...όταν το είμαι δεν συνοδεύεται από τίποτα
Όλα αυτά που δεν είμαστε είναι αντικείμενα: δεν είμαι αυτό,
δεν είμαι το άλλο, δεν είμαι έτσι, δεν είμαι αλλιώς. Και τα αντικείμενα έχουν
ταυτότητα: εθνική, θρησκευτική, επαγγελματική, κοινωνική, ψυχολογική.
Αυτό που είμαστε
είναι βίωμα και αναφέρεται στην εμπειρία της επίγνωσης που έχουμε όλοι αυτή τη
στιγμή. Το «είμαι» είναι πάντα σιωπηλό. Υπάρχει μέσα στη σιωπή, γιατί στη σιωπή
δεν υπάρχουν σκέψεις, δηλαδή αντικείμενα, αλλά μόνο η βιωματική εμπειρία της
επίγνωσης.
Το «είμαι» δεν λέγεται, βιώνεται. Γι’ αυτό η αγάπη δεν
μπορεί να μεταφερθεί και να εκφραστεί με λέξεις ή με λόγια. Γιατί η ζωή είναι
αγάπη, η ύπαρξη είναι αγάπη, εμείς είμαστε αγάπη.
Γι’ αυτό αγαπάω σημαίνει και αποδέχομαι. Η αγάπη δεν κρίνει
και δεν αντιστέκεται σ’ αυτό που υπάρχει. Και τι υπάρχει; Υπάρχει μόνο αυτός
που ξέρει ότι υπάρχει. Όποιος δεν γνωρίζει βιωματικά με ποια μορφή υπάρχει,
έχει αντικατασταθεί από ένα σύνθετο αντικείμενο και δεν το έχει καταλάβει καν.
Αυτό το αντικείμενο ονομάζεται εαυτός.
Αγάπη σημαίνει αναγνωρίζω βιωματικά την ύπαρξη χωρίς
προσκολλήσεις και άρα χωρίς ταυτότητες, χαρακτηρισμούς και ρόλους. Με άλλα
λόγια, αγαπάω σημαίνει είμαι. Δεν είμαι κάτι, δεν επιθυμώ να γίνω κάτι άλλο από
αυτό που είμαι και ούτε περιμένω από κάτι να αλλάξει για να ικανοποιήσει
κάποιες προσδοκίες μου. Αγαπάω σημαίνει είμαι, όταν το είμαι δεν συνοδεύεται
από τίποτα.
Η αγάπη δεν μπορεί να βρεθεί μέσα στις σχέσεις. Στις σχέσεις
υπάρχουν αντικείμενα, δεν υπάρχει χώρος. Η αγάπη θέλει χώρο. Η αγάπη είναι ο
χώρος μέσα στον οποίο λαμβάνει χώρα ο χορός των αντικειμένων.
Νίκος Μπάτρας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου