατάσταση αγάπης τη μια στιγμή και την άλλη να μην είσαι.

Αν είμαι υγιής, είμαι υγιής όλο το εικοσιτετράωρο. Είναι αδύνατο να είμαι υγιής μια ώρα και άρρωστος τις υπόλοιπες είκοσι τρεις. Η υγεία δεν είναι σχέση, αλλά κατάσταση της ύπαρξης.

Ακούστε τον Ανώτερο Εαυτό σας!

Τα 9 Σημάδια ότι σας Μιλάει.

 Ο ανώτερος, πνευματικός μας εαυτός είναι εκεί, βαθιά μέσα μας και περιμένει να τον αφυπνίσουμε.

Ο ανώτερος εαυτός μας κρύβει δυνάμεις που δεν τις γνωρίζουμε, έχει τη ικανότητα να μας καθοδηγήσει σωστά στη ζωή, να μας αποκαλύψει νέα μονοπάτια και πηγές δυνατοτήτων που παραμένουν σε χειμερία νάρκη μέσα μας…

Πότε μας μιλάει ο ανώτερος εαυτός μας;

Ο πνευματικός μας εαυτός μας μιλάει συχνά: όταν έχουμε δυσκολίες, όταν ζοριζόμαστε, όταν έχουμε διλήμματα, όταν αισθανόμαστε χαμένοι και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, όταν πρέπει να πάρουμε μια απόφαση ή όταν πρέπει να ζυγίσουμε μια κατάσταση ή να εκτιμήσουμε ένα άτομο…  Ο ανώτερος εαυτός μας είναι εκεί και μιλάει, όμως εμείς δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε…

Αυτό που είμαστε. Του Ίρβιν Γιάλομ

Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.

Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.

Ησίοδος: Οι εννέα Μούσες

Οι εννέα Μούσες ήταν θεότητες του αρχαίου ελληνικού πάνθεου, κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.

Σύμφωνα με τον αρχαίο ποιητή Ησίοδο ο οποίος αναφέρει: "Κατόπιν οι θεές αρχίζουν και τελειώνουν το τραγούδι υμνώντας τον Δία τον πατέρα θεών και ανθρώπων, για την ανωτερότητα του ανάμεσα στους θεούς και την μεγαλοσύνη του. Μετά υμνώντας το γένος των ανθρώπων  και των ισχυρών Γιγάντων τέρπουν τη ψυχή του Δία πάνω στον Όλυμπο, οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι θυγατέρες του Δία του Αιγιόχου."

και συνεχίζει λέγοντας (απόσπασμα από τη Θεογονία) :

"Τις γέννησε η Μνημοσύνη η κυρά της Ελευθήρος αφού έσμιξε με τον γυιό του Κρόνου στις ακροκορφές τις Πιερίας, για να λησμονούμε τις στενοχώριες μας και να διώχνουν τις έγνοιες.

Εννιά νύχτες έσμιγε μαζί τους ο σοφός Δίας ανεβαίνοντας στο ιερό κρεβάτι κρυφά απ’ τους αθάνατους. Μα όταν γύρισε ο χρόνος και κύλισαν οι ώρες και τα φεγγάρια μίκραιναν κι οι μέρες έρχονταν και φεύγαν, του γέννησε εννιά κόρες που είχαν τα ίδια ψυχικά χαρίσματα, που άλλη φροντίδα εκτός το τραγούδι δεν είχαν στην καρδιά τους, ούτε καμμιά έγνοια στη ψυχή και που κατοικούσαν στην πιο ψηλή κορφή του χιονισμένου Ολύμπου.

Το πυρωμένο βέλος της ψυχής

Η ψυχή του κάθε ανθρώπου είναι πολυταξιδεμένη με χιλιάδες χρόνια προϋπηρεσία και γνώσεις αμέτρητες.

Ο στόχος της κάθε ψυχής είναι να φτάσει στο επίπεδο της Θέωσης της και κοντά στον Πατέρα μας Θεό. Η διαδικασία της ανέλιξης της ψυχής είναι η εκπαίδευσή της. Όμως για την εκπαίδευσή της η ψυχή έχει ανάγκη από ένα σώμα. Ένα σώμα που θα την βοηθήσει να κάνει την μαθητεία της με τρόπο τέτοιο που να φτάσει τελικά αυτό το στάδιο της Θέωσης.

Το σώμα λοιπόν κάθε ανθρώπου είναι το τόξο και η ψυχή το βέλος. Η τοξοβολία ως άθληση μας διδάσκει ότι για να φύγει το βέλος όσο πιο μακριά, εμείς οφείλουμε να τραβήξουμε το κορδόνι του τόξου όσο περισσότερο μπορούμε. Επίσης το βέλος θέλουμε να φτάσει τον στόχο που εμείς έχουμε ορίσει, ως εξάσκηση μας.

Ως προς εμάς λοιπόν είπαμε ότι το σώμα μας είναι το τόξο, το βέλος μας είναι η ψυχή και το κορδόνι μας είναι το εγώ. Ο στόχος μας είναι η Πύλη του Πατέρα μας, ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα. Τρεις ομόκεντροι στόχοι οι οποίοι δημιουργούν την φλόγα του στόχου. 

Εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να πυρώσουμε την ψυχή μας για να γίνει το βέλος μας δυνατό και ισχυρό έτσι ώστε να φτάσει την φλόγα του Πατέρα μας. Να ενωθεί το πυρωμένο βέλος, για να σταματήσει το πεπρωμένο, με την φλόγα. Εκεί το ταξίδι της ψυχής έχει ολοκληρωθεί.

Για να πετύχουμε όμως αυτό το κομμάτι αυτό που θα κάνουμε είναι να κάνουμε το εγώ μας όσο πίσω μπορούμε. Να το τραβήξουμε δηλαδή πίσω. Δηλαδή το εγώ να κάνει τον χώρο που χρειάζεται η ψυχή – βέλος για να μπορέσει να ελευθερωθεί απόλυτα.

Οι δέκα κανόνες της ανθρώπινης ενσάρκωσης

1. Θα λάβεις ένα σώμα. Μπορεί να το λατρέψεις ή να το μισήσεις αλλά είναι δικό σου για να το κρατήσεις καθ' όλη την περίοδο της ενσαρκώσεως σου.

2. Θα λάβεις μαθήματα. Έχεις εγγραφεί σε ένα άτυπο σχολείο που ονομάζεται ''ζωή''.

3. Δεν υπάρχουν λάθη, παρά μόνο μαθήματα. Η ανάπτυξη είναι μια διαδικασία προκλήσεων, σφαλμάτων και πειραματισμών. Τα ''αποτυχημένα'' πειράματα είναι εξ ίσου μέρος της διαδικασίας όσο και αυτά που είναι ''επιτυχημένα'' ολοκληρωτικά.

Γίνε εσύ η αγάπη που ψάχνεις να βρεις

Όλοι έχουμε ανάγκη να βρούμε κάποιον που θα μας αγαπήσει και θα μας αποδεχτεί όπως είμαστε. Αλλά αυτή η ανάγκη μπορεί να κρύβει κάτι βαθύτερο: την αδυναμία μας να αγαπήσουμε εμείς τον εαυτό μας, δηλαδή το σώμα μας, τα συναισθήματά μας, τις σκέψεις μας, τις συμπεριφορές μας, ίσως και κάποια συμπτώματα.

Δεν είναι κακό, ούτε κατακριτέο, ούτε σημάδι ψυχικής αδυναμίας, η επιθυμία μας να βρούμε έναν άνθρωπο να μας καταλαβαίνει, να μας αποδέχεται και να μπορούμε να μοιραζόμαστε μαζί του τις εμπειρίες της ζωής.

ΑΝΤΩΝΙΑ ΣΟΦΟΥ: Ο ΜΕΓΑΛΟΣ ΝΟΜΟΣ

O Νόμος της Δράσης και της Αντίδρασης

Ό,τι σπείρεις θα θερίσεις. Αν αυτό που θες είναι ευτυχία, αγάπη, φιλία και ειρήνη… Τότε ΓΙΝΕ η αγάπη σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής σου, γίνε ειρηνικός, γίνε ευτυχισμένος, γίνε ένας καλός φίλος για κάποιον. Όταν προσφέρεις αρνητική ενέργεια, αυτή επιστρέφει σε σένα ακόμα πιο ισχυρή.

Ο Νόμος της Δημιουργίας

Η ζωή δε συμβαίνει απλά. Χρειάζεται και τη συμμετοχή σου. Ό,τι μας περιτριγυρίζει, ό,τι βρίσκεται στο άμεσο, εξωτερικό περιβάλλον μας, δεν είναι παρά η ανάκλαση της εσωτερικής μας κατάστασης, των πιστεύω και των αντιλήψεών μας. Να κάνεις και να είσαι ό,τι θες να υπάρχει και να συμβαίνει στη ζωή σου. Όλα είναι τέλεια.

Ο σκιώδης Εαυτός

Ένας πανίσχυρος άγνωστος εχθρός; Ή Ένας πολύτιμος γνωστός σύμμαχος;

Ο Σκιώδης Εαυτός μας. Μια δύναμη μέσα μας που φαίνεται να δρα στη ζωή μας ερήμην μας… Είναι γνωστός, ως ο σαμποτέρ,ο υπονομευτής κάθε επιθυμίας, στόχου και σκοπού, επιλογής και δράσης μας. Ο ΑΣΠΟΝΔΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΜΑΣ. 

Και έτσι παραμένει… και φαίνεται να αυξάνει η αρνητική του επιρροή στη ζωή μας… όσο εμείς… δεν επιλέγουμε να τον αναγνωρίσουμε και να τον γνωρίσουμε…

ΑΛΛΑΓΗ - Osho

Η δυστυχία εμφανίζεται επειδή δεν επιτρέπουμε να συμβεί αλλαγή. Μένουμε προσκολλημένοι, θέλουμε να είναι στατικά τα πράγματα. Αν αγαπάς μια γυναίκα, τη θέλεις και για αύριο, με τον ίδιο τρόπο που είναι δική σου σήμερα. Ετσι ακριβώς προβάλλει η δυστυχία. Κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος για την επόμενη στιγμή, πόσο μάλλον για αύριο.

Ο άνθρωπος που έχει επίγνωση γνωρίζει ότι η ζωή αλλάζει συνεχώς. Η ζωή είναι αλλαγή. Ένα μόνο πράγμα είναι μόνιμο και αυτό είναι η αλλαγή. Εκτός από την αλλαγή, κάθε τι άλλο αλλάζει. Αν αποδεχτείς τη φύση αυτή της ζωής, αν αποδεχτείς αυτή τη μεταβαλλόμενη ύπαρξη με όλες της τις εποχές και τις διαθέσεις, αυτή τη συνεχή ροή που δεν σταματά ποτέ ούτε για μια στιγμή, είσαι τότε μακάριος. Τότε δεν μπορεί κανείς να διαταράξει τη μακαριότητά σου. Η δίψα σου ακριβώς για μονιμότητα είναι εκείνο που σου δημιουργεί προβλήματα. Αν θέλεις να ζεις με ζωή που δεν έχει καμιά αλλαγή, ζητάς κάτι το αδύνατο.

Ένας άνθρωπος που έχει επίγνωση αποκτά αρκετό θάρρος ώστε να αποδεχτεί τα μεταβαλλόμενα φαινόμενα. Με αυτήν ακριβώς την αποδοχή υπάρχει η μακαριότητα. Τότε όλα είναι καλά. Τότε δεν απογοητεύεσαι ποτέ.

Osho, No Man Is an Island, Ομιλία #31

Πηγή: http://www.osho.com/

Ανάγκες και προσδοκίες

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Έχεις σκεφτεί ποτέ τι σε κρατάει μακριά από το να έχεις αυτό που πραγματικά επιθυμείς;

Ξέρω, θα πεις, ο φόβος. Ναι, ο φόβος μας κρατάει μακριά από τις βαθύτερες επιθυμίες της καρδιάς μας.

Και πως εκδηλώνεται ο φόβος; Τι μορφές παίρνει και πως πρακτικά μας εμποδίζει;

Μας δημιουργεί ανάγκες. Μας δημιουργεί προσδοκίες. Να έχουμε αυτό, να έχουμε εκείνο, να αποκτήσουμε το άλλο, να επιτύχουμε κάτι. Προσδοκίες και ανάγκες, είναι ο τρόπος με τον οποίο ο φόβος κάνει την παρουσία του στην καθημερινή ζωή.

Έχεις σκεφτεί γιατί έχεις τόσες προσδοκίες και ανάγκες; Γιατί διαφορετικά ίσως πιστεύεις ότι δεν είσαι αρκετά καλός/η, ότι δεν θα έχεις την αναγνώριση που θες, ότι δεν θα καταφέρεις να υπάρχεις χωρίς αυτά που επιθυμείς και έχεις ανάγκη.

Ζωή χωρίς επιθυμίες = ζωή χωρίς προσπάθεια

Όσο πιο συνειδητά ζούμε, τόσο λιγότερο προσπαθούμε. Η ανεπάρκεια και η ανασφάλεια που αισθάνονται οι άνθρωποι είναι οι αιτίες που δημιουργούν τις επιθυμίες. Η ανεπάρκεια δημιουργεί τα "θέλω" (θέλω να καταφέρω, να αναγνωριστώ, κ.ά.) και η ανασφάλεια δημιουργεί τα "δεν θέλω" (δεν θέλω να πάθω κάτι κακό, να μείνω μόνος μου, κ.ά.) - τα "δεν θέλω" μεταφράζονται σε "θέλω να μην...", και έτσι μιλάμε πάλι για επιθυμίες.

Όταν δεν υπάρχει το κίνητρο να αντισταθμιστούν η ανεπάρκεια και η ανασφάλεια, δεν υπάρχει λόγος για προσπάθεια γιατί δεν υπάρχουν επιθυμίες. Το σύστημα "σώμα-νους" λειτουργεί αυθόρμητα, απελευθερωμένο από την τυραννία ενός εαυτού που αισθάνεται ανεπαρκής και ανασφαλής - αυτή την κατάσταση τη συναντάμε πρωτίστως στα βρέφη και στα μικρά παιδιά, πριν αρχίσει να διαμορφώνεται η ψευδαίσθηση του εαυτού, με τη διαφορά φυσικά ότι σ' αυτά απουσιάζει η συνειδητή γνώση της ύπαρξης.

10 πληροφορίες που περιμένουν να τις συνειδητοποιήσουμε

Η αντίληψη που έχουμε για τον εαυτό μας και τον κόσμο που μας περιβάλλει εξαρτάται από το κατά πόσο έχουμε προσεγγίσει την αληθινή μας φύση. Δηλαδή, πόσο καλά έχουμε κατανοήσει αυτό που ονομάζουμε πραγματικότητα και πόσο δεκτικοί είμαστε απέναντι σε ό,τι συμβαίνει.

Κάποιες πληροφορίες-γνώσεις μπορούν να μας βοηθήσουν να δούμε τη ζωή με λιγότερα φίλτρα, λιγότερες σκέψεις, λιγότερες αντιστάσεις και περισσότερη χαρά. Σ' αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε δέκα από τις πιο σημαντικές.

1. Όλα είναι κενά

Σήμερα οι φυσικοί επιβεβαιώνουν ότι αυτό που ονομάζουμε ύλη αποτελείται κατά 99,99% από κενό χώρο. Και αυτό γιατί τα άτομα που αποτελούν την ύλη δεν είναι συμπαγή, αλλά αποτελούνται από κενό χώρο που περιλαμβάνεται μεταξύ του πυρήνα και των ηλεκτρονίων τους. Αλλά το κενό δεν είναι όπως πιστεύαμε μέχρι πρότινος ένα αμέτοχο πλαίσιο όπου εξελίσσονται τα φαινόμενα που αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας. Είναι κάτι πολύ περισσότερο, καθώς αποδείχθηκε πρόσφατα ότι από το κενό μπορούν να εμφανιστούν αυθόρμητα τα στοιχειώδη σωματίδια και ίσως η διάκριση μεταξύ ύλης και κενού να μην είναι και τόσο βάσιμη. Εξάλλου, η κβαντική φυσική δεν θεωρεί τα σωματίδια ως κόκκους ύλης, αλλά πρότυπα πιθανοτήτων μέσα στο αδιάσπαστο κοσμικό πλέγμα.

Η θεραπευτική δύναμη της Οδύσσειας του Ομήρου

Γράφει η Ιουλία Πιτσούλη

Η ομηρική Οδύσσεια είναι μια μορφή βαθιάς θεραπείας. Το Ομηρικό έπος είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μας καλεί να λύσουμε τα σκοινιά που μας δένουν με την περιορισμένη αντίληψη του εαυτού μας και να ανοιχτούμε στις απέραντες μέσα μας θάλασσες αναζητώντας κάτι πολύτιμο. Τον αληθινό εαυτό μας.

Ποιος είναι ο Οδυσσέας; Είστε, εσείς, εγώ, ο κάθε άνθρωπος. Πλάνητες όπως αυτός, περιπλανώμεθα από εμπειρία σε εμπειρία, γευόμαστε τους γλυκούς καρπούς των Λωτοφάγων, ξεχνιόμαστε από το τραγούδι των Σειρήνων, συντριβόμαστε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη λαχταρώντας πάντα την επιστροφή μας στην επουράνια μακαριότητα και στην Πηνελόπη-ψυχή μας. Η Οδύσσεια είναι το τραγούδι του νόστου, η λαχτάρα και ο πόνος μας για τον γυρισμό στην Πηγή μας.

Κάθε φορά που ανοίγουμε το κείμενο του Ομήρου, φως βγαίνει από τις σελίδες. Και μυρωδιές και ήχοι. Η γεύση της αρμύρας. Το φουρφούρισμα των πανιών που φούσκωναν στον άνεμο. Το τρίξιμο του θαλασσοδαρμένου σκαριού, ο εκκωφαντικός κρότος από τον τρομερό κεραυνό του Δία που τσάκισε το καράβι, το σφύριγμα του βέλους στον αέρα, οι τσιρίδες σαν των νυχτερίδων που έβγαζαν οι μνηστήρες κατεβαίνοντας στον Άδη, η μεγαλόπρεπη φωνή της, το βροντερό γέλιο του ήρωα και ο βαθύς στεναγμός της νοσταλγίας του.

Έμαθα πως.. Σαίξπηρ

Έμαθα:

Πως να μεγαλώνεις δεν σημαίνει μονάχα να «κλείνεις» χρόνια.

Πως η σιωπή είναι η καλύτερη απάντηση όταν ακούς ανοησίες.

Πως να δουλεύεις δεν σημαίνει μονάχα να κερδίζεις χρήματα.

Πως οι φίλοι «αποκτούνται» δείχνοντας το πραγματικό μας πρόσωπο.

Πως οι αληθινοί και πραγματικοί φίλοι βρίσκονται πάντα κοντά μας.

Πως τα χειρότερα πράγματα «κρύβονται» μέσα σε μια καλή εμφάνιση.

Πως η φύση είναι το πιο όμορφο δημιούργημα σε αυτή την ζωή.

Πως όταν σκέφτομαι πως γνωρίζω τα πάντα ακόμη δεν γνωρίζω τίποτα.

Πως μια μοναδική ημέρα μπορεί να είναι πολύ σπουδαιότερη από πολλά χρόνια.

Πως μπορείς να «συνομιλήσεις» με τα αστέρια.

Πως μπορείς να «εξομολογηθείς» στο φεγγάρι.

Πως μπορείς να ταξιδέψεις στο άπειρο.

Πως είναι υγιές να ακούς όμορφα και καλά λόγια.

Πως το να είσαι ευγενικός κάνει καλό στην υγεία.
Πως είναι αναγκαίο να ονειρεύεσαι.

Πως μπορείς να είσαι «παιδί» για όλη την ζωή.

Πως η ύπαρξη μας είναι ελεύθερη.

Πως ο Θεός δεν απαγορεύει τίποτα στο όνομα της αγάπης.

Πως το να κρίνεις και να κατακρίνεις τον εαυτό σου δεν έχει σημασία όταν αυτό που πραγματικά έχει σημασία είναι η εσωτερική γαλήνη.

Και τέλος έμαθα πως δεν μπορείς να πεθάνεις για να μάθεις να ζεις.

  

William Shakespeare

Πηγή: http://www.apenantioxthi.com/

Μάνος Δανέζης: Όλα Είναι Ένα

Απόσπασμα συνέντευξης του περιοδικού “ΑΒΑΤΟΝ”(τευχ.104)

ΑΒΑΤΟΝ: Μιλάτε για κάτι το καινούργιο, που μπορεί να αλλάξει τον κόσμο και τον πολιτισμό που καταρρέει. Αλλά νομίζω ότι πρέπει να κατανοήσουμε τι είναι αυτό που έχει κάνει το σημερινό πολιτισμό να καταρρέει.

Δ.Μ.: Ο πολιτισμός που έχουμε σήμερα στηρίζεται στη μεγάλη επανάσταση του 17ου αιώνα. Η επανάσταση αυτή προικοδότησε τον πολιτισμό μας με αρχές και δόγματα, που ήταν σωστά τότε, αλλά έχουν πάψει να υφίστανται. Ποια ήταν αυτά τα δόγματα; Το πρώτο δόγμα ήταν εκείνο της ύλης. Δηλαδή, όλα όσα βλέπουμε γύρω μας είναι ύλη. Δεν υπάρχει τίποτε πέρα από την ύλη. Έτσι δομήθηκε ο πολιτισμός με βάση τις υλικές ανάγκες, ξεχνώντας τις άλλες αξίες πέραν της ύλης. Δημιουργήθηκε, λοιπόν, ο πολιτισμός των αναγκών. Αλλά μόνο των υλικών αναγκών. Βέβαια, για τότε ήταν σωστό, γιατί ο κόσμος υπέφερε. Δεν είχε να φάει ένα κομμάτι ψωμί και πέθαινε στους δρόμους από τις αρρώστιες. Τι μπορούσαν να τον ενδιαφέρουν ο Χριστιανισμός, ο Βουδισμός και η φιλοσοφία; Έτσι γεννήθηκε ένας πολιτισμός πρωτογενούς ανάγκης. Αλλά αυτός ο πολιτισμός έχει ήδη ξεπεράσει αυτήν την ανάγκη. Οι έννοιες του φτωχού, του πλουσίου, του καπιταλιστή και του κουμουνιστή διαφέρουν από χώρα σε χώρα και από εποχή σε εποχή.

ΑΒΑΤΟΝ: Σε τέτοιες όμως καταστάσεις απαιτούνται κοσμογονικές αλλαγές. Σε παρόμοιες ιστορικές στιγμές έχουν γίνει επαναστάσεις.

Οι 10 μη εντολές του Osho

Οι 10 μη εντολές του Osho

Αν θες πραγματικά να απελευθερωθείς από κάθε είδους σκλαβιά τότε πρέπει να θυμάσαι τις 10 μη εντολές του Osho:

1. Ελευθερία     

Η έκσταση είναι Ελευθερία. Δεν μπορείς να ελέγξεις τον εκστατικό άνθρωπο. Μπορείς μόνο να ελέγξεις τον δυστυχισμένο άνθρωπο. Ο εκστατικός άνθρωπος δεν μπορεί να υποβιβαστεί σε σκλάβο. Δεν μπορείς να τον καταστρέψεις τόσο εύκολα. Δεν μπορείς να τον πείσεις να ζήσει σε καμιά φυλακή.

2.  Η Μοναδικότητα της Ατομικότητας 

Αν δεν πετάξεις την προσωπικότητα σου δεν θα μπορέσεις να βρεις την ατομικότητα σου. Η ατομικότητα δίνεται από τη Ύπαρξη. Η προσωπικότητα επιβάλλεται από την κοινωνία. Η ατομικότητα έχει ποιότητα λιονταριού και το λιοντάρι πηγαίνει μόνο του!

Να Είσαι η Σιωπή

Η Μόνη Αληθινή Θρησκεία είναι η θρησκεία της Σιωπής. Αυτής της ΣΙΩΠΗΣ που Βρίσκεται στην Βάση όλων των υπάρξεων, όλων των αντιλήψεων, όλης της δημιουργίας.

Η ΒΑΘΙΑ ΣΙΩΠΗ ΤΟΥ ΕΙΝΑΙ είναι η Μόνη Πραγματικότητα. Καμία θεωρία, καμία έκφραση, καμία λέξη. Αυτή είναι η μόνη Ανέκφραστη Έκφραση της Αλήθειας. Όλες οι άλλες αλήθειες είναι κατασκευές του νου.

Να ΖΕΙΣ, να ΒΛΕΠΕΙΣ, να ΡΕΕΙΣ μαζί με την Στιγμή, στο σύμπαν των φαινομένων, χωρίς να στέκεις πουθενά, χωρίς να κρατιέσαι από τίποτα, είναι η Μόνη Ορθή Δράση.

Να ΕΙΣΑΙ! Να Είσαι έξω από τον χρόνο, χωρίς να έρχεσαι, χωρίς να πηγαίνεις, είναι η Μόνη Πραγματική Επίτευξη.

ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΝΑ ΜΕ ΤΗΝ ΣΙΩΠΗ! ΝΑ ΕΙΣΑΙ Η ΣΙΩΠΗ, ο Πρωτογενής Ήχος που Δημιουργεί την Μελωδία των Φαινομένων, που τρέχει χωρίς να στέκεται πουθενά, Κίνηση που δεν αφήνει Ίχνη, για να Χαθεί πάλι στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΣΙΩΠΗ, στην ΑΠΟΛΥΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ!

Πηγή: http://wholemind8.blogspot.gr/ 

Η αποταύτιση, το κεντρικό μήνυμα στις διδασκαλίες των σοφών

Τα νέα είναι ευχάριστα. Η ανθρωπότητα δεν είναι καταδικασμένη. Οι σοφοί πάντα αναγνωρίζονται ως σοφοί, έστω και μετά το θάνατό τους. Και το κοινό χαρακτηριστικό όλων των σοφών ήταν ανέκαθεν ένα: η απουσία του Εγώ.

Ο Χριστός, ο Ηράκλειτος, ο Βούδας, ο Ραμάνα Μαχάρσι, ο Μαχαράτζι και αρκετοί άλλοι, είχαν ένα κοινό χαρακτηριστικό: δεν ήταν ταυτισμένοι με καμία μορφή ενέργειας. Ούτε με σκέψεις, ούτε με αντικείμενα, ούτε καν με το σώμα τους, κάτι που αποδείχθηκε, σε άλλους έντονα και σε άλλους όχι τόσο έντονα, από το πώς έζησαν και από τη στάση που κράτησαν απέναντι στο θάνατο. Σ' αυτούς που τέθηκε το δίλημμα μεταξύ ζωής ή θανάτου (όπως στον Χριστό), δεν έκαναν τίποτα για να αποφύγουν το θάνατο. Στους άλλους, που δεν τέθηκε τέτοιο δίλημμα (όπως στον Βούδα), η στάση τους απέναντι στο θάνατο ήταν πάλι μια στάση απόλυτης αφοβίας και αποδοχής.

10 τρόποι να αξιοποιήσετε τον εσωτερικό θεραπευτή σας

Παρακάτω θα σας περιγράψω 10 τρόπους να αξιοποιήσετε τον εσωτερικό θεραπευτή σας, ώστε να μπορείτε να θεραπεύσετε τον κόσμο με τον δικό σας μοναδικό τρόπο.

1. Μην βιάζεστε να κρίνετε

Ζούμε σε έναν κόσμο γεμάτο από ανθρώπους που συγκρίνουν και κρίνουν συνεχώς ο ένας τον άλλον θεωρώντας κάποιον «καλύτερο» ή «χειρότερο», «σωστό» ή «λάθος». Όταν επιλέγουμε να μην βιαζόμαστε στην κρίση μας και δεχόμαστε κάποιον όπως είναι, η θεραπεία γίνεται με αμοιβαίο τρόπο.

2. Δείξτε συμπόνια

Όταν δεν βιαζόμαστε να κρίνουμε, η καρδιά μας είναι πιο ανοιχτή κι από αυτή τη θέση βιώνουμε τα πάντα. Αυτή η ισχυρή δύναμη μας προσφέρει την ικανότητα να αισθανθούμε συμπόνια ακόμα και για όσους μας έχουν βλάψει. Αντί να κρίνουμε το πρόσωπο που μας φέρθηκε άσχημα όταν ήμασταν παιδιά, βλέπουμε ότι και στο ίδιο είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο κι έτσι μαθαίνουμε να αγαπάμε εκείνο το παιδί που υπέφερε τότε όπως ακριβώς κι εμείς.

Μοίρα ή σύμπτωση; Επιλογές ή πεπρωμένο;...

Πόσες φορές δεν αναρωτηθήκαμε αν για όλα όσα συμβαίνουν στη ζωή μας-καλά ή κακά, ευχάριστα ή δυσάρεστα, όμορφα ή άσχημα-φταίμε εμείς ή κάποια άλλη ανώτερη δύναμη που μας κατευθύνει ακριβώς εκεί που αυτή θέλει;

Πόσες φορές δε διερωτηθήκαμε τί θα είχε συμβεί εάν είχαμε πάρει αυτόν τον δρόμο αντί για τον άλλο; Πώς θα ήταν η ζωή μας τώρα; Θα ήταν ίδια, θα ήταν διαφορετική;

Πόσες φορές δε σκεφτήκαμε πως ήταν απλά "γραφτό" να διαλέξουμε τούτο το μονοπάτι έναντι του άλλου σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι της ζωής μας;

Η απάντηση είναι πολλές. Κάθε μέρα, κάθε κρίσιμη στιγμή, συνειδητά ή μη, περνούν από το μυαλό μας οι σκέψεις αυτές.

Κάποιοι πιστεύουν μόνο στη μοίρα. Πως αυτή παίζει τα παιχνίδια της και μας κατευθύνει προς τα εκεί που η ίδια έχει ορίσει για εμάς. Πως ό,τι κι αν κάνουμε, η ζωή μας είναι ήδη προδιαγεγραμμένη και εμείς απλά ακολουθούμε το ρυθμό που κάποιος άλλος - "ανώτερος θεός" για μερικούς, σύμπαν για κάποιους άλλους - όρισε για εμάς. Πως εμείς είμαστε απλά τα πιόνια σε μια σκακιέρα και απλά ζούμε και δρούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να κάνουμε πραγματικότητα τα σχέδια κάποιου άλλου για εμάς.

7 Βουδιστικές φράσεις που θα αλλάξουν τη ζωή σας

1.Ο πόνος είναι αναπόφευκτος, η ταλαιπωρία είναι προαιρετική. Είναι γνωστό πως οι άνθρωποι μπορούν να μας βλάψουν μόνο σε αυτά τα οποία δίνουμε σημασία. Για να αποφύγετε την περιττή ταλαιπωρία μπορείτε απλά να κάνετε ένα βήμα πίσω και να απομακρυνθείτε συναισθηματικά ώστε να δείτε τα πράγματα με μια άλλη προοπτική, πιο ψύχραιμα και πιο καθαρά.

2.Να ζεις τα πάντα στο εδώ και στο τώρα. Έχουμε την τάση να σκεφτόμαστε αρκετά πράγματα τα οποία έγιναν στο παρελθόν ή να ανησυχούμε υπερβολικά για το μέλλον. Αυτό μας οδηγεί στο να μη ζήσουμε τη στιγμή και να χάνουμε το εδώ και τώρα. Πρέπει να μάθουμε να είμαστε πλήρως παρόντες και να απολαμβάνουμε την κάθε στιγμή σαν να είναι μοναδική.

Ο Επίκουρος και η έννοια της Ευδαιμονίας

«Μάταιος είναι ο φιλοσοφικός στοχασμός που δεν θεραπεύει κανένα ανθρώπινο πάθος. Ακριβώς, όπως η ιατρική δεν ωφελεί παρά μόνο αν θεραπεύει τις αρρώστιες του σώματος, έτσι και η φιλοσοφία δεν προσφέρει τίποτα αν δεν απαλλάσσει την ψυχή από τα πάθη»

Είναι ορθό λοιπόν για ένα άτομο να μελετά εκείνα που αποφέρουν την ευτυχία, γιατί όταν υπάρχει έχουμε τα πάντα, κι όταν λείπει κάνουμε τα πάντα να την αποκτήσουμε Ακρογωνιαίος λίθος της φιλοσοφίας του Επίκουρου είναι η έννοια της ευδαιμονίας. Ο άνθρωπος εύκολα μπορεί να την φτάσει. Βομβαριζόμαστε από πληροφορίες, διαφημίσεις, και κάλπικους στόχους και επίπλαστους σκοπούς σαν τηλεκατευθυνόμενα αμάξια στα χέρια παιδιών. Πλούτος, φήμη, κενοδοξία, κοινωνική ανέλιξη γίνονται κούκλες από στάχυα.

Οι μηχανισμοί παραγωγής επιθυμιών και ψευδεπίγραφων αναγκών μετασχηματίζουν τα άτομα σε γαιδάρους που κυνηγούν το καρότο που κρέμεται από πάνω τους. Συνεχώς προσπαθούμε να κατακτήσουμε κι άλλο, κι άλλο μέχρι το άπειρο και το τέλος.

Είναι κι αυτός ένας τρόπος να ξεγλιστρήσουμε από το άγρυπνο μάτι της κενής Ύπαρξης και του Θανάτου. Από την άλλη, οι θρησκείες κηρύττουν λαύρα το όνειδος και την ματαιότητα της επίγειας ζωής, δεσμεύοντας τους πιστούς με ουράνια επιχρυσωμένα κάστρα. Στην περίπτωση αυτή το καρότο δεν είναι καν ορατό αφού τοποθετείται σε ένα απρόσιτο κόσμο.

Σύμφωνα με τον Επίκουρο, η κατάλληλη τροφή, η συντροφιά καλών φίλων, η άνετη διαβίωση σε κατάλληλο περιβάλλον και η καθησύχαση του αγαθού σύμπαντος που μας φιλοξενεί είναι όσα χρειαζόμαστε για να είμαστε ευτυχείς. «Το μακάριο και άφθαρτο Ον (ο θεός) ούτε το ίδιο γνωρίζει ενοχλήσεις ούτε σε άλλους προξενεί ενοχλήσεις. Ώστε δεν επηρεάζεται ούτε από θυμούς ούτε από ευχαριστίες.