Η Θράκη, οι Θράκες και οι φυλές τους

Όρια. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, τα όρια της Θράκης δεν υπήρξαν ποτέ απολύτως προσδιορι­σμένα. Ο Όμηρος αναφέρει ως νότιο όριο τον ποταμό Πηνειό της Θεσσαλίας και το Αιγαίο. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ως βόρειο όριο τον Δούναβη και τον Εύξεινο Πόντο. Θα πρέπει, λοιπόν, να θεωρήσουμε ως ανατολικό όριο τον Εύξεινο Πό­ντο, ως βόρειο τον ‘Ιστρο (= Δούναβη), ως δυτικό τον ποταμό Αξιό και ως νότιο το Αιγαίο Πέλαγος. Στους ιστορικούς χρόνους και για μικρά χρονικά διαστήματα προσαρτήθηκαν στη Θράκη η Σκυθία, η περιοχή των Γετών και των Δοκών. Η έκταση της Θράκης αυξομειωνόταν, αλλά «κυρίως Θράκη» θεωρούνταν η περιοχή μεταξύ Στρυμόνα, Αίμου και Αιγαίου.

Ονομασία της περιοχής. Σύμφωνα με την αρχαία μυθική παράδοση, η Θράκη πήρε την ονομασία της από την ομώνυμη κόρη τού Ωκεανού και της Παρθενόπης ή από κάποια ομώνυμη νύμφη ή από κάποιο μυθικό βασιλιά. Παλαιότερη ονομασία της ήταν Πέρκη ή Αρία, όμως, για τον Πλάτωνα, τον Πίνδαρο, τον Αισχύλο και άλλους αρχαίους συγ­γραφείς, η ονομασία της έχει συμβολικό περιεχό­μενο και σημαίνει τη χώρα της αγνής διδασκαλίας και της ιερής ποίησης. Φαίνεται όμως ότι πήρε την ονομασία της από τους Θράκες, λαό συγγενικό με τους Έλληνες (ινδοευρω­παϊκής καταγωγής), που εγκαταστάθηκε στον χώρο

{ Θράκη, η (Μυθ.)– κόρη του Ωκεα­νού και της Παρθενόπης, αδελφή της Ευρώπης, που έδωσε το όνομα της στην ομώνυμη χώρα. Στον Στέφανο Βυζάντιο ονομάζεται και Τιτανίς, ε­ξαιτίας της καταγωγής της από τον Τιτάνα Ωκεανό. Λέγεται ότι με τον Δία απέκτησε τον Βίθυν, με τον Κρό­νο τον Δόλογκο και με τον Οβριάρεω τον Τριήρη, Για τον λόγο αυτό, οι Βιθυνοί, οι Δόλογκες και οι Τριήρες ανήγαγαν την καταγωγή τους στη Θράκη.

Με την ονομασία «Θρώσσα» ανα­φέρεται ως μητέρα ταυ Ιαμάρου. τον οποίο απέκτησε με τον Άρη, ο δε Ίσμαρος θεωρείται ως ιδρυτής της Θρακικής πόλης Μαρώνειας. Ο Gruppe θεωρεί τον δεσμό της Θράκης με τον Άρη ως ένδειξη για τη θρακική καταγωγή του θεού. Αντίθετη άποψη εξέφρασε ο Kern. Απεικονίσεις της Θράκης είναι συχνές σε νομίσματα της ρωμαϊκής αυτοκρατορικής εποχής. }

Θράκες, οι (αρχ.). Λαός συγγενικός µε τους Έλληνες, τους Ιλλυριούς και τους Φρύγες (ινδοευρωπαϊκής καταγωγής). Ήσαν επίσης, συγγενικός λαός µε τους Τρώες, µε τους οποίους μάλιστα συνεμμάχησαν κατά τη διάρκεια του Τρωικού πολέμου. Στον Όμηρο οι Θράκες αναφέρονται ως «Θρήικες ακρόκομοι» ή «Θρῆκες». Ο Ηρόδοτος τους αναφέρει ως το µεγαλύτερο έθνος µετά τους Ινδούς {των Θρακών το γένος είναι μέγιστον πάντων των άνθρώπων μετά βεβαίως τους ‘Ινδούς. Κατά δε την εμήν γνώμην εάν ήρχετο παρ’ ενός ανδρός θα ήτο ακαταμάχητον και πολύ ισχυρότερον όλων των εθνών. Τούτο όμως είναι αδύνατον και ουδείς υπάρχει τρόπος διορθώσεώς του. Δια τούτο είναι ασθενείς. ‘Έχουν πολλά ονόματα αναλόγως της περιοχής ἤν οικούν, αλλά πάντες διατηρούν παραπλήσια έθιμα, πλην των Γετών και των Τραυσών και των κατοικούντων βορείως των Κρηστυναίων (Ηρόδοτος-Τερψιχόρη)}, το ίδιο και ο Παυσανίας. Κατά την παράδοση του Στράβωνος, τους δύο πρώτους μετα­χριστιανικούς αιώνες το σύνολο των Θρακών ανήρχετο σε 2.000.000 και χωριζόταν σε 22 φυλές.

Θρακικές φυλές.

Οι θρακικές φυλές είχαν πάρει την ονομασία τους από τον τόπο που κατοικούσαν. Πρέπει όμως να σημειωθεί ότι οι φυλές αυτές δεν έμεναν µόνιµα σε έναν συγκεκριμένο χώρο, αλλά µμετακινούνταν και κατελάμβαναν η µία τη θέση της άλλης. Οι αρχαίοι συγγραφείς αναφέ­ρουν τις παρακάτω φυλές: Αλητοί, δηλαδή αυτοί που περιπλανώνται.­ Ασταί, στην περιοχή τής Βιζύης. Αψίν­θιοι, ανατολικά τού Αίμου.  Βέννοι ή Βένοι, στον µέσο και στον κάτω ‘Εθρο. Βέσσοι ή Βησσοί, µμεταξύ Ρο­δόπης και Αίµου. Μπετεγγέρι (Bette­gerri), ανατολικά του κάτω Έβρου, κοντά στην Αδριανούπολη· Βισάλται, κατά µήκος του Στρυµόνα και στη χερσόνησο του Άθω· Βίστονες, στο Αιγαίο Πέλαγος. Βριάνται ή Priantae, στη Βριαντική, απέναντι από τη Σαµοθράκη. Βρίσαι, στην περιοχή των βεσοικών φυλών. Γέτες, ανάµεσα στον Αίµο και στον Δούναβη. Δανθα­λήται, στον άνω Στρυµόνα. Δάρσιοι, Δερσαίοι ή Δερραίοι, στον κάτω Στρυµόνα. Δίγυροι, στα βόρεια της Rila PIanina· Δίοι, στα όρη της Ροδόπης· Δόλογκοι, στη Χερσόνησο τής Καλλίπολης.  Ντρουγγέρι (Dru­geri), στον µέσο ‘Εθρο.  Ζακελέοι, στον Ζιλιάχοβο της πεδιάδας του Στρυµόνα. Ζηράνιοι· Ηδωνοί ή Η­δώνες, στην πεδιάδα του κάτω Στρυµόνα.  Θυνοί, στο εσωτερικό της χώρας του Βυζαντίου.  Καινοί, στην Προποντίδα.  Καρµπιλέζι (KarbiIesi), µία από τις βεσσικές φυλές.  Κεβρή­νιοι, στον ‘Αρισθο, παραπόταµο τού Έβρου.  Κίκονες, από ‘τη Βιστονίδα µέχρι τον ‘Εβρο. Κοιλαλήται, στους πρόποδες του Αίµου.  Κορπίλοι, κοντά στο Διδυµότειχο και ανατολικά της Αίνου. Κρηστώνες, βόρεια της λίµνης Βόλβης, µεταξύ Αξιού και Στρυµόνα. Λαδεψοί, ένα από τα θυνικά φύλα. Μαντουατένι (Maduateni)· Μαιδοί ή Μάιδοι, στις κοιλάδες του άνω Στρυµόνα.  Μελανδίται· Μυγδόνες, αρχικά µεταξύ Στρυµόνα και Αξιού, στην περιοχή της Θεσσαλονίκης.  Νιζαίοι· Οδόµαντοι ή Οδόµαντες, συγγενείς των Ηδωνών, στον κάτω Στρυµόνα. Οδρύσαι, αρχικά στην κοι­λάδα του Έβρου, αργότερα σε όλη τη Θράκη. Παίτοι, µεταξύ κάτω Έβρου και Μέλα. Παναίοι, στην περιοχή τού Στρυµόνα. Πίερες, στην περιοχή τού Παγγαίου. Πυρογγέρι (Pyrogerι), στην πεδιάδα του Έβρου, κοντά στη Βερόη. Σάιοι· Σαµαίοι, στη Σαµαική χώρα.  Σαπαίοι, µεταξύ Βιστονίδος λί­µνης και Νέστου. Σάτρσι ή Σατροκέ­νται, στη Ροδόπη.  Σέλλητες, στον Αίµο, ίσως µέχρι την Αγχίαλο. Σέρδαι ή Σερδόι, στην περιοχή της Σαρδικής, κοντά στη σηµερινή Σόφια. Σίθωνες ή Σιθώνες, στις χερσονήσους Παλλήνη και Σιθωνία· Σιντοί, µεταξύ Στρυµόνα και Αξιού· Τραλλείς, στον άνω Νέστο. ­Τρανίζαι ή Τράνιζοι, ένα από τα θυνι­κά φύλα. Τραυσοί, στη Ροδόπη.  Υψάλ­ται, ίσως στην περιοχή τού Έβρου.

Πηγή: https://filoitisthrakis.wordpress.com/