Το σπήλαιο του Πλάτωνα με άλλη ματιά

Το σπήλαιο του Πλάτωνα είναι γνωστό σε αρκετούς ανθρώπους. Περιγράφει με ποιο τρόπο είναι αλυσοδεμένοι οι άνθρωποι και ότι κοιτούν μόνο μπροστά. Εδώ μπορείτε να διαβάσετε όλο το σπήλαιο του Πλάτωνα.

Εμείς σήμερα θα το δούμε αυτό το σπήλαιο με διαφορετική ματιά.

Το σπήλαιο είναι το 3ο τσάκρα του κάθε ανθρώπου, το στομάχι του. Στο σημείο που τοποθετεί ο Πλάτωνας τους ανθρώπους αλυσοδεμένους με τέτοιο τρόπο ώστε να βλέπουν μόνο μπροστά, εμείς θα τοποθετήσουμε το κατεστημένο, τα πρέπει και τα συναισθήματά μας.

Η εικόνα που βλέπουμε μπροστά μας δημιουργείται από τους «θαυματοποιούς» δηλαδή τις αισθήσεις μας που μέσω της φωτιάς δημιουργούν τα είδωλα που μπορούμε να δούμε μπροστά μας, δηλαδή ψευδαισθήσεις. Οι «θαυματοποιοί» λοιπόν είναι οι αισθήσεις μας και η φωτιά είναι η σκέψη, η οποία μας οδηγεί σε είδωλα. Όλο αυτό που δημιουργούν οι αισθήσεις μας είναι ψευδαισθήσεις  και όχι η πραγματικότητα. Όμως εμείς είμαστε δεμένοι τόσο πολύ με το μυαλό μας και φτάνουμε να μην μπορούμε να κουνηθούμε και να ξεφύγουμε από αυτή την «πραγματικότητα».

Στη θάλασσα η ψυχή μας βρίσκει τη θέση της

Απέραντο πέλαγος η ψυχή του καθενός μας. Κι αν μπορούσα πραγματικά να παρομοιάσω τη ζωή με κάτι, τότε αυτό θα ήταν η θάλασσα. Πότε ήρεμη, πότε γαλήνια και πότε φουρτουνιασμένη. Κι η ψυχή κάθε που υψώνει το κύμα μέσα μας, σαν μαγνήτης τρέχει κοντά της.

Και βλέπεις αυτό το απέραντο γαλάζιο σαν να θέλουν τα μάτια σου να δουν πέρα απ’ τον ορίζοντα. Σαν να χορταίνει το μέσα μας μ’ αυτό το απέραντο γαλάζιο. Γιατί γέμισε πια η ζωή μας μικρούς, ταλαίπωρους θανάτους. Χαστούκια και καινούργιες αρχές. Το μόνο που δεν αλλάζει είναι αυτός ο μικρός, απέραντος σύμμαχος. Κι ο ήχος που ακούς με κλειστά μάτια είναι τα «όλα θα πάνε καλά» που χρειάζεσαι.

Μαθαίνοντας να μην είμαστε δυστυχισμένοι .

Ένα δύσκολο καθήκον...

               

Μαθαίνοντας να μην είμαστε δυστυχισμένοι : Ένα δύσκολο καθήκον. Δεν είναι εύκολο να σκεφτόμαστε με καινούργιο τρόπο.

Έχουμε συνηθίσει σε μια ορισμένη σειρά συλλογισμών και στις καταβλητικές σκέψεις που αυτοί γεννούν. Χρειάζεται πάρα πολλή εργασία για να αποβάλουμε τον τρόπο σκέψης που έχουμε αφομοιώσει μέχρι τώρα. Η ευτυχία είναι κάτι εύκολο, όμως το να μάθεις να μην είσαι δυστυχισμένος μπορεί να είναι δύσκολο.

Η ευτυχία είναι μια φυσική κατάσταση της ύπαρξής μας ως ατόμων. Αυτό αποδεικνύεται ολοφάνερα αν ρίξετε μια ματιά στα παιδιά σας. Το δύσκολο είναι να ξεμάθετε όλα τα «πρέπει» που έχετε αφομοιώσει στο παρελθόν. 

Η ανάληψη της ευθύνης απέναντι στον εαυτό μας αρχίζει με τη συνειδητοποίηση. Για παράδειγμα παρατηρήστε τον εαυτό σας όταν λέει : «Πληγώνεις τα συναισθήματά μου». Θυμίστε στον εαυτό σας τι κάνετε τη στιγμή που το κάνετε. 

Μάνα η ταπεινή...

-«Είπαν του ήλιου “γιορτάζει η μάνα”

κι εκείνος βάλθηκε με φως τη γη να ντύνει.

Είπαν της θάλασσας “γιορτάζει η μάνα”

κι αμέσως έγινε η φουρτούνα γαλήνη.

Το ‘μαθαν τα πουλιά, “γιορτάζει η μάνα”

και το τραγούδι τους ξεχείλισε πλημμύρα.

Το ‘μαθαν τα άνθη, “γιορτάζει η μάνα”

και μοσχοβόλησε η πλάση χίλια μύρα.

Τ’ άκουσε η βροχή, αλλά δεν έκλαψε

δάκρυ δεν κάνει να κυλήσει αυτή τη μέρα.

Τ’ άκουσε ο ουρανός κι άνοιξε διάπλατα

πείτε ευχές, μύριες ευχές για τη μητέρα»

[ “Η Μάνα”,  Γεώργιος  Μαρτινέλλης]

Πώς τιμούσαν τη Μητέρα στην Αρχαία Ελλάδα

Αν περιμένετε να ακούσετε πως η γιορτή της μητέρας ξεκινάει από τους Έλληνες και την αρχαία Ελλάδα δεν θα σας απογοητεύσουμε! Φυσικά αντίστοιχες εορτές και τιμές προς τη μητέρα γίνονταν σε ολόκληρο τον αρχαίο κόσμο.

Στην ελληνική μυθολογία συναντάμε την μητέρα Γη, την πρώτη μητέρα, που λατρεύονταν σαν θεότητα. Η μητέρα Γη ήταν για τους αρχαίους Έλληνες η προσωποποίηση της φύσης και μητέρα των πάντων.

Η μικρασιατική θεότητα Κυβέλη, γνωστή στους Έλληνες ως Ρέα λατρεύονταν ως θεά της γης, της άγριας φύσης και της γονιμότητας. Σύμφωνα με τη ελληνική μυθολογία ήταν η πρώτη γυναίκα που γέννησε με τοκετό και μεγάλωσε με το μητρικό της γάλα τα παιδιά της.

https://www.poly-gelio.gr/

Tα 14 Πράγματα που Κάνουν οι Καταπληκτικοί Γονείς…

… φυσικά είναι και για μπαμπάδες, παππούδες, γιαγιάδες, για εκπαιδευτικούς και για κάθε ενδιαφερόμενο. 

Γράφει η ψυχολόγος Δρ Λίζα Βάρβογλη

Εδώ θα βρείτε νέες ιδέες, απαντήσεις σε απορίες σας, τεχνικές θετικής ψυχολογίας, βοήθεια για να κάνετε τα πράγματα καλύτερα για το παιδί σας και την οικογένειά σας.  Όπως πάντα, θα χαρώ να ακούσω τις απόψεις σας και να συζητήσουμε ηλεκτρονικά....

Οι καταπληκτικοί γονείς κάνουν καταπληκτικά πράγματα!  Και δεν εννοώ περίπλοκα, δύσκολα, ή κάτι τέτοιο, αλλά εννοώ πράγματα που είναι καταπληκτικά επειδή έχουν καταπληκτική επίδραση στα παιδιά τους!

1.            Τονώνουν την αυτοπεποίθηση του παιδιού—τι πιο καταπληκτικό πράγμα για ένα παιδί να ακούσει τον γονιό του να του λέει «πιστεύω σε εσένα!».  Θα μου πείτε ‘σιγά το πράγμα;’  Δοκιμάστε να το πείτε στο παιδί σας, και να το εννοείτε, και θα δείτε το χαμόγελό του, την σιγουριά στον εαυτό του και διαφορά στη συμπεριφορά του!  Αν το κάνετε κάθε μέρα, το παιδί σας θα γίνεται όλο και καλύτερο κάθε μέρα!

2.            Καθοδηγούν, ενθαρρύνουν και υποστηρίζουν—και δε σπρώχνουν ή πιέζουν διαρκώς το παιδί. Όλοι οι γονείς επιθυμούν να δουν το παιδί τους καλό μαθητή, επιτυχημένο στη ζωή του, αλλά δε χρησιμοποιούν όλοι τη σωστή μέθοδο.  Συχνά πολλοί γονείς που έχουν κουραστεί να παρακαλάνε το παιδί τους να διαβάσει καταφεύγουν σε απειλές, τιμωρίες, δωροδοκίες… Οι τακτικές αυτές μπορεί να έχουν κάποιο αποτέλεσμα, στο τέλος όμως παύουν να έχουν ισχύ και να λειτουργούν και το παιδί απλώς δε μαθαίνει να διαβάζει ή να κάνει αυτό που πρέπει και, βέβαια, δε μαθαίνει να νιώθει καλά για τον εαυτό του.

3.            Επιτρέπουν στο παιδί τους να έχει κάποιον έλεγχο στη ζωή του και μια δόση ανεξαρτησίας.  Έτσι, οι καταπληκτικοί γονείς επιβλέπουν τις εργασίες για το σπίτι, αλλά δεν τις κάνουν οι ίδιοι, επιτρέπουν στο παιδί τους να διαλέξει τους φίλους του, αφήνουν το παιδί να κάνει μια δραστηριότητα που αγαπάει και του δίνουν επιλογές.  Φυσικά δεν είναι πάντα εύκολο να βρει κανείς τη χρυσή τομή ανάμεσα στο ‘βοηθάω και αφήνω το παιδί ανεξάρτητο’.  Πάντα υπάρχουν παράγοντες που πρέπει να λάβει κανείς υπόψη, όμως, σε γενικές γραμμές, η ιδέα είναι να βοηθάει και να παρεμβαίνει ο γονιός τόσο όσο να διδάξει στο παιδί του να κάνει αυτό το πράγμα τελικά μόνο του.

Ήρως - Θράκας Ιππέας ο Θεός της αρχαίας Θράκης

 Γράφει η Στέλλα Κλαδαρά

Ίσως ένα από τα ποιο αινιγματικά σημεία των παραδόσεων που αναφέρονται στην μυστηριακή λατρεία των αρχαίων Θρακών είναι ο αινιγματικός έφιππος θεός που λατρεύτηκε όσο καμία άλλη θεότητα στην Θράκη της αρχαίας εποχής. 

Παρ’ όλες τις ελλείψεις της σύγχρονης βιβλιογραφίας επάνω στην προσωπικότητα και την λατρεία του Θράκα Ιππέα, από το σπάνιο πλέον έργο «Λεξικόν Ιστορικόν & Γεωγραφικόν της Θράκης» του ιστορικού Αχιλλέα Σαμοθράκη, ο οποίος ήτανε και ένας από τους τελευταίους ιστορικούς ερευνητές που ασχολήθηκαν σε τόσο βάθος με τον χαρακτήρα του θρακικού πολιτισμού, εντοπίστηκε πλήθος στοιχείων και πληροφοριών που αφορούν τη λατρεία του Θρακιώτη κατεξοχήν θεού.

Ο κατ’εξοχήν λατρευόμενος θεός των αρχαίων Θρακών, που κατά κάποιο τρόπο έχει μετατραπεί και σε σύμβολο της εποχής τους, ήτανε ο περίφημος Θράκας Ιππέας ή Ήρως.

Παρ’όλες όμως τις έρευνες που έχουνε γίνει προς εύρεση ικανοποιητικών στοιχείων σχετικά με την μυστηριώδη αυτή θεότητα, το πραγματικό όνομα που χρησιμοποιούσανε οι αρχαίοι για να τον προσδιορίσουνε, δηλαδή το όνομα με το οποίο την λάτρευαν οι αρχαίοι θράκες, αλλά και ο πραγματικός της χαρακτήρας παραμένουν μέχρι και σήμερα άγνωστα.

 Όλα τα ευρήματα που σχετίζονται με την λατρεία αυτής θεότητας, είναι μαρμάρινες πλάκες που παριστάνουνε τον Θράκα Ιππέα ως έφιππο που φοράει μακρύ χιτώνα και λεπτή χλαμύδα που κυματίζει επάνω από τους ώμους του. Στα περισσότερα αυτά αναθηματικά πλακίδια, ο Ιππέας παρουσιάζεται να τρέχει προς τα δεξιά, και να τρυπάει με την λόγχη του ένα ζώο με φαντασιώδη χαρακτηριστικά που μοιάζει αρκετά με τον κλασσικό δράκοντα, αλλά και με τις Λάμιες των λαϊκών μύθων.

Εκείνοι ήταν καιροί που η ευφυΐα βρισκόταν στη κορύφωσή της… (OSHO)

Υπήρχαν πολλοί φιλόσοφοι την εποχή του Βούδα. Ποτέ άλλοτε δεν συνέβη τέτοιο άνθισμα της διάνοιας, όπως συνέβη εκείνη την εποχή.

Και όχι μόνο στην Ινδία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Υπήρχε ο Βούδας, υπήρχε ο Μαχαβίρας, ο Πραμπούτα Κατγιαγιάν, ο Ατζίτ Κεσακαμπάλ, μεγάλοι φιλόσοφοι, ο Μακάλι Γοσπάλ, σπάνια διάνοια, ο Σαντζάβ Βιλετιπούτα και πολλοί άλλοι βρίσκονταν στο Μπιχάρ.

Τώρα τα ονόματά τους δεν είναι πολύ γνωστά, επειδή δεν δημιούργησαν καμία σχολή.

Ακριβώς την ίδια εποχή, στην Ελλάδα υπήρχε ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας, ο Αριστοτέλης – οι τρεις που δημιούργησαν το δυτικό νου.

Ακριβώς την ίδια εποχή, στην Κίνα υπήρχε ο Κομφούκιος, ο Λάο Τσου, ο Τσουάνγκ Τσου, ο Μένκιος. Φαίνεται ότι σε ολόκληρο τον κόσμο, ο νους βρισκόταν στη κορύφωσή του, στο δικό του Έβερεστ.

Δεν πέρασες τυχαία από εδώ...

Μια Αρχαία Κινέζικη ιστορία λέει ότι μια αόρατη κόκκινη κλωστή συνδέει όλους εκείνους που προορίζονται για να συναντηθούν ανεξάρτητα από το χρόνο, τον τόπο, ή τις περιστάσεις. Το νήμα μπορεί να τεντώσει ή μπερδευτεί, αλλά ποτέ δεν σπάει…

Πολλές φορές δύο επιφανειακά άσχετα μεταξύ τους γεγονότα που δεν μπορούν να ερμηνευτούν μπορεί να συνδέονται και να έχουν το νόημα τους. Οι περισσότεροι αυτό το ονομάζουν σύμπτωση, η τύχη. Ο Καρλ Γιούνγκ το ονομάζει συγχρονικότητα η αόρατο κοσμικό ιστό.

Πολλές φορές συμβαίνουν κάποια γεγονότα στη ζωή μας και που μας οδηγούν την κατάλληλη στιγμή στα κατάλληλα άτομα έτσι ώστε να προχωρήσουμε τη ζωή μας προς μια νέα σημαντική κατεύθυνση. 

Όταν λειτουργούμε σαν όλα όσα μας συμβαίνουν έχουν ένα νόημα και ένα σκοπό, μαθαίνουμε σιγά σιγά την τέχνη της συγχρονισμού και τότε διαπιστώνουμε ότι δεν είμαστε μόνοι αλλά είμαστε προνομιούχα άτομα στα οποία προσφέρεται στήριξη, καθοδήγηση, έμπνευση και όλα αυτά που χρειαζόμαστε για να προχωρήσουμε προς την κατεύθυνση του σκοπού και του οραμάτων μας...

Γιῶτα Σούσουλα

Πηγή: thesecretrealtruth.blogspot.com

Τι σημαίνει να αγαπάς τον εαυτό σου;

Θέλεις να μιλήσουμε για την ποιότητα ενός ανθρώπου που αγαπάει τον εαυτό του; Εννοώ, αγάπα τον εαυτό σου μας λένε μα δεν υπάρχει κάποιο εγχειρίδιο. Όλοι λίγο πολύ νομίζουν πως αγαπάνε τον εαυτό τους. Γνωρίζεις όμως πως να ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο που αγαπάει πραγματικά τον εαυτό του;

Ένας άνθρωπος που αγαπάει τον εαυτό του λοιπόν, δίνεται εξ’ ολοκλήρου. Εμπιστεύεται χωρίς άμυνες γιατί δεν υπάρχει δόλος μέσα του, βλέπει τους άλλους με αθωότητα. Αυτό δεν τον κάνει αφελή, τον κάνει άνθρωπο με ενσυναίσθηση. Άνθρωπο που μπορεί να εντοπίσει την αξία του άλλου ακόμα και αν ο άλλος δεν την έχει ανακαλύψει για τον εαυτό του.

Ακόμα και οι πιο απαισιόδοξοι άνθρωποι κρύβουν έναν μικρό φάρο μέσα τους.

Η κάθαρση της ψυχής και η ουσία της αυτογνωσίας

Η κάθαρση είναι το πέρασμα από το "είμαι κάτι, είμαι κάπως" στο καθαρό,

απροσδιόριστο και αχαρακτήριστο "είμαι". Είναι η διαδικασία αφαίρεσης όλων

των ταυτοτήτων, χωρίς καμία εξαίρεση. Είναι η μετάβαση από το άτομο στην επίγνωση.

Οι προσδιορισμοί και οι χαρακτηρισμοί προέρχονται από τις σκέψεις και δημιουργούν ένα φανταστικό σκηνικό, στο οποίο φαίνεται ότι υπάρχουν καλοί, κακοί, σωστοί, λάθος, δίκαιοι, άδικοι, ηθικοί, ανήθικοι, και πολλές άλλες κατηγορίες ανθρώπων. Όλα αυτά όμως υπάρχουν μόνο στη φαντασία.

Αναβάλλω σημαίνει αντιστέκομαι στην Αλλαγή

Από το "Ο Σπόρος του Σιναπιού" του Osho

Αναβάλλω σημαίνει αντιστέκομαι στην Αλλαγή

Γιατί αναβάλλεις για αύριο; Γιατί δεν θέλεις να το κάνεις τώρα; Αυτή τη στιγμή!

Παίζεις ένα παιχνίδι λογικής. Λες: αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο αλλά αύριο θα είναι απλό. Έρχεται όμως το αύριο και γίνεται σήμερα. Κι όταν το αύριο έρχεται, θα είναι πάλι σήμερα και θα πεις: "Αυτή τη στιγμή είναι δύσκολο, αλλά αύριο θα το κάνω!"

Αυτός είναι ο τρόπος του νου, για να αισθάνεται άνετα. Και το αύριο δεν έρχεται ποτέ.

Δεν είναι η αναβολή ο τρόπος για τη μεταμόρφωση. Μέχρι τώρα έχεις αναβάλει, έχεις αναβάλει συνέχεια. Αναβάλλεις κάθε στιγμή και γι’ αυτό έχεις μείνει ίδιος. Αν το κατανοήσεις αυτό, η μεταμόρφωση είναι αυτή η στιγμή, επειδή δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια, είναι ξύπνημα.

Η αποδοχή είναι ένα εισιτήριο εξόδου από τον θυμό και το φόβο

«Δεν χρειάζεται να σου αρέσει αυτό που συμβαίνει στη ζωή σου, όμως πρέπει να αποδεχτείς, ότι συμβαίνει.» Όσο ο άνθρωπος δεν αποδέχεται την πραγματικότητα είναι αδύναμος να διακρίνει το ρόλο του, και πώς έχει συμβάλει στη διαμόρφωσή της. Η ανικανότητα να αποδεχτεί κάποιος την πραγματικότητα, ισοδυναμεί με την άρνηση να κάνει μια συνειδητή επιλογή.

«Όταν δεν επιλέγεις, ζεις σε έναν αυτόματο πιλότο. Γίνεσαι ένα θύμα των περιστάσεων.» Αποδοχή σημαίνει απλά, αναγνώριση. Όταν αναγνωρίζεις κάτι, το βλέπεις έτσι όπως είναι πραγματικά.

Όλες μας οι εμπειρίες, ανεξαρτήτως του πόσο άσχημες είναι, είναι προσωρινές. Η αποδοχή μιας εμπειρίας, σαν μιας προσωρινής κατάστασης, μπορεί να κάνει πολύ πιο εύκολη τη διαχείριση της.

Δεν σημαίνει ότι δεν θα σου προκαλέσει προσωρινά ίσως κάποια αρνητικά συναισθήματα θυμού, πόνου, ή φόβου. Όμως όταν αντιμετωπίζεις μια κατάσταση, με τη γνώση ότι είναι προσωρινή, είναι πιο εύκολο να τη διαχειριστείς με πιο ήρεμο νου.

Θέατρο: Η πανάρχαιη Τέχνη... η Τέχνη του μέλλοντος.

Μήνυμα του Ιάκωβου Καμπανέλλη Για την Παγκόσμια Ημέρα Θεάτρου (2001) 

Νομίζω πως το θέατρο δε θα πάψει ποτέ να υπάρχει. Νομίζω, όσο κι αν αυτό μπορεί να ακούγεται σαν παράδοξο, πως αυτή η πανάρχαιη Τέχνη, είναι και Τέχνη του μέλλοντος. Όχι επειδή θα το θέλουν αυτό οι δημιουργούντες το θέατρο, συγγραφείς, ηθοποιοί, σκηνοθέτες και λοιποί συντελεστές κάθε θεατρικής παράστασης, αλλά επειδή θα το θέλει και στο μέλλον το κοινό, οι θεατές, εσείς.

Τι λένε τα κιτάπια; Ν. Καζαντζάκης

Να ξέραμε, αφεντικό, είπε, τι λένε οι πέτρες, τα λουλούδια, η βροχή!

Μπορεί να φωνάζουν, να μας φωνάζουν, κι εμείς να μην ακούμε.

Να, όπως κι εμείς φωνάζουμε κι αυτά δεν ακούνε.

Πότε θ’ ανοίξουν τ’ αυτιά του κόσμου, αφεντικό;

Πότε θ’ ανοίξουν τα μάτια μας να δούμε;

Πότε θ’ ανοίξουν οι αγκαλιές μας, πέτρες, λουλούδια και βροχή κι άνθρωποι ν’ αγκαλιαστούμε;

Τι λες και του λόγου σου, αφεντικό;

Τι λένε τα κιτάπια;

Τον κακό τους τον καιρό.

Αυτό λένε· τίποτα άλλο..

Ν.Καζαντζάκης

Πώς να θεραπεύσετε τις συναισθηματικές πληγές

Οι συναισθηματικές πληγές μας βοηθούν να γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Ορισμένες φορές είναι πολύ δύσκολο αλλά θα πρέπει να μάθετε να τις θεραπεύετε προκειμένου να κοιτάτε μπροστά και να σκέφτεστε το μέλλον σας με αισιοδοξία.

Πόσες φορές έχετε πληγωθεί; Πρέπει να μάθετε να αντιμετωπίζετε τα συναισθηματικά τραύματα ακόμα και αν είναι πολύ δύσκολο καθώς ο πόνος παραμένει και κατά συνέπεια υποφέρετε. Ορισμένες φορές μάλιστα μένουν μέσα μας για πάντα.
Μερικές συναισθηματικές πληγές είναι βαθύτερες από κάποιες άλλες. Μερικές εξαφανίζονται χωρίς να αφήσουν ίχνη ενώ άλλες αφήνουν ένα ανεξίτηλο σημάδι που ποτέ δεν θεραπεύετε πλήρως. Μερικές πληγές δεν κλείνουν ποτέ…ή τουλάχιστον έτσι πιστεύατε μέχρι πρότινος.
Ίσως να σκέφτεστε ότι η ζωή σας θα ήταν πολύ καλύτερη αν δεν υποφέρατε ποτέ, αν κανένας δεν σας είχε πληγώσει. Ωστόσο, αυτό που δεν λαμβάνετε υπόψη σας είναι ότι αυτές οι πληγές αποτελούν μαθήματα ζωής. Σας μεταμορφώνουν και σας αναγκάζουν να ωριμάσετε σαν άτομα.
Όλες οι εμπειρίες σας, θετικές και αρνητικές, θα σας αφήσουν κάποιο σημάδι αλλά σίγουρα οι κακές εμπειρίες είναι αυτές που αφήνουν τα βαθύτερα σημάδια. Σήμερα θα μιλήσουμε για το πώς να θεραπεύσετε πληγές με τον καλύτερο δυνατό τρόπο έτσι ώστε να μάθετε από αυτές, να τις μετατρέψετε σε εμπειρίες και να τις αφήσετε να σας διδάσκουν πράγματα για τον εαυτό σας και τη ζωή.

Η ευτυχία και το εγώ

Από Atman Nityananda

Τι είναι το εγώ;

Αυτό που νομίζεις ότι είσαι.

Η ψευδαίσθηση ότι είσαι το σώμα (που το λένε Δημήτρη, Μαρία ή όπως αλλιώς σε βάφτισαν) μαζί με μια ψευδαισθησιακή εικόνα που έχει δημιουργηθεί στο νου από τις εμπειρίες που βίωσες από την ημέρα που γεννήθηκες.

Τι άλλο είναι;

Ένα σύνολο επιθυμιών, παρορμήσεων, πεποιθήσεων, αντιλήψεων, συνήθειων (σωματικών, συναισθηματικών, νοητικών), ταυτίσεων, αρεσκειών, απαρεσκειών, φόβων, θυμού, ...., βασισμένα στην μίμηση, την ταύτιση, την προβολή και την φαντασία.

Είναι γεγονός ότι  δεν είσαι το εγώ, αλλά εξ αιτίας της άγνοιας και της ταύτισης έχεις περιορίσει τον εαυτό σου σε ένα μικρό μέρος της ύπαρξης σου (το σώμα, τις συγκινήσεις και τον νου).

Η αληθινή σου φύση, ο αληθινός σου Εαυτός, είναι αυτό που ονομάζουν οι θρησκείες Πνεύμα ή Ψυχή (δεν αναφέρομαι στον ψυχισμό που θεωρείται το κατώτερο μέρος της ψυχής: θυμικό-επιθυμητικό-λογικό) και το οποίο παραμένει σαν μια αφηρημένη ιδέα στο νου σου, ενώ στην πραγματικότητα είναι αυτό που είσαι και που επιτρέπει όλα τα αλλά να υπάρχουν και να έχουν ζωή (σώμα, ενέργεια, νους).

Η βασική στάση του εγώ είναι ότι νοιώθει ξεχωριστό (αποκομμένο) από τους ανθρώπους, την ζωή και το Θεό και ότι είναι πολύ σπουδαίο ή και το αντίθετο επίσης, αποτυχημένο.

Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα...

Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα εργαζόταν μέχρι αργά την 6η ημέρα.

Ένας άγγελος πλησίασε και είπε: "Γιατί σπαταλάς τόσο πολύ χρόνο γι' αυτή;" 
Και ο Κύριος απάντησε:
"Ξέρεις πόσες προδιαγραφές πρέπει να πληρεί για να την τελειοποιήσω ;"

"Πρέπει να μπορεί να πλυθεί, αλλά να μην είναι πλαστική, να παίζει περισσότερους από 200 ρόλους, και να μπορεί να φτιάξει όλων των ειδών τα φαγητά, θα πρέπει να μπορεί να αγκαλιάζει πολλά παιδιά ταυτόχρονα, να δίνει μια αγκαλιά που θα θεραπεύει ο,τιδήποτε, από ένα πληγωμένο γόνατο μέχρι μια πληγωμένη καρδιά και να τα κάνει όλα αυτά μόνο με δυο χέρια".

Ο άγγελος εντυπωσιάστηκε.

"Μόνο δυο χέρια....αδύνατον!"

Για Όλες τις Γυναίκες του Κόσμου

Από την Αριάνα Παπακώστα

Μου είπαν για έναν Ήρωα

να γράψω,

για μία Πράξη Ηρωική

στο Εδώ και Τώρα,

κι έχουν περάσει μέρες,

και τίποτα δεν μ’ έχει εμπνεύσει,

καμία πράξη Ηρωική δεν βρίσκω,

σκέφτηκα και το παίδεψα πολύ

μες στο μυαλό μου,

εκείνους που πολέμησαν

για την πατρίδα,

εκείνους στο Αντάρτικο,

που ανέβηκαν να μην αφήσουν

τον Τόπο σε άλλα χεριά

να δεθεί,

και τους Ινδιάνους σκέφτηκα,

και τον Παππού μου

που πολέμησε,

κι όχι δεν είπε,

Τα επτά θηράματα- Jose Stevens & Lena Stevens

Ένας σαμάνος παραφυλάει συμπεριφορές και νοοτροπίες που προκαλούν απώλεια δύναμης όπως ακριβώς ένας κυνηγός παραφυλάει το θήραμά του.

1. Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά

Αυτή είναι το πρώτο, εμφανές ελάττωμα που πρέπει να αναζητήσει κάποιος, να παραφυλάξει και να φροντίσει να εξουδετερώσει. Η αυτοκαταστροφική συμπεριφορά έχει τη μορφή εξαρτήσεων, εκκεντρικότητας, βιαιότητας, καταχρήσεων, απρόσεκτης οδήγησης, ναρκωτικών, εγκληματικής συμπεριφοράς. Τα σημάδια της είναι προφανή, αρκεί να τα αναζητήσουμε.

2. Η απληστία

Αυτό το ελάττωμα βασίζεται στο φόβο- στο φόβο της πιθανής έλλειψης και στην ανάγκη για συσσώρευση αγαθών- και οδηγεί στην υπερκατανάλωση φαγητού και ποτού, στην τσιγκουνιά, την αρπαγή, την κλοπή, την απάτη, την εγωπάθεια, την εκμετάλλευση των άλλων ανθρώπων.

3. Η αυτο-λύπηση

Βασίζεται στο φόβο προσωπικής ανεπάρκειας και οδηγεί στην αυτο-υποτίμηση, στην έλλειψη πρωτοβουλίας και θετικής σκέψης, στην υπερβολικά απολογητική στάση, στο να θέλεις να γίνεσαι “αόρατος”, στην υποτίμηση των δυνατοτήτων σου, στην κατάθλιψη και στην παραίτηση.

Από το Α έως το Ω: Δημήτρης Καραγιάννης

Η επαγγελματική του ταυτότητα είναι γνωστή: παιδοψυχίατρος–ψυχοθεραπευτής, Διευθυντής του Κέντρου Παιδοψυχικής Υγιεινής, Διδάκτωρ του Δημοκριτείου Πανεπιστημίου, ιδρυτής, μαζί με τη σύζυγό του Ελένη Καραγιάννη, του θεραπευτικού και εκπαιδευτικού ινστιτούτου «Αντίστιξη».

Ο Δημήτρης Καραγιάννης, όμως, είναι πρωτίστως ένας φωτισμένος άνθρωπος ο οποίος μας παροτρύνει «να ζήσουμε ευχαριστιακά» και «να μη χάνουμε το παρόν μας», θεωρεί τους «νέους τυχερούς που ζουν σε συνθήκες κρίσης» και σημειώνει στο τελευταίο του βιβλίο «Ερωτας ή τίποτα» πως «η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή».

Αλήθειες: «Αλήθειες, στην εποχή τη μεταμοντέρνα, σημαίνει τη σχετικοποίηση κάθε αλήθειας, ένα ερωτηματικό για το τι μπορεί να αντιπροσωπεύουν οι αλήθειες. Όσο αυξάνουν οι υποκειμενικές αλήθειες, τόσο τίθεται ως ζητούμενο η Αλήθεια. Επομένως, όταν ο καθένας υπερασπίζεται, κλειδώνεται και απομονώνεται μέσα στην αλήθεια του, τελικά χάνει το νόημα της Αλήθειας».

Βεβαιότητες: «Υπάρχουν οι ιδεολογικές συγκαλύψεις που κρύβουν ανασφάλειες και βγαίνουν προς τα έξω ως βεβαιότητες, αλλά υπάρχει και μία βεβαιότητα την οποία κανείς μπορεί να την εμπιστεύεται. Αυτή είναι το βίωμά του, οι βιωμένες προσωπικές καταστάσεις τις οποίες βαθιά μέσα του γνωρίζει και κανείς δεν μπορεί να του τις αμφισβητήσει. Η αγάπη που έχει προσφέρει ή που έχει δεχθεί κάποιος μπορεί να αποτελεί μια βεβαιότητα πάνω στην οποία μπορεί να χτίζει αυτό που είναι».

Ειλικρινείς άνθρωποι: οι 5 συνήθειες τους

Οι ειλικρινείς άνθρωποι απολαμβάνουν καλύτερη ποιότητα ζωής, είναι περισσότερο ευτυχισμένοι και είναι δυνατότεροι όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα.

Ο λόγος γι’ αυτό είναι απλός: οι ειλικρινείς άνθρωποι δεν είναι απαραίτητα και πιο έξυπνοι, ούτε γνωρίζουν διαρκώς τα πάντα. Είναι άνθρωποι με δυνατό δεσμό ανάμεσα σε αυτό που σκέφτονται και σε αυτό που πράττουν.

Όσο περίεργο και να φαίνεται σε εμάς, δεν είναι εύκολο να υιοθετηθεί αυτός ο τύπος ψυχολογίας.

Η ειλικρίνεια του μυαλού και των πράξεων απαιτεί μία αληθινή προσωπική ανάπτυξη και το να είμαστε γνήσιοι, αυθεντικοί και ειλικρινείς με τον εαυτό μας και με τους άλλους.

Ας διεισδύσουμε λίγο παραπάνω στις συνήθειες που έχουν οι ειλικρινείς άνθρωποι και τα χαρακτηριστικά τα οποία αποτελούν αυτή τη μοναδική προσωπικότητα.

1. ΟΙ ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΣ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΟΥΝΕ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ

Η ειλικρίνεια είναι μάταιη αν δεν έχετε το θάρρος να υπερασπίζεστε και να απαιτείτε την αλήθεια συνεχώς, ανεξάρτητα από τις καταστάσεις.

Αυτοί που γελούν δυνατά, έχουν περάσει δύσκολα

Από τη Χαρά Βλαχοδήμου 

Τους βλέπεις να γελούν δυνατά, κάνουν θόρυβο από μακριά και πολύ πιθανόν να σε παρασέρνουν στο ρυθμό τους. Το γέλιο τους βαθύ και γάργαρο, σε κάνει να θυμάσαι πως κάπου εκεί έξω υπάρχει ευτυχία και χαρά. Ή απλώς πως κάπου εκεί, υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν να δουν την ευτυχία στο καθετί.

Χαίρεσαι μαζί τους, θαυμάζεις τη δυνατότητά τους και δε μπορείς να μην αναρωτηθείς: «Μα δεν έχουν προβλήματα;». Δίνουν την εντύπωση των αλαφροΐσκιωτων, αυτών που δεν έχουν επαφή με την πραγματικότητα.

Παρεξηγημένοι για τη χαλαρότητα και την ξεγνοιασιά τους, μοιάζουν να μην ενδιαφέρονται για το τι θα πει ο κόσμος. Σαν να μη τους αγγίζει τίποτα και κανένας. Μέσα σ’ ένα μαγικό μπαλόνι, χαμογελούν και σκορπίζουν κουράγιο, ελπίδα και μια στάλα χαράς στον καθένα μας.

Γιατὶ τὸ χιοῦμορ κάνει καλό!

Χαίρετε, λοιπῶν, θεῖοι τόνοι, ὀξεῖες, βαρεῖες, περισπωμένες! Χαίρετε ψιλές, δασεῖες, στιγμές, μεσοστιγμές, ἐρωτηματικές, χαίρετε! Ὁ κόσμος τρέμει τὴ δύναμί σας, καὶ οὐδὲ ποιητής, οὐδὲ λογογράφος ἠμπορεῖ νὰ γράψῃ λέξι, χωρὶς πρῶτα νὰ σᾶς ὑποταχθῇ. Ἐσεῖς ἐμπνεύσετε, πρὶν γεννηθῆτε, τὸν Ὅμηρο, ὅταν ἐτραγουδοῦσε τὴν Ἰλιάδα, τὴν Ὀδύσσεια, τοὺς Ὕμνους, καὶ ὁ λαὸς τῆς Ἑλλάδας τὸν ἐπερικύκλωνε καὶ τὸν ἐκαταλάβαινε· ἐσεῖς τὸν ἐμπνεύσετε, ὅταν περιγράφῃ τὸν ἀποχαιρετισμὸ τοῦ Ἕκτορος εἰς τὴν Ἀνδρομάχη, καὶ τὸ τέκνο του τὸν φοβᾶται καὶ κρύβεται· ἐσεῖς τὸν ἐμπνεύσετε, ὅταν περιγράφῃ τὸν δυστυχισμένον βασιλέα τῆς Τρωάδας, ᾿που παγαίνει στὸν Ἀχιλλέα, καὶ πέφτει στὰ πόδια του, καὶ τοῦ φιλεῖ τὰ χέρια, ὁποῦ τοῦ εἶχαν ὀλίγο πρωτύτερα σκοτώσει τὸ ἀκριβώτερό του παιδί· ἐσεῖς ἐμπνεύσετε τὸν Δάντη, ὅταν ἐτραγουδοῦσε τὸν Οὐγολίνο μὲ μίαν δύναμι, ᾿ποὺ δὲν βρίσκω παρομοίαν εἰς ὅλη τὴν ποίησι τῶν παλαιῶν· ἐσεῖς τὸν Σέϊκσπηρ, ὅταν ἐπαράσταινε τὸν Λέαρ, τὸν Ἅμλετ, τὸν Ὀτέλλο, τὸν Μάκβεθ, καὶ ἀνατρίχιαζεν ὅλος ὁ κόσμος τῆς Ἀγγλίας· ἐσεῖς τὸν Ῥασίν, ἐσεῖς τὸν Γοέθ, ἐσεῖς τὸν Πίνδαρο, ὁποῦ ἦταν στενοχωρημένος ἀπὸ τοὺς σοφολογιώτατους τοῦ καιροῦ του νὰ τοὺς κράζη κοράκους. Κοράκοι, ὅλοι κοράκοι ἀληθινοί, καὶ χειρότεροι ἀπὸ τὸν κόρακα, ὁποῦ ἐβγῆκε ἀπὸ τὴν Κιβωτό, καὶ ἐθρεφότουν ἀπὸ τὰ λείψανα, ὁποῦ εἶχε ἀφήσει ὁ κατακλυσμὸς τοῦ Κόσμου.

Διονύσιος Σολωμὸς

Πηγή: http://www.polytoniko.org/apofth.php

Vedanta Απόλυτη Ενότητα

από τον Νικόδημο

1. Αυτό το σύστημα το άφησα τελευταίο ενώ στην πραγματικότητα είναι πρώτο και φυσικά αρχαιότερο από όλα, παρότι ελάχιστοι μελετητές το αναγνωρίζουν. Όλες οι μελέτες και δημοσιεύσεις μου γίνονται στο φως του.

Η ονομασία σημαίνει "το τέλος, ο σκοπός, (-anta) της γνώσης (veda-)". Η γνώση εδώ είναι η ανώτερη πνευματική γνώση που σχετίζεται με την ανέλιξη του ανθρώπου και την ένωσή του ή συνειδητοποίηση της ενότητάς του με το Θείο ή τον υπέρτατο Εαυτό του σύμπαντος (brahman ή paramātman).

Το σύστημα Vedānta υπονοείται στο αρχαιότερο κείμενο της Ινδίας που είναι οι ύμνοι του Rigveda. Δεν υπάρχει εδώ καμιά συνολική παρουσίαση του συστήματος, μα πολλές διατυπώσεις στους ύμνους δείχνουν πως, παρά τον ευρέως εξαπλωμένο πολυθεϊσμό, τις ποικίλες τελετουργίες και θυσίες, οι σοφοί αναγνώριζαν την ύπαρξη μιας υπέρτατης Δύναμης (tád ékam: εκείνο το Ένα) από την οποία προέρχονταν τα πάντα και η οποία κυβερνούσε τα πάντα.

Οι ύμνοι στη συλλογή Atharvaveda επίσης δείχνουν γνώση αυτού του συστήματος μα η πλήρης έκφρασή του απαντάται στις Ουπανισάδες.

2. Ο φίλος μου ο εξειδικευμένος Ινδολόγος που μου παρέχει τις λεπτομέρειες για αυτά τα θέματα μου έδωσε τις ακόλουθες πληροφορίες για τον Rigveda. Στις ακόλουθες αναφορές ο πρώτος αριθμός δηλώνει το βιβλίο (είναι 10 συνολικά), ο δεύτερος τον ύμνο και ο τρίτος τη στροφή (συνήθως τετράστιχη). Στον στίχο 8.54.2 λέγεται:

Ο δρόμος για την ελευθερία

Ο δρόμος για την ελευθερία είναι η γνώση για το τι συμβαίνει μέσα μας

Δεν χρειάζεται να αποκτήσουμε υλικά αγαθά, να αναπτύξουμε την αυτοπεποίθησή μας ή να διορθώσουμε την εικόνα του σώματός μας για να ζήσουμε ελεύθερα και να ικανοποιήσουμε τις πραγματικές μας ανάγκες. Η ελευθερία ακολουθεί πιστά τη γνώση για το τι είμαστε και πώς λειτουργεί το σύστημα σώμα-νους.

Η ελευθερία έρχεται όταν μαθαίνεις να παρατηρείς και να αναγνωρίζεις τα φαινόμενα που εμφανίζονται μέσα σου, γιατί έτσι αναπτύσσεται η στάση ανεξαρτησίας απέναντι στα παροδικά φαινόμενα. Όσο αναζητάμε να βρούμε την ασφάλεια, την αξία και την επάρκειά μας στα παροδικά φαινόμενα, είμαστε καταδικασμένοι σε συνεχείς απογοητεύσεις και εσωτερικές εντάσεις.

Ό,τι είναι παροδικό είναι καταδικασμένο να φθαρεί και να καταστραφεί. Το να επενδύουμε την ασφάλεια και την αξία μας σε κάτι που είναι ζήτημα χρόνου να χάσουμε, οδηγεί αναπόφευκτα στη δυστυχία. Γι' αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τις σχέσεις ιδιοκτησίας που δημιουργούν οι σκέψεις. Όταν θεωρούμε ότι κάτι που είναι παροδικό είναι δικό μας και διαμορφώνει την ασφάλεια και την αξία μας, είναι σαν να παραδίδουμε την ευτυχία μας σε κάτι έξω από εμάς.

Η αποστασιοποίηση και η γέφυρα

Η γνώση της παρούσας στιγμής απαιτεί να αποστασιοποιηθείς και από το εξωτερικό και από το εσωτερικό σου τοπίο.

Αν δε γνωρίσεις πρώτα το εσωτερικό και το εξωτερικό σου τοπίο, δεν μπορείς ούτε καν να τα διακρίνεις, πόσο μάλλον από μακριά.

Όταν γνωρίζεις το εξωτερικό σου τοπίο, αλλά δεν είσαι αποστασιοποιημένος από αυτό, απορροφάσαι σε όσα συμβαίνουν γύρω σου και δεν μπορείς να νιώσεις τα συναισθήματα σου.

Όταν γνωρίζεις το εσωτερικό σου τοπίο, αλλά δεν είσαι αποστασιοποιημένος από αυτό, απορροφάσαι στα συναισθήματα σου και δεν μπορείς να απομακρυνθείς αρκετά από αυτά, ώστε να δεις καθαρά.

Προσπάθησε να απομακρυνθείς λίγο από αυτά που αισθάνεσαι, έτσι ώστε να μη σε τυφλώνουν πλέον ή, αντίθετα, να μην τα συνειδητοποιείς.

Απομακρύνσου λίγο, έτσι ώστε να αρχίσουν να ενεργούν μέσα σου χωρίς όμως να φτάνουν τόσο βαθιά όπως τώρα και να σε σπρώχνουν να ενεργείς και να σκέφτεσαι αρνητικά, να κλείνεσαι στον εαυτό σου ή να πυροδοτούν οποιαδήποτε άλλη αντίδραση είχες μέχρι τώρα.

Κάνε ένα βήμα μακριά από αυτά που αισθάνεσαι, και κάθε φορά που το κάνεις, θα αποστασιοποιείσαι όλο και περισσότερο.

Η διαφορά μεταξύ του να είσαι αποστασιοποιημένος από τα συναισθήματα σου και του να τα αφήνεις να σε παρασύρουν, είναι όπως η διαφορά μεταξύ του να στέκεσαι πάνω σε μια γέφυρα και να βλέπεις έναν άγριο ποταμό να κυλά από κάτω και του να πέφτεις μέσα στο νερό.