Έτσι είναι οι φίλοι.

Κάθε αληθινή φιλία είναι ένα απόκτημα διαρκές.

Η φιλία, όπως και ο έρωτας, απαιτεί τόση τέχνη όσο μια πετυχημένη φιγούρα χορού. 

Χρειάζεται πολλή άνεση και μεγάλος συγκρατημός.

Ανταλλαγές λόγων.

Μεγάλη σιωπή.

Και προπαντός σεβασμός.

Το αίσθημα της ελευθερίας του άλλου.

Της αξιοπρέπειάς του.

Την παραδοχή.

Θυμάμαι πάντα το κοριτσάκι στο βιβλίο του Μοντερλάν που δεν έχει δώσει όνομα στη γάτα του.

Και πώς τη φωνάζεις; τη ρωτούν.

Δεν τη φωνάζω, έρχεται όποτε θέλει.

Έτσι είναι οι φίλοι. Συχνά έρχονται από τύχη.

Marguerite Yourcenar

Η ανάγκη για φιλία είναι έμφυτη στον άνθρωπο

Η ανάγκη για φιλία είναι έμφυτη στον άνθρωπο, γι’ αυτό όλοι χρειαζόμαστε τους φίλους και τους ανθρώπους μας να μάς καταλαβαίνουν, να  νοιάζονται για μας, να μάς αγαπούν και να μάς συμπαραστέκονται, όταν τους έχουμε ανάγκη. Πολλές φορές όμως αισθανόμαστε ότι δεν τους έχουμε κοντά μας και τότε νιώθουμε μοναξιά. Τέτοιες στιγμές πιστεύουμε ότι κανείς δεν ενδιαφέρεται για μας ή ότι κανείς δε μάς καταλαβαίνει. Είναι αλήθεια ότι υπάρχουν και περίοδοι στη ζωή μας που μπορεί να μην έχουμε παρέα  ή να μη νιώθουμε ενότητα με την οικογένειά μας.

 Μερικές φορές, όμως, υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για μας και που είναι πρόθυμοι να μας συμπαρασταθούν, όταν έχουμε ανάγκη, αλλά δεν το βλέπουμε, επειδή έχουμε την εντύπωση  ότι δεν ενδιαφέρονται. Άλλες φορές πάλι επιζητάμε τη φιλία από συγκεκριμένα άτομα  και έτσι δεν μας ενδιαφέρει αν υπάρχουν  άλλα που είναι διαθέσιμα για μας. Αρκετοί άνθρωποι νιώθουν μόνοι, αν και στην πραγματικότητα  δεν είναι .

Ωστόσο κάποια στιγμή στη ζωή μας μπορεί να χρειαστεί  ν’ αντιμετωπίσουμε το φόβο της μοναξιάς ,για να τον ξεπεράσουμε. Τότε βρισκόμαστε αντιμέτωποι με την πρόκληση να νιώθουμε καλά, παρόλο που είμαστε μόνοι και δεν έχουμε κάποιον κοντά μας για κάποιο τουλάχιστον διάστημα. Όταν μπορούμε να μείνουμε μόνοι μας και δεν μας κατατρύχει η ανάγκη να έχουμε συνέχεια κάποιον δίπλα μας, για να νιώσουμε ευτυχία και πληρότητα, γινόμαστε πιο δυνατοί. 

3 Απλοί τρόποι να εκπαιδεύσουμε την προσοχή μας

Η ζωή μας τρέχει συνήθως σε γρήγορους ρυθμούς και κατακλύζεται καθημερινά από αμέτρητες πληροφορίες κάθε είδους. Σε αυτές τις συνθήκες η παρωχημένη τακτική της αδιάκοπης λειτουργίας του νου μονοπωλεί την προσοχή μας.

Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι που μπορούν να διευκολύνουν την επιστροφή της προσοχής μας στο παρόν και να υποβοηθήσουν την εκπαίδευσή της:

1. Post-it

 Χρωματιστά χαρτάκια με υπενθυμίσεις σε "στρατηγικά" σημεία του χώρου μας, όπου η προσοχή μας πέφτει ακουσίως συχνά (στον καθρέφτη του μπάνιου, στο ντουλάπι της κουζίνας, στην οθόνη του υπολογιστή, στο εσωτερικό του φύλλου της ντουλάπας). Μια πολύ ωραία υπενθύμιση-ερώτηση είναι "Πού είναι η προσοχή σου;". Επίσης, είναι άξιο αναφοράς πως με την επανάληψη θα έχει αφομοιωθεί το περιεχόμενο της υπενθύμισης και έτσι μετά από λίγο καιρό δε θα χρειάζεται καν να διαβάσουμε τι έχουμε γράψει. Η οδηγία θα εφαρμόζεται αυτόματα μόλις δούμε το χαρτάκι.

2. Συσχέτιση μιας καθημερινής πράξης με την εν επιγνώσει βίωση του παρόντος

Μπορούμε να συνδυάσουμε καθημερινές συνήθειες, όπως το πλύσιμο των χεριών ή το βούρτσισμα των δοντιών, με το να στρέφουμε την προσοχή μας στις εμπειρίες του σώματος. Στον ήχο του νερού που τρέχει από τη βρύση, την αίσθηση του νερού στα χέρια, τη γεύση και την αίσθηση της οδοντόκρεμας στη γλώσσα.

3. Η ανάπτυξη μιας νέας, αποκλειστικά εν επιγνώσει συνήθειας

Να προσθέσουμε στην καθημερινότητά μας κάτι μικρό, πρακτικό και ευχάριστο το οποίο να είναι συνυφασμένο με τη στροφή της προσοχής στο παρόν. Μπορούμε να δοκιμάσουμε οτιδήποτε είναι καινούργιο για εμάς, όπως μια καινούργια γεύση (τρώγοντας ένα φρούτο), ή μια καινούργια μυρωδιά (ενυδατική κρέμα, after sfave, σαμπουάν). Για παράδειγμα όποτε τρώμε το συγκεκριμένο φρούτο ή χρησιμοποιούμε το συγκεκριμένο προϊόν, να έχουμε την προσοχή μας στραμμένη αποκλειστικά σε αυτό που κάνουμε τη δεδομένη στιγμή. Στόχος είναι να συνδέσουμε τις αισθήσεις του σώματος με την εν επιγνώσει βίωση του παρόντος.

Extra Tip!

Είναι πολύ πιθανό, μολονότι "έχουμε πλάνο" και "είμαστε αποφασισμένοι", να μην καταφέρουμε να διατηρήσουμε το πλάνο και την αποφασιστικότητά μας, παρασυρμένοι εκ νέου από τη λειτουργία του νου. Κάθε φορά που αυτό θα γίνεται αντιληπτό, το καλύτερο που έχουμε να κάνουμε είναι να επιστρέφουμε την προσοχή στο παρόν, "φρέσκα", χωρίς κριτική από τον νου, σαν να μην φύγαμε ποτέ από εκεί.

Ηρώ Παπαδοπούλου

https://www.freedombeyondthought.com/

 

Ο ερημίτης που είχε πολλά να κάνει…

Ένας ερημίτης, βρήκε καταφύγιο στο βουνό για να σκεφτεί και να προσευχηθεί.Όσοι τον έβλεπαν, τον έβλεπαν συχνά πολύ απασχολημένο.
Μια μέρα, κάποιος τον ρώτησε:-Πώς γίνεται να έχεις τόση δουλειά αφού ζεις στη μοναξιά..;
Ο ερημίτης απάντησε:Έχω αρκετά πράγματα να κάνω...
Εκπαιδεύω δύο γεράκια, εκπαιδεύω δύο αετούς, ηρεμώ δύο κουνέλια, πειθαρχώ ένα φίδι, παρακινώ ένα γάιδαρο και δαμάζω ένα λιοντάρι.
-Μα δεν βλέπω κανένα ζώο εδώ γύρω, πού είναι;
Ο ερημίτης απάντησε:Αυτά τα ζώα τα κουβαλάμε όλα, όλοι, μέσα μας.Τα δύο γεράκια, ρίχνουν τον εαυτό τους πάνω σε ό,τι τους παρουσιάζεται, καλό ή κακό. Πρέπει να τα εκπαιδεύσω να ρίξουν τον εαυτό τους σε καλά πράγματα:ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ.

Ποιος είναι πραγματικά αυτός που αποκαλείται «δύσκολος» άνθρωπος;

Πάντα φοβίζει αυτός που “κουβαλάει” το αυθεντικό, το ατόφιο και το ανόθευτο!

Σε μικρότερη ηλικία όταν άκουγα να αποκαλούν κάποιον δύσκολο χαρακτήρα…φυλαγόμουν!

Σχημάτιζα στο μυαλό μου την εικόνα ενός παράξενου ατόμου που μπορούσε να παρεξηγήσει το παραμικρό, με συνέπεια να δίνω εξηγήσεις για κάτι που δεν έκανα και τον είχε ενοχλήσει!

Για να αποφύγω, λοιπόν τα μπερδέματα προτιμούσα να απομακρύνομαι! Να μην έχω πολλές επαφές!

Αυτό μέχρι την στιγμή που κάποιος τον οποίο εκτιμούσα πάνω στην κουβέντα, με μεγάλη σοβαρότητα και αγάπη μου είπε ότι είμαι δύσκολος άνθρωπος!

Αγαπώντας αυτό που "Είναι" - Μπάιρον Κέιτι

Είμαι λάτρης αυτού που υπάρχει, όχι επειδή είμαι πνευματικός άνθρωπος, αλλά επειδή το να διαφωνώ με την πραγματικότητα πονάει. Όταν διαφωνώ μαζί της, χάνω μέσα μου. Χάνω την επαφή με το χώρο μέσα μου, που είναι το σπίτι μου.  Υποφέρουμε μόνον όταν πιστεύουμε μια σκέψη που διαφωνεί με αυτό που υπάρχει.

Όταν ο νους είναι απόλυτα διαυγής, αυτό που υπάρχει είναι αυτό που θέλουμε. Μπορούμε να καταλάβουμε ότι η πραγματικότητα είναι καλή έτσι όπως είναι, επειδή όταν διαφωνούμε μαζί της βιώνουμε ένταση και μια αίσθηση ματαιότητας. Δε νιώθουμε φυσικοί ή ισορροπημένοι. Όταν σταματήσουμε να αντιστεκόμαστε στην πραγματικότητα, τότε η δράση μας γίνεται απλή, αβίαστη, άφοβη και γεμάτη καλοσύνη.

«Γιαγιά, πώς αντιμετωπίζεις τον πόνο;»

«Με τα χέρια σου, γλυκιά μου. Αν το κάνεις με το μυαλό σου, αντί να μαλακώνει, θα γίνεται ποιο δύσκολος».

«Με τα χέρια γιαγιά;»

«Ναι. Τα χέρια μας είναι οι κεραίες της ψυχής μας. Όταν τα κάνουμε να κινούνται ράβοντας, μαγειρεύοντας, ζωγραφίζοντας, παίζοντας ή βυθίζοντας τα στη γη στέλνουμε σημάδια φροντίδας στο βαθύτερο κομμάτι του εαυτού σας. Και η ψυχή σου καταπραϋνεται γιατί της δίνεις σημασία. Οπότε δεν χρειάζεται πλέον να σου στέλνει πόνο για να την προσέξεις.»

«Μα είναι τόσο σημαντικά τα χέρια;»
«Ναι, παιδί μου. Σκέψου τα νεογέννητα: αρχίζουν να γνωρίζουν τον κόσμο χάρη στο άγγιγμα των χεριών τους. Αν κοιτάξεις τα χέρια των ηλικιωμένων σου λένε για τη ζωή τους περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος του σώματος. Ό,τι είναι χειροποίητο λέγεται ότι γίνεται με την καρδιά. Γιατί πραγματικά είναι: τα χέρια και η καρδιά συνδέονται.

Το να νιώθεις εντάξει όπως είσαι είναι μια επαναστατική πράξη.

Ο κόσμος είναι φτιαγμένος έτσι ώστε να μας καταθλίβει όλο και περισσότερο. Η ευτυχία δεν είναι καλή για την οικονομία. 

Αν νιώθαμε ικανοποιημένοι με αυτά που έχουμε, δεν θα θέλαμε να αποκτήσουμε κι άλλα.

Πώς πουλάς σε κάποιον μια αντιρυτιδική κρέμα; Τον κάνεις να ανησυχεί που μεγαλώνει και γερνάει.

Πώς πείθεις κάποιον να ψηφίσει ένα κόμμα; Τον κάνεις να ανησυχεί για τους μετανάστες.

Πώς πείθεις κάποιον να ασφαλιστεί; Τον κάνεις να ανησυχεί για όλα.

68 μικρές "ανεπιθύμητες" συμβουλές από τον Κέβιν Κέλι

O Kevin Kelly συγγραφέας, ιδρυτικός διευθυντής και αρχισυντάκτης του περιοδικού #WIRED συνέταξε πρόσφατα μια ενδιαφέρουσα λίστα με καλοδιατυπωμένες σκέψεις υπό μορφή συμβουλών.

Είναι τα γενέθλιά μου. Είμαι εξήντα οκτώ. Λέω να κάτσω στην κουνιστή καρέκλα και να μεταδώσω λίγη γνώση σε εσάς τους «νέους». Ορίστε λοιπόν εξήντα οκτώ συμβουλές που κανείς δεν μου ζήτησε και τις οποίες σας προσφέρω ως δώρο γενεθλίων μου.

1. Μάθε πώς να μαθαίνεις από αυτούς με τους οποίους διαφωνείς, ακόμη και αυτούς που σε προσβάλλουν. Δες αν μπορείς να ανακαλύψεις κάποια αλήθεια στα λεγόμενά τους.

2. Το να είσαι ενθουσιώδης σου δίνει εικοσιπέντε μονάδες IQ επιπλέον.

3. Πάντα να ζητάς μια καταληκτική ημερομηνία. H καταληκτική ημερομηνία σε βοηθά να ξεφορτώνεσαι τον πλεονασμό και το συνηθισμένο. Σε εμποδίζει από το να προσπαθείς να το κάνεις «τέλειο», οπότε αρκείσαι στο να το κάνεις «διαφορετικό». Το διαφορετικό είναι καλύτερο.

4. Μην φοβάσαι να κάνεις μια ερώτηση που ακούγεται ηλίθια γιατί στις ενενήντα εννέα τοις εκατό των περιπτώσεων όλοι οι υπόλοιποι διερωτώνται για το ίδιο πράγμα απλώς ντρέπονται να ρωτήσουν.

5. Το να ακούς είναι υπερδύναμη. Επέμεινε να ρωτάς «έχεις να μου πεις κάτι ακόμη;» μέχρι να μην έχει να σου πει τίποτε άλλο.

6. Ένας ετήσιος στόχος που αξίζει τον κόπο είναι το να μάθεις τόσα πράγματα πάνω σε ένα συγκεκριμένο θέμα που να σε κάνει να απορείς με το πόσο αστοιχείωτος ήσουν σε αυτό το θέμα ένα χρόνο πριν.

7. Η ευγνωμοσύνη ξεκλειδώνει όλες τις άλλες αρετές και είναι κάτι στο οποίο αξίζει να βελτιώνεται κανείς.

Είθε όλοι να είναι ευτυχισμένοι

Η Θεία Χάρη  είναι πολύ πιο δυνατή από το Νου

και κάνει  ό,τι ο Νους δεν μπορεί να κάνει.

Το Υψηλότερο Κάλεσμα είναι να προσευχηθείς για τους Άλλους.

Τη Θεία Χάρη ακολουθεί η Έμπνευση.

Όλοι οι άνθρωποι όλες τις στιγμές είμαστε μαζί με τη Θεία Χάρη.  Ανάμεσα στους δύο πόλους της Αγάπης και μη Αγάπης

της Χάρης και της μη Χάρης.

Συνεχώς – όλη την ώρα- επιλέγουμε, συνειδητά ή μη συνειδητά,

μεταξύ της Αγάπης και της μη Αγάπης.

Όταν επιλέγουμε τις σκοτεινές πλευρές της Θείας Χάρης

κρατάμε την Ψυχή μας δεμένη σε άγκυρα με τόσο μεγάλο βάρος

που δεν μπορεί να το σηκώσει και γι‘ αυτό …αρρωσταίνει...

Όλοι γεννιόμαστε με την Αυτο-ίαση μέσα μας.

Είναι στο χέρι του καθενός μας να την ενεργοποιήσουμε 

και να αποφύγουμε κάθε μορφή ασθένειας.

Είθε όλοι να είναι ευτυχισμένοι,

Είθε όλοι να απολαμβάνουν την Υγεία,

Είθε όλοι να βλέπουν και να βιώνουν το Αγαθό,

Είθε όλοι να εκπέμπουν Χαρά, Γαλήνη, Αφθονία Αφοβία και Αρμονία,

Είθε Ειρήνη, να κατοικεί στις καρδιές όλων.

ΑΜΗΝ

Τὰ πάντα ῥεῖ...

ΕΙΝΑΙ Η ΩΡΑ ΝΑ ΕΜΠΙΣΤΕΥΤΕΙΣ ΤΟΝ ΑΝΩΤΕΡΟ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ

Τὰ πάντα ῥεῖ!...

Όμως υπάρχουν έντονες αλλαγές που αντιπροσωπεύουν το συλλογικό υποσυνείδητο της ανθρωπότητας, όπως ο κύκλος 2012-2021!

Σε αυτό το κύκλο 9 χρόνων η αφύπνιση περισσοτέρων μερών της ανθρωπότητας θα φέρει τον ΔΙΑ-χωρισμό των 2 ειδών συνειδήσεων.

Η εντροπία του 3ντι που υπάρχει στη Γη και γοητεύει τους περισσότερους ανθρώπους .

Αυτοί θα περιμένουν τη φύση να κάνει τη εργασία για αυτούς.

Και οι άνθρωποι έμειναν σπίτι...

Και οι άνθρωποι έμειναν σπίτι

και διάβασαν βιβλία και άκουσαν

και ξεκουράστηκαν και ασκήθηκαν

και έκαναν τέχνη και έπαιξαν

και έμαθαν νέους τρόπους ύπαρξης

και σταμάτησαν και άκουσαν βαθύτερα

κάποιοι διαλογίστηκαν

κάποιοι προσευχήθηκαν

κάποιοι χόρεψαν

κάποιοι συνάντησαν τη σκιά τους

και οι άνθρωποι άρχισαν να σκέφτονται διαφορετικά

και οι άνθρωποι θεραπεύτηκαν

και χωρίς ανθρώπους που ζούσαν

με άγνοια, επικίνδυνα,

χωρίς νόημα και χωρίς καρδιά,

ακόμα και η γη άρχισε να θεραπεύεται

και όταν τελείωσε ο κίνδυνος

Μια κρυμμένη ευλογία…

Αυτό που ζούμε, ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία.
Του Στέλιου Κουμέντη

Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα την ευκαιρία, να σταματήσει ολόκληρη ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της. Να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα – έστω και αναγκαστικό – από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη. Να κάνει ένα βήμα πίσω, να πάρει μια βαθειά ανάσα και να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της.

Να κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας, σαν είδος αλλά και ο καθένας μας ατομικά. Γιατί ό,τι βιώνουμε είναι τα λάθη μας που γύρισαν για να μας στοιχειώσουν…Και αυτή είναι η ώρα του απολογισμού. Είναι η ώρα που ο καθένας κλεισμένος στο “κελί” που έφτιαξε, θα έρθει αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον εαυτό…

Οι περισσότεροι θα έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με την μοναξιά. Θα καταλάβουν ότι δεν αντέχουν να είναι μόνοι γιατί δεν έχουν τι να πουν με τον εαυτό τους. Έχουν μάθει να ορίζουν την υπαρξή τους μέσα από τα μάτια των άλλων.

Πιστεύω στον ήλιο...

Πιστεύω στον ήλιο, ακόμη και όταν δεν λάμπει. 

Πιστεύω στην αγάπη ακόμα και όταν δεν την αισθάνομαι.

Πιστεύω στο Θεό, ακόμη και όταν είναι σιωπηλός.

Κι όταν ο ήλιος δεν λάμπει και είναι κρυμμένος πίσω από τα μαύρα σύννεφα… 

ξέρω ότι είναι εκεί, το μόνο που χρειάζεται 

είναι να περιμένω να φύγουν τα σύννεφα για να λάμψει ξανά!!!

Και αν ο νους είναι συννεφιασμένος και κατακλύζεται από μαύρες σκέψεις… 

ησύχασε και παρατήρησε τα μαύρα σύννεφα να φεύγουν σιγά-σιγά… 

και ο αιώνιος ήλιος της αιώνιας ψυχής σου θα λάμψει ξανά… 

γιατί εσύ είσαι το Φως, εσύ είσαι η Αγάπη!!!

Ροή Ζωής

Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος...

                          Photo by Aaron Andrew Ang

Ο πραγματικά καλλιεργημένος άνθρωπος, δεν προσβάλλει, δεν εκμεταλλεύεται, δεν μειώνει κανέναν...

Τα πτυχία στους τοίχους δεν σε κάνουν καλύτερο άνθρωπο. Δεν σου μαθαίνουν τρόπους και ευγένεια, δεν σου εξασφαλίζουν ανθρωπιά. Δεν σε κάνουν ευαίσθητο, δεν σου διδάσκουν πώς να έχεις ενσυναίσθηση και σίγουρα δεν σου μεταγγίζουν παιδεία, χαρακτήρα και αγωγή. Δεν είναι υπεύθυνα για τις αξίες σου, για τα ιδανικά σου, για τον τρόπο που βλέπεις και προσεγγίζεις τα πράγματα.

 Τα πτυχία στον τοίχο δεν σου διώχνουν τα κόμπλεξ, τις ανασφάλειες και κάθε λογής συναισθηματικό σύμπλεγμα που κουβαλάς. Δεν μπορούν με μαγικό τρόπο να σε κάνουν προοδευτικό, να σε απαλλάξουν από προκαταλήψεις και να σου δώσουν το χρησμό του φιλελεύθευρου.

Ενεργός στο Facebook και ανενεργός στο τώρα.

Από την Ανθή Κατερίνη

Ξεγλιστράει η ζωή από τα χέρια σου πρωί και βράδυ μπροστά από μια οθόνη. Δεν είσαι σαν τον παππού που διαβάζει εφημερίδα, ούτε είναι σαν να διαβάζεις βιβλία. Εκείνος μαθαίνει για την επικαιρότητα για να την συζητήσει στο καφενείο τις απόψεις του και τα βιβλία σε στρέφουν στον εαυτό σου γεννώντας σου εικόνες ή ιδέες από τις γνώσεις που χαρίζουν σε κάθε πρόταση. Μην μου λες πως είναι το ίδιο με το να μαθαίνεις αν το Μαράκι πάτησε like στον Κώστα και με ποιος βγήκαν για καφέ. Γιατί όχι δεν είναι το ίδιο. Δεν έμαθες και σήμερα τίποτα σημαντικό για την ζωή σου και σήμερα και καλά καλά δεν γνωρίζεις όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ξέρω, δεν έχεις κακές προθέσεις. Καταβάθος θέλεις να πεις ‘Θέλω να με μάθετε’. Και φαινομενικά θέλουν και εκείνοι, σου χαρίζουν τα like τους οι φίλοι

5 μαθήματα ζωής που με δίδαξε η απώλεια

Της Χριστιάνας Παναγίδου

 H απώλεια έρχεται στη ζωή μας και μας δίνει τα μεγαλύτερα χαστούκια. Τις πιο ατέλειωτες ώρες. Τις πιο μοναχικές. Σου φέρνει μπροστά σου κάθε μικρό λαθάκι που έκανες. Κάθε στιγμή που ανέβαλες και θεώρησες δεδομένη. Κάθε κουβέντα που ξεστόμισες και δεν ζήτησες συγνώμη. Ποτέ δεν σε αφήνει τον ίδιο.

Δεν μπορείς άλλωστε αφού ένα κομμάτι του εαυτού σου δεν είναι πια μαζί σου. Αν οι άνθρωποι γύρω μας αντιλαμβάνονταν πως δεν υπάρχουν οδηγίες ή χρονικό περιθώριο για να ξεπεράσεις ένα τέτοια συμβάν, τότε δεν θα προσπαθούσαν τόσο πολύ να επιβάλουν σε ένα άνθρωπο που θρηνεί τα «πρέπει». 

Μέσα από την απώλεια λοιπόν πήρα τα 5 πιο κάτω μεγάλα μαθήματα. Αυτά που σε κανένα πανεπιστήμιο δεν θα βρεις να διδάσκονται παρά μόνο σε αυτό της ζωής.

Ο μυστηριώδης κόσμος της συγχρονικότητας

Τι σας έφερε εδώ; Γιατί την συγκεκριμένη στιγμή, κι ενώ θα μπορούσατε να είστε οπουδήποτε και να κάνετε οτιδήποτε βρεθήκατε να διαβάζετε αυτό το άρθρο; Είναι πιθανόν να είδατε την εικόνα και να είχε κάποιο νόημα για σας. Βλέπετε τον αριθμό 11:11; Σας κεντρίζει το μυαλό και πολλές φορές δημιουργεί μια παράξενη και υπέροχη σύγχυση; Αγωνίζεστε να καταλάβετε το νόημα του; Μην ανησυχείτε. Σας καταλαβαίνω απόλυτα, και ελπίζω το άρθρο αυτό να σας δώσει μια ανακούφιση…

Το άρθρο αυτό δεν πρόκειται να ασχοληθεί μόνον με την αριθμολογία, αυτή αποτελεί μόνον ένα μικρό μέρος του μυστηριώδους κόσμου της συγχρονικότητας. Θα προσπαθήσω να δώσω ένα είδος νοήματος σε κάτι που είναι δύσκολο να κατανοήσουμε μόνον με την απλή λογική, και κάτι που πρέπει να παραδεχτώ ότι δεν κατανοώ πλήρως. Αλλά πιστεύω ότι η συγχρονικότητα δεν λειτουργεί σε αυτό το επίπεδο. Γνωρίζω ότι είναι σημαντική, γνωρίζω ότι μετά από αυτήν μπορεί να ακολουθούν σημαντικά πράγματα, αλλά δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει εξ ολοκλήρου κατανοητό από το νου.

Η έμπνευση από την Κατερίνα Αγγελάκη -Ρούκ

Σαν ένα "καλό ταξίδι" 
στη μεγάλη αυτή ψυχή!
*******
Την έμπνευση εγώ την αισθάνομαι σα 

να μπαίνω σε ένα δωμάτιο. 

Δεν εξαρτάται από μένα να μπω, απλά μπαίνω,

 και όταν είμαι εκεί μέσα, η καρέκλα, 

ο τοίχος, η κλειδαριά, οτιδήποτε με εμπνέει. 

Γράφω και οι λέξεις έρχονται η μία 

μετά την άλλη και μετά, 

όταν ξαναδιαβάζω το ποίημα, σκέφτομαι 

«Α! αυτό ήθελα να πω;».

Ολόκληρη η συνέντευξη εδώ:

https://www.apotis4stis5.com/more-music/vivlio/30934-2018-04-28-15-52-52?fbclid=IwAR3fZ9ylNPHxx0yt-JOarxweZvCVIQRq6YGrBWCkk3KDMzFmaBBQ6CL8bc4

Ο μεγαλύτερος φόβος μας

«Ο μεγαλύτερος φόβος μας δεν είναι μήπως είμαστε ανεπαρκείς.

Ο μεγαλύτερος φόβος μας είναι μήπως είμαστε απεριόριστα δυνατοί.

Το φως μας, και όχι το σκοτάδι μας, μας φοβίζει πιο πολύ απ όλα.

Αναρωτιόμαστε: Ποιος είμαι εγώ τελικά που θέλω να είμαι τόσο λαμπερός;

Γιατί; Εσύ τι είσαι; Είσαι -κι εσύ ένα παιδί του Θεού.

Δεν ωφελείς σε τίποτα τον κόσμο με το να γίνεσαι μικρός.

Το να γίνεσαι μικρός μόνο και μόνο για να μη νιώθουν
οι άλλοι ανασφαλείς γύρω σου δεν είναι καθόλου λαμπερό.

Γεννηθήκαμε για να δηλώσουμε
τη δόξα του θεού που υπάρχει μέσα μας.

Δεν υπάρχει σε ορισμένους από εμάς, αλλά σε όλους μας.

Και αν δεν αφήσουμε το φως μας να λάμψει, επιτρέπουμε έτσι
ασυναίσθητα στους άλλους να το κάνουν.

Όταν απελευθερωθούμε από το δικό μας φόβο,
η ύπαρξη μας απελευθερώνει αυτόματα και τους άλλους».

Αποδίδεται στον Νέλσον Μαντέλα αλλά η ρήση είναι της Marianne Williamson.

https://www.youtube.com/watch?v=0ASwx6qc8V8

Πηγή: https://www.o-klooun.com/anadimosiefseis/marianne-williamson-o-megalyteros-fovos-mas

Η δύναμη της προσοχής

(Πρακτική Υπενθύμιση)

Κάθε στιγμή στη ζωή μας έχουμε δύο επιλογές.

Να ζούμε αληθινά ή να νομίζουμε πως ζούμε.

Ζούμε αληθινά, όταν βιώνουμε συνειδητά το παρόν και όλη η δράση μας συνοδεύεται από τη διαρκή ενθύμηση του εαυτού μας. Ζούμε φαινομενικά, όταν μας παρασύρει η αδιάκοπη δίνη των σκέψεων, ταυτιζόμαστε με το σώμα, τις διαθέσεις μας, τα γεγονότα και η δράση μας μετατρέπεται σε μηχανική και ανελεύθερη αντίδραση.

Κάθε στιγμή, μπορούμε να αναρωτηθούμε «πού δίνω την προσοχή μου;». Στην ουσία μου, την αδιάλειπτα παρούσα πηγή της ύπαρξής μου, ή σε όλα τα υπόλοιπα που έρχονται και παρέρχονται;  Ο Μάνουελ Σοχ λέει ότι «η ελευθερία υπάρχει όταν παύουμε να παρατηρούμε το έξω και αυτή την επιλογή πρέπει να την κάνουμε κάθε δευτερόλεπτο... Η τέχνη της παρατήρησης είναι να κοιτάζεις έξω, ενώ ταυτόχρονα να παρατηρείς διαρκώς τον εαυτό σου».

Αν η ζωή μου είναι ένας κύκλος και η ουσία μου το κέντρο του, συνήθως κινούμαι κάπου γύρω στην περιφέρεια, σε σκέψεις που είτε αφορούν το παρελθόν είτε το μέλλον, είτε ερμηνεύουν κι αναλύουν την εκάστοτε παρούσα κατάσταση. Έτσι η προσοχή μου προσκολλάται σε διάφορα σημεία της περιφέρειας κι εγώ απομακρύνομαι από το κέντρο μου.