Και οι άνθρωποι έμειναν σπίτι...

Και οι άνθρωποι έμειναν σπίτι

και διάβασαν βιβλία και άκουσαν

και ξεκουράστηκαν και ασκήθηκαν

και έκαναν τέχνη και έπαιξαν

και έμαθαν νέους τρόπους ύπαρξης

και σταμάτησαν και άκουσαν βαθύτερα

κάποιοι διαλογίστηκαν

κάποιοι προσευχήθηκαν

κάποιοι χόρεψαν

κάποιοι συνάντησαν τη σκιά τους

και οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά

και οι άνθρωποι θεραπεύτηκαν

και χωρίς ανθρώπους που ζούσαν

με άγνοια, επικίνδυνα,

χωρίς νόημα και χωρίς καρδιά,

ακόμα και η γη άρχισε να θεραπεύεται

και όταν τελείωσε ο κίνδυνος

Μια κρυμμένη ευλογία…

Αυτό που ζούμε, ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία.
Του Στέλιου Κουμέντη

Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα την ευκαιρία, να σταματήσει ολόκληρη ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της. Να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα – έστω και αναγκαστικό – από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθειά ανάσα και να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της.

Να κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας, σαν είδος αλλά και ο καθένας μας ατομικά. Γιατί ό,τι βιώνουμε είναι τα λάθη μας που γύρισαν για να μας στοιχειώσουν…Και αυτή είναι η ώρα του απολογισμού. Είναι η ώρα που ο καθένας κλεισμένος στο “κελί” που έφτιαξε, θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό…

Οι περισσότεροι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά. Θα καταλάβουν ότι δεν αντέχουν να είναι μόνοι γιατί δεν έχουν τι να πουν με τον εαυτό τους. Έχουν μάθει να ορίζουν την υπαρξή τους μέσα από τα μάτια των άλλων.

Πιστεύω στον ήλιο...

Πιστεύω στον ήλιο, ακόμη και όταν δεν λάμπει. 

Πιστεύω στην αγάπη ακόμα και όταν δεν την αισθάνομαι.

Πιστεύω στο Θεό, ακόμη και όταν είναι σιωπηλός.

Κι όταν ο ήλιος δεν λάμπει και είναι κρυμμένος πίσω από τα μαύρα σύννεφα… 

ξέρω ότι είναι εκεί, το μόνο που χρειάζεται 

είναι να περιμένω να φύγουν τα σύννεφα για να λάμψει ξανά!!!

Και αν ο νους είναι συννεφιασμένος και κατακλύζεται από μαύρες σκέψεις… 

ησύχασε και παρατήρησε τα μαύρα σύννεφα να φεύγουν σιγά-σιγά… 

και ο αιώνιος ήλιος της αιώνιας ψυχής σου θα λάμψει ξανά… 

γιατί εσύ είσαι το Φως, εσύ είσαι η Αγάπη!!!

Ροή Ζωής

Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος...

                          Photo by Aaron Andrew Ang

Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος, δεν προσβάλλει, δεν εκμεταλλεύεται, δεν μειώνει κανέναν...

Τα πτυχία στους τοίχους δεν σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Δεν σου μαθαίνουν τρόπους και ευγένεια, δεν σου εξασφαλίζουν ανθρωπιά. Δεν σε κάνουν ευαίσθητο, δεν σου διδάσκουν πώς να έχεις ενσυναίσθηση και σίγουρα δεν σου μεταγγίζουν παιδεία, χαρακτήρα και αγωγή. Δεν είναι υπεύθυνα για τις αξίες σου, για τα ιδανικά σου, για τον τρόπο που βλέπεις και προσεγγίζεις τα πράγματα.

 Τα πτυχία στον τοίχο δεν σου διώχνουν τα κόμπλεξ, τις ανασφάλειες και κάθε λογής συναισθηματικό σύμπλεγμα που κουβαλάς. Δεν μπορούν με μαγικό τρόπο να σε κάνουν προοδευτικό, να σε απαλλάξουν από προκαταλήψεις και να σου δώσουν το χρησμό του φιλελεύθευρου.