γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου
Ετυμολογία
Η λέξη ελευθερία προέρχεται από το
«ελεύσομαι», μέλλοντας του ρήματος έρχομαι και το «ερα» που προέρχεται από το
ουσιαστικό έρως, έρωτας, αγάπη. Δηλαδή ελευθερία σημαίνει έρχομαι προς την
αγάπη, κινούμαι προς την αγάπη.
“Ελευθερία” λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την
ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις εν
γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου… Δεν αρκεί επομένως να μην
είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος. Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι
έρωτα σου προκαλεί, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην
δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει… Ζώντας μία ζωή ρουτίνας και
ημιμέτρων, ελεύθερος δεν είσαι…
Ελευθερία και
φόβος
Ελευθερία είναι να μην έχω φόβους ή αλλιώς
να μην φοβάμαι τους φόβους μου. Το να μην φοβάμαι τους φόβους μου σημαίνει ότι
έχω όλο το θάρρος να τους πάρω αγκαλιά, να τους δω, να τους βιώσω και να τους
απομυθοποιήσω. Γιατί οι φόβοι φούσκες είναι που σκάνε. Με μια ματιά, με ένα
κοίταγμα και φεύγουν. Είναι όπως το σκοτάδι, χάνεται όταν πέσει το φως. Δεν
φοβάμαι τους φόβους μου, σημαίνει δεν άγομαι και φέρομαι από αυτούς. Ζω την ζωή
μου με τους φόβους μου παρέα και συνεχίζω να εξελίσσομαι και συνεχίζω να
προκαλώ τους φόβους και συνεχίζω να τολμώ να τους υπερβαίνω.
Οπτικές
Ελευθερίας
Ελευθερία είναι να Ζω πραγματικά σαν ύπαρξη,
να ζω πραγματικά σαν άτομο, να ζω πραγματικά στο Εδώ και Τώρα. Να Ζω
χωρίς να ελπίζω, ζω χωρίς να σκέφτομαι το παρελθόν ή το μέλλον, να ζω χωρίς να
συμβιβάζομαι, να ζω χωρίς να αισθάνομαι ότι εγκλωβίζομαι. Να Ζω χωρίς το συναίσθημα
να με κουμαντάρει και χωρίς ο νους να με κατευθύνει.
Ελευθερία είναι όταν δεν φυλακίζομαι σε
σκέψεις και συναισθήματα.
Ελευθερία είναι να πηγαίνω όπου με πηγαίνει
η καρδιά μου, όπου με πηγαίνει το πάθος μου, όπου με πηγαίνει η στιγμή χωρίς
δεύτερη σκέψη, χωρίς ενοχικά συναισθήματα, χωρίς πρέπει και δεν πρέπει.
Ελευθερία είναι να μπορώ να συμπεριφέρομαι
αυθόρμητα όπως αισθάνομαι σαν το παιδί που δεν σκέφτεται τις κινήσεις του, δεν
λειτουργεί μηχανικά.
Ελευθερία είναι να ακολουθώ τις προσταγές
της ζωής μου, τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας μου, τις προσταγές των ρόλων
της ζωής μου με χαρά, με φρέσκια ενέργεια, με διάθεση και όρεξη, χωρίς να
αισθάνομαι ότι αναγκάζομαι να κάνω κάτι που δεν θέλω, που δεν μου αρέσει.
Ελευθερία είναι να μπορώ να αισθάνομαι κάτω
και από τις πιο δύσκολες συνθήκες καλά, να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη και χαρά,
ανεξάρτητα το τι συμβαίνει στον εξωτερικό μου κόσμο εκείνη τη στιγμή.
Ελευθερία είναι όταν δεν έχω προσδοκίες, δεν
έχω επιθυμίες, δεν έχω προκαταλήψεις, ούτε στεγανά. Ρέω σαν το νερό, κινούμαι
σαν τον άνεμο.
Ελευθερία είναι να έχω πλήρη γνώση, αίσθηση
και βιώμα ότι είμαι πνεύμα σε υλικό σώμα.
Ελευθερία είναι να Είμαι, να Είμαι απλά και
να το ευχαριστιέμαι. Να είμαι ο εαυτός μου, όπως είμαι, με τις ατέλειες μου και
τις αδυναμίες μου. Αν καταφέρω να είμαι ο εαυτός μου, τότε έχω καταφέρει να
νιώσω την ουσία της λέξης. Γιατί όταν καταφέρω να συλλάβω την ιερότητα μου,
όταν καταφέρω να συλλάβω το μεγαλείο της ύπαρξης μου, τότε βιώνω την απόλυτη
ελευθερία.
Ας
αναλογιστούμε πόσο ελεύθεροι είμαστε σήμερα. Αισθανόμαστε ελεύθεροι;
Μάλλον όχι και πολύ έτσι;
Μπορούμε να νιώσουμε πόσο ευνοϊκή είναι η
σημερινή εποχή για να βιώσουμε την πραγματική ελευθερία μέσα μας πρώτα;
Σήμερα που στον εξωτερικό κόσμο, όλα
φαίνονται να καταρρέουν, που ο φόβος φαίνεται να έχει φουντώσει, που
κινδυνεύουμε να χάσουμε όλα αυτά που μπορούσαμε μέχρι πριν λίγα χρόνια να
αποκτήσουμε άνετα και να κρατήσουμε σαν κεκτημένα, αντιλαμβανόμαστε πόσο πολύ
μας προετοιμάζουν οι συνθήκες για να βιώσουμε ελευθερία;
Σε υλικό επίπεδο, η σημερινή εποχή μας δίνει
την δυνατότητα να απαλλαγούμε από υλικά βάρη που μέχρι σήμερα έχουμε δέσει στην
ζωή μας. Άγκυρες που μας κρατάνε σε μια περιοχή, σε μια κατάσταση, σε ένα
επάγγελμα. Τώρα όλα αυτά κλυδωνίζονται και σε μερικές περιπτώσεις χρειάζεται να
τα αποχωριστούμε. Τι μας μαθαίνει αυτό;
Μήπως ότι τα υλικά αγαθά δεν μας κάνουν
ευτυχισμένους; Μήπως τα υλικά αγαθά δεν αποτελούν ασφάλεια, αλλά δέσμευση και
πηγή άγχους; Πόση ελευθερία μπορούμε να αισθανόμαστε όταν περιστοιχιζόμαστε από
υλικά φορτία που μας γεμίζουν άγχος ότι και αυτά μπορεί να φύγουν ή να μας τα
πάρουν;
Ναι είναι καλά τα υλικά αγαθά και τα χρειαζόμαστε,
αλλά κατά πόσο τα χρησιμοποιούμε όπως πρέπει; Μήπως κολλάμε σε αυτά και
τα χρησιμοποιούμε τελικά σαν υποκατάστατα προσωρινών απολαύσεων και για να
αισθανθούμε ασφάλεια;
Όταν έχουμε χτίσει ασφαλείς κύκλους και
έχουμε μπει μέσα σε αυτούς πόσο ελεύθεροι είμαστε άραγε; Γιατί η ελευθερία
ανθίζει μέσα στην αβεβαιότητα. Είσαι ελεύθερος όταν μπορείς να επιλέγεις μέσα
στην αβεβαιότητα και στην στιγμή. Όταν επιλέγεις ξανά και ξανά τον ίδιο ασφαλή
σου κύκλο, κατά πόσο είσαι ελεύθερος;
Είναι σαν να λειτουργείς με τον ίδιο τρόπο
κάθε μέρα, να πηγαίνεις στην δουλειά σου από τον ίδιο δρόμο, να κοιτάς τις
ίδιες βιτρίνες και να χαιρετάς τους ίδιους ανθρώπους. Πόσο ελεύθερος αισθάνεσαι
τότε; Ναι δεν έχεις κανέναν να σε περιορίζει, αλλά δες εσύ πόσο περιορίζεις τον
εαυτό σου επαναλαμβάνοντας τις ίδιες και τις ίδιες εμπειρίες. Πόσο περιορίζεις
το οπτικό σου πεδίο, βλέποντας τις ίδιες και τις ίδιες εικόνες. Τόσο που έχεις
πάψει πια να παρατηρείς, απλά κοιτάς μηχανικά, χωρίς να βλέπεις τίποτα
καινούργιο.
Η σημερινή εποχή έρχεται να μας βγάλει από
τους ασφαλείς κύκλους της ρουτίνας και της βολής, έρχεται να μας ξεβολέψει και
να μας δώσει την δυνατότητα να επιλέξουμε να λειτουργούμε ελεύθερα. Να μάθουμε
να επιλέγουμε κάθε στιγμή στη ζωή μας και όχι να επαναλαμβάνουμε συνεχώς την
ρουτίνα μας. Και αυτό είναι που μας τρομάζει και μας φοβίζει. Η ελευθερία μας
φοβίζει, τι θα κάνουμε με την ελευθερία μας πως θα τα βγάλουμε πέρα; Είμαστε
σαν τους φυλακισμένους, που ναι μεν παραπονιόμαστε που είμαστε στη φυλακή, αλλά
τουλάχιστον στη φυλακή έχουμε ένα πρόγραμμα, ένα πλαίσιο. Διαφορετικά θα πρέπει
να καθορίζουμε εμείς αυτό το πλαίσιο και να το αναπροσαρμόζουμε κάθε στιγμή.
Κατά πόσο αυτό μας αρέσει όμως;
Θέλουμε να αναλάβουμε αυτή την ευθύνη για
τον εαυτό μας;
Είναι εύκολο να παραπονιόμαστε ότι κάποιος
άλλος φταίει για την ελευθερία μας και κάποιος άλλος είναι υπεύθυνος που εμείς
δεν είμαστε και δεν μπορούμε να είμαστε ελεύθεροι. Και έτσι βολευόμαστε να
ρίχνουμε την ευθύνη στον άλλον. Γιατί κατά βάθος μας αρέσει που δεν είμαστε
ελεύθεροι. Γιατί αν παραδεχτούμε ότι δεν μας αρέσει όλο αυτό θα πρέπει κάτι να
κάνουμε και στην ουσία δεν θέλουμε να κάνουμε τίποτα, γιατί έχουμε βολευτεί και
μας είναι γνώριμη αυτή η κατάσταση.
Αναλαμβάνω την
ευθύνη μου = είμαι ελεύθερος
Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να είναι
ελεύθερος, αρκεί να αναλάβει την ευθύνη του. Κάθε στιγμή στην ζωή μπορούμε να
είμαστε τα θύματα των καταστάσεων ή να αναλάβουμε την ευθύνη μας και τότε θα
προκύψουν οι επιλογές και τότε θα εμφανιστεί η λύση. Απλά χρειάζεται πρόθεση να
αναλάβω την ευθύνη μου και να αισθανθώ ότι είμαι δημιουργός και είμαι ελεύθερος
κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες να δημιουργήσω τη ζωή μου. Γιατί όλες τις
καταστάσεις της ζωής μου εγώ τις δημιουργώ, ας επιλέξω να δημιουργήσω
διαφορετικά αν δεν μου αρέσει.
Μπορεί μερικές φορές να μην έχω την
δυνατότητα να αλλάξω τις καταστάσεις που συμβαίνουν γύρω μου, αλλά σίγουρα έχω
όμως την δυνατότητα να αλλάξω την οπτική μου, τον τρόπο που αντιμετωπίζω τις
καταστάσεις και τα συναισθήματα μου. Περιορίζομαι και αισθάνομαι εγκλωβισμένη
όταν θέλω να αλλάξω τις καταστάσεις, όταν επιθυμώ οι καταστάσεις να ήταν
αλλιώς, όταν προσδοκώ αποτελέσματα που δεν έχω, τότε αισθάνομαι σκλάβος και
βουλιάζω στη μιζέρια. Όμως πραγματικά αυτές είναι οι καταστάσεις που θα με
οδηγήσουν στην ελευθερία, που θα μου μάθουν ότι ελεύθερη δεν είμαι όταν όλα
συμβαίνουν όπως θέλω, αλλά όταν μπορώ να αντιμετωπίζω την ζωή μου κάτω
από οποιεσδήποτε συνθήκες.
Γιατί ελεύθερη δεν είμαι όταν αποφεύγω να
αντιμετωπίσω κάτι που με ζορίζει και με δυσκολεύει. Ελεύθερη είμαι όταν
καταφέρνω να αντιμετωπίσω την δυσκολία και να τα καταφέρω, αλλά και να μην τα
καταφέρω και μόνο η προσπάθεια είναι ελευθερία και μου χαρίζει ελευθερία.
Ελευθερία είναι να αποδέχομαι όλα όπως έρχονται και κάνω ότι καλύτερο μπορώ
κάθε φορά.
Και όλες οι δυσκολίες που περνάμε στην ζωή
μας, μας εκπαιδεύουν απλά για την εσωτερική ουσιαστική ελευθερία μας. Και έτσι
σήμερα επιλέγω να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη για όλα όσα αναδύονται στο παρόν μου.
Copyright υλικού © Χρύσα Ευαγγέλου, για το www.enorasis.edu.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου