Ο μυστηριώδης κόσμος της συγχρονικότητας

Τι σας έφερε εδώ; Γιατί την συγκεκριμένη στιγμή, κι ενώ θα μπορούσατε να είστε οπουδήποτε και να κάνετε οτιδήποτε βρεθήκατε να διαβάζετε αυτό το άρθρο; Είναι πιθανόν να είδατε την εικόνα και να είχε κάποιο νόημα για σας. Βλέπετε τον αριθμό 11:11; Σας κεντρίζει το μυαλό και πολλές φορές δημιουργεί μια παράξενη και υπέροχη σύγχυση; Αγωνίζεστε να καταλάβετε το νόημα του; Μην ανησυχείτε. Σας καταλαβαίνω απόλυτα, και ελπίζω το άρθρο αυτό να σας δώσει μια ανακούφιση…

Το άρθρο αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθεί μόνον με την αριθμολογία, αυτή αποτελεί μόνον ένα μικρό μέρος του μυστηριώδους κόσμου της συγχρονικότητας. Θα προσπαθήσω να δώσω ένα είδος νοήματος σε κάτι που είναι δύσκολο να κατανοήσουμε μόνον με την απλή λογική, και κάτι που πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν κατανοώ πλήρως. Αλλά πιστεύω ότι η συγχρονικότητα δεν λειτουργεί σε αυτό το επίπεδο. Γνωρίζω ότι είναι σημαντική, γνωρίζω ότι μετά από αυτήν μπορεί να ακολουθούν σημαντικά πράγματα, αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εξ ολοκλήρου κατανοητό από το νου.

Η έμπνευση από την Κατερίνα Αγγελάκη -Ρούκ

Σαν ένα "καλό ταξίδι" 
στη μεγάλη αυτή ψυχή!
*******
Την έμπνευση εγώ την αισθάνομαι σα 

να μπαίνω σε ένα δωμάτιο. 

Δεν εξαρτάται από μένα να μπω, απλά μπαίνω,

 και όταν είμαι εκεί μέσα, η καρέκλα, 

ο τοίχος, η κλειδαριά, οτιδήποτε με εμπνέει. 

Γράφω και οι λέξεις έρχονται η μία 

μετά την άλλη και μετά, 

όταν ξαναδιαβάζω το ποίημα, σκέφτομαι 

«Α! αυτό ήθελα να πω;».

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:

https://www.apotis4stis5.com/more-music/vivlio/30934-2018-04-28-15-52-52?fbclid=IwAR3fZ9ylNPHxx0yt-JOarxweZvCVIQRq6YGrBWCkk3KDMzFmaBBQ6CL8bc4

Ο μεγαλύτερος φόβος μας

«Ο μεγαλύτερος φόβος μας δεν είναι μήπως είμαστε ανεπαρκείς.

Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι μήπως είμαστε απεριόριστα δυνατοί.

Το φως μας, και όχι το σκοτάδι μας, μας φοβίζει πιο πολύ απ όλα.

Αναρωτιόμαστε: Ποιος είμαι εγώ τελικά που θέλω να είμαι τόσο λαμπερός;

Γιατί; Εσύ τι είσαι; Είσαι -κι εσύ ένα παιδί του Θεού.

Δεν ωφελείς σε τίποτα τον κόσμο με το να γίνεσαι μικρός.

Το να γίνεσαι μικρός μόνο και μόνο για να μη νιώθουν
οι άλλοι ανασφαλείς γύρω σου δεν είναι καθόλου λαμπερό.

Γεννηθήκαμε για να δηλώσουμε
τη δόξα του θεού που υπάρχει μέσα μας.

Δεν υπάρχει σε ορισμένους από εμάς, αλλά σε όλους μας.

Και αν δεν αφήσουμε το φως μας να λάμψει, επιτρέπουμε έτσι
ασυναίσθητα στους άλλους να το κάνουν.

Όταν απελευθερωθούμε από το δικό μας φόβο,
η ύπαρξη μας απελευθερώνει αυτόματα και τους άλλους».

Αποδίδεται στον Νέλσον Μαντέλα αλλά η ρήση είναι της Marianne Williamson.

https://www.youtube.com/watch?v=0ASwx6qc8V8

Πηγή: https://www.o-klooun.com/anadimosiefseis/marianne-williamson-o-megalyteros-fovos-mas

Η δύναμη της προσοχής

(Πρακτική Υπενθύμιση)

Κάθε στιγμή στη ζωή μας έχουμε δύο επιλογές.

Να ζούμε αληθινά ή να νομίζουμε πως ζούμε.

Ζούμε αληθινά, όταν βιώνουμε συνειδητά το παρόν και όλη η δράση μας συνοδεύεται από τη διαρκή ενθύμηση του εαυτού μας. Ζούμε φαινομενικά, όταν μας παρασύρει η αδιάκοπη δίνη των σκέψεων, ταυτιζόμαστε με το σώμα, τις διαθέσεις μας, τα γεγονότα και η δράση μας μετατρέπεται σε μηχανική και ανελεύθερη αντίδραση.

Κάθε στιγμή, μπορούμε να αναρωτηθούμε «πού δίνω την προσοχή μου;». Στην ουσία μου, την αδιάλειπτα παρούσα πηγή της ύπαρξής μου, ή σε όλα τα υπόλοιπα που έρχονται και παρέρχονται;  Ο Μάνουελ Σοχ λέει ότι «η ελευθερία υπάρχει όταν παύουμε να παρατηρούμε το έξω και αυτή την επιλογή πρέπει να την κάνουμε κάθε δευτερόλεπτο... Η τέχνη της παρατήρησης είναι να κοιτάζεις έξω, ενώ ταυτόχρονα να παρατηρείς διαρκώς τον εαυτό σου».

Αν η ζωή μου είναι ένας κύκλος και η ουσία μου το κέντρο του, συνήθως κινούμαι κάπου γύρω στην περιφέρεια, σε σκέψεις που είτε αφορούν το παρελθόν είτε το μέλλον, είτε ερμηνεύουν κι αναλύουν την εκάστοτε παρούσα κατάσταση. Έτσι η προσοχή μου προσκολλάται σε διάφορα σημεία της περιφέρειας κι εγώ απομακρύνομαι από το κέντρο μου.