ΤΟ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΟ ΜΗΝΥΜΑ ΑΙΣΙΟΔΟΞΙΑΣ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ

Απόσπασμα από το βιβλίο Ο Επίκουρος στον 21ο αιώνα, Eric Anderson, εκδόσεις Θύραθεν

Μάταιος είναι ο φιλοσοφικός λόγος που δεν θεραπεύει κανένα ανθρώπινο πάθος· ακριβώς όπως η ιατρική δεν ωφελεί παρά μόνο σαν θεραπεύει τις αρρώστιες του σώματος, έτσι και η φιλοσοφία δεν προσφέρει τίποτε αν δεν απαλλάσσει την ψυχή από τα πάθη της.

Επίκουρος

Ο Επίκουρος ανέπτυξε ένα φιλοσοφικό σύστημα και καθιέρωσε έναν τρόπο ζωής που αξίζουν τον σεβασμό και την κατανόηση, ίσως ακόμη και την αφοσίωσή μας.

D.S. Hutchinson

 Ο Επίκουρος από τη Σάμο, ο «φιλόσοφος του Κήπου» που έζησε από το 341 έως το 270 π.Χ., ήταν ένας αρχαίος σοφός που άφησε στις κατοπινές γενιές ένα παντοτινό μήνυμα αισιοδοξίας.

Στη διδασκαλία του ενυπήρχε η θεμελιώδης πεποίθηση ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να ζήσει σε μια γαλήνια ευδαιμονία ενισχυμένη από τη συνεχή εμπειρία ηδονών που εξασφαλίζονται εύκολα.

Όλα όσα χρειαζόμαστε πραγματικά για να καλύψουμε τις ανάγκες μας είναι η συντήρησή μας με κατάλληλη τροφή, η άνετη διαβίωση σε ασφαλές περιβάλλον, η συντροφιά καλών φίλων και η καθησυχαστική επίγνωση της αγαθούς φύσης του σύμπαντος που μας περιβάλλει.

Έρως Και Ψυχή - Ένα ταξίδι προς τη λύτρωση και την αθανασία

από την Θάλεια Κωστοπούλου

Η Άνοιξη, με την ομορφιά της και τη μεταμορφωτική της δύναμη εμπνέει προς μία πιο πνευματική ματιά της ζωής μας.  Ο μύθος της ¨θνητής¨ Ψυχής που την ερωτεύεται ο Θεός Έρωτας, ταξιδεύει μέσα στους αιώνες, συνοδεύοντας τα εξελικτικά βήματα της Ανθρωπότητας.  Εδώ θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε τον μύθο από τη σκοπιά της  υπαρξιακής αναζήτησης της ανθρώπινης ψυχής. Θα παρακολουθήσουμε μία πορεία αφύπνισης  και ενθύμησης της βαθύτερης φύσης της. Θα μιλήσουμε για τον Έρωτα, το θεό που φέρνει την Άνοιξη στην Ψυχή, την μεταμορφώνει, την ελευθερώνει, την οδηγεί να ενωθεί με τον Άπειρο Εαυτό της, και την ανυψώνει κοντά στους θεούς, προσφέροντάς της το δώρο της Αθανασίας.

«Δεν υπάρχει εύκολα καλύτερος βοηθός για τον άνθρωπο, για να αποκτήσει την αθανασία, από τον ίδιο τον Έρωτα», δηλώνει ο Σωκράτης στο Συμπόσιο του Πλάτωνα. Μέσα από αυτό το πρίσμα, της καταλυτικής δράσης του έρωτα στην ανύψωση και μεταμόρφωση της ψυχής σε θεία και αθάνατη, θα παρακολουθήσουμε το μύθο «Έρως και Ψυχή».

Η Αφροδίτη με τις 2 αλλες όψεις της, του Εωσφόρου και του Έσπερου

Η Αφροδίτη με τις 2 αλλες όψεις της, του Εωσφόρου και του Έσπερου

Ο πλανήτης Αφροδίτη, είναι ο δεύτερος σε απόσταση απο τον Ήλιο, πλανήτης του Ηλιακού μας Συστήματος, και ο κοντινότερος πλανήτης στην Γη. Ως ο φωτεινότερος πλανήτης στον νυχτερινό Ουρανό, ήταν γνωστός ήδη από τους αρχαιοτάτους χρόνους, καθώς είναι εύκολα ορατός με γυμνό μάτι από τη Γη.

Ως το λαμπρότερο άστρο που συνοδεύει το φεγγάρι, έλαβε το όνομα της θεάς της ομορφιάς και του έρωτα, της Αφροδίτης. Ο Πυθαγόρας την ονόμαζε «άλλο ήλιο» (Sol Alter), χάρη στην υπέροχη ακτινοβολία της.

Λόγω του ότι η Αφροδίτη, είναι ορατή στον νυχτερικό ουρανό νωρίς το πρωί, την αυγή πριν την ανατολή του Ηλίου, και λίγο μετά την δύση του Ηλίου, έλαβε επίσης τα ονόματα, Εωσφόρος (αυτός που φέρνει το φως ή την Αυγή) και Έσπερος. Οι αρχαίοι φαντάζονταν τον Εωσφόρο και τον Έσπερο σαν δυο νέους, που κρατούν από έναν πυρσό, αναγγέλλοντας διαδοχικά τον ερχομό της μέρας και της νύχτας.

Ο Εωσφόρος πετώντας στον πρωινό ουρανό προηγείτο του άρματος του Ηλίου, φέρνοντας το πρωινό φως (αυγή) πριν ακόμη ανατείλει ο ήλιος. Ο Εωσφόρος ήταν υιός της Ηούς (Αυγής) και του Αστραίου, αδερφός του Έσπερου, πατέρας της Τηλαύγης και του Κήυκος. Ο Εωσφόρος έλαβε ως σύζυγό του την Κλεόβοια και απέκτησαν δύο θυγατέρες, την Τηλαύγη και τη Φιλωνίδα.

Εωσφόρος και Έσπερος

 Ο Έσπερος με τα χρυσά του μαλλιά εμφανίζεται στο νυχτερινό ουρανό και δεσπόζει ανάμεσα στ' άλλα αστέρια, με τη λαμπρότητα και το φως του. Ο Έσπερος ήταν το πιο λαμπρό αστέρι. Όταν ζούσε στη Γη, ήταν ένας ξεχωριστός, για τα χαρίσματα και τις αρετές του, νέος. Λαμπρός, και όμορφος, τιμούσε τους θεούς και διακρινόταν για την ευγένεια του χαρακτήρα του, την σύνεση και την ευσπλαχνία του. Οι θεοί, κάποτε, για να μην ξεχαστεί η μορφή του και να μη χαθεί ποτέ, αποφάσισαν να τον μετατρέψουν σε άστρο, που νωρίς το βράδυ λάμπει και φωτίζει.

Η αποδοχή των δυσάρεστων συναισθημάτων και εμπειριών

Στη ζωή μας δεν έχουμε ανάγκη να γεμίζουμε το κεφάλι μας με κάθε λογής πληροφορίες, διαβάζοντας, αποστηθίζοντας, ή "δυναμώνοντας" τη μνήμη και τη φαντασία μας. Αυτό που έχουμε πραγματικά ανάγκη είναι να μάθουμε να παρατηρούμε και να αποδεχόμαστε τις εμπειρίες μας, αντί να ταυτιζόμαστε μ' αυτές.

Ο νους θέλει συνεχώς να κατευθύνεται -με όχημα την προσοχή- προς κάποιο αντικείμενο. Θέλει συνεχώς με κάτι να ασχολείται. Να διαβάσει ένα άρθρο, να δει ένα βίντεο, να ενημερωθεί για τις εξελίξεις στον κόσμο, να μιλήσει με κάποιον, να κάνει οτιδήποτε για να αποφύγει μια δυσάρεστη εμπειρία, όπως τη μοναξιά, ή ένα συναίσθημα. Και η αποφυγή γίνεται κυρίως με τις σκέψεις, γιατί οι σκέψεις έχουν τη δυνατότητα να μας μεταφέρουν πολύ εύκολα και γρήγορα στο εικονικό παρελθόν και στο εικονικό μέλλον. 

Το να αποφεύγουμε με τις σκέψεις το παρόν είναι μία από τις πιο δυνατές και, ταυτόχρονα, καταστροφικές συνήθειες που αναπτύσσουμε ανεπίγνωστα. Και είναι και ο λόγος που πιστεύουμε ότι αν μόνο μπορούσαμε να διορθώσουμε τον τρόπο σκέψης μας και να δούμε τα πράγματα αλλιώς, τότε θα ηρεμούσαμε και θα ήταν όλα εντάξει. Αυτή όμως είναι η ψευδαίσθηση της κυριαρχίας του νου. Είμαστε τόσο ταυτισμένοι μαζί του, που αδυνατούμε να αναγνωρίσουμε ότι η λύση που μας προτείνει είναι ο δούρειος ίππος του για να εισέλθει ξανά στον κόσμο μας και να τον ανακαταλάβει.

Κάπως έτσι χάνουμε την επαφή με τον πραγματικό μας εαυτό. Αν μόνο γυρνούσαμε να κοιτάξουμε λίγο αυτό που αυτόματα αποφεύγουμε, θα βλέπαμε ότι όχι μόνο δεν είναι τόσο τρομερό, αλλά θα μαθαίναμε και ότι διαθέτουμε τη δύναμη να το αγκαλιάσουμε και να το αποδεχτούμε.

Τι είναι η Γιόγκα

Γιόγκα σημαίνει "σύζευξη", "συνένωση" και είναι ένας όρος που προέρχεται από τη ρίζα "γιουγκ", που στα σανσκριτικά σημαίνει "ζυγός". Γιόγκα σημαίνει ένωση με την αμετάβλητη πραγματικότητα, η απελευθέρωση του μυαλού από τον διαχωρισμό ή δυαδισμό, τις ψευδαισθήσεις του χρόνου, του τόπου και του αιτιατού.

Συχνά αναφερόμαστε στη Γιόγκα σαν κομμάτι του Ινδουισμού, όμως η Γιόγκα είναι παλαιότερη. Η πεποίθηση που κυριαρχεί, όσον αφορά τις βαθιές της ρίζες, είναι ότι αναπτύχθηκε σαν μία μέθοδος που θα βοηθούσε τους αρχάριους στην τέχνη του διαλογισμού, δίνοντάς τους δύναμη και ισορροπία, έτσι ώστε να αντέχουν στις μεγάλες χρονικές περιόδους διαλογισμού. Η Γιόγκα αργότερα αποτέλεσε έναν φάρο ελπίδας μέσα σε αυτό που οι Ινδουιστές ονόμασαν "Kali Yuga", η εποχή του σκότους και της πνευματικής παρακμής. Η Γιόγκα θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι μια ψυχολογική πειθαρχία που καθιστά όποιον την εξασκεί, ικανό να ισορροπεί τις λειτουργίες στον οργανισμό του και να δαμάζει τη σκέψη του με την αναπνοή. Τα πάντα στη γιογκική παράδοση είναι απόλυτα συνδεδεμένα και αλληλοεξαρτώμενα από την αναπνοή.

Τρεις βασικές αιτίες άγχους και δυστυχίας

Οι αφορμές για να νιώσει κανείς δυστυχισμένος στη διάρκεια της ζωής του μπορεί να είναι πάρα πολλές. Εδώ θα αναφερθούμε σε τρεις από τις βασικές αιτίες που κρύβονται πίσω από τις περισσότερες αφορμές: την προσκόλληση, την κριτική και τις προσδοκίες.

Όπως θα δούμε και στις τρεις περιπτώσεις, δεν είναι οι άλλοι που μας προκαλούν δυστυχία, ούτε οι καταστάσεις, αλλά μόνοι μας την προκαλούμε στον εαυτό μας με την ανεπαρκή κατανόηση και την ασυνείδητη στάση μας.

Γιατί δεν ζούμε στο παρόν

 Η απάντηση στο ερώτημα "γιατί δεν ζούμε στο παρόν" είναι σχετικά απλή: επειδή φοβόμαστε να αφεθούμε, να παραδοθούμε σε ό,τι συμβαίνει και σε ό,τι υπάρχει. Η επιθυμία μας να ελέγχουμε τις καταστάσεις, η προσκόλλησή μας στην εικόνα μας και η συνήθεια του νου να φλυαρεί ασταμάτητα, μας απομακρύνουν την κάθε στιγμή από την πραγματικότητα.

Ας δούμε ένα απλό παράδειγμα. Γιατί χρειάζεται να σκεφτόμαστε όταν κάνουμε μπάνιο; Αν πρέπει να προγραμματίσουμε τι θα κάνουμε αμέσως μετά, θα το σκεφτούμε για λίγα δευτερόλεπτα και μετά θα στρέψουμε την προσοχή μας πάλι στο μπάνιο: στον ήχο που κάνει το νερό, στις κινήσεις μας, στην αναπνοή μας, στο άρωμα του σαπουνιού, κ.ο.κ. Είναι τόσα πολλά αυτά που συμβαίνουν όταν κάνουμε μπάνιο, που μπορούμε άνετα να αφεθούμε στις αισθήσεις μας χωρίς να χρειάζεται να σκεφτόμαστε τίποτα. Αλλά δυστυχώς συνήθως δεν συμβαίνει αυτό. Τις περισσότερες φορές είμαστε απορροφημένοι και χαμένοι στις σκέψεις μας. Δεν μας απασχολεί μόνο το τι θα κάνουμε μετά, αλλά και πώς θα το κάνουμε, αν θα τα καταφέρουμε, πώς θα αντιδράσουν οι άλλοι, πώς θα μας κρίνουν, ποια είναι η εντύπωση (η εικόνα) που θα δημιουργήσουμε, και πολλά άλλα. Ή μπορεί να σκεφτόμαστε τι έγινε πριν λίγο, τι έγινε χθες, ή ακόμα και πέρυσι ή πριν από δέκα χρόνια. 

Οι επιδιορθωτικοί μηχανισμοί του Εγώ αποσκοπούν σ' αυτό που λέει και η ίδια η λέξη: στην επιδιόρθωση του Εγώ. Ένας απ' τους λόγους που είμαστε απορροφημένοι στις σκέψεις μας είναι γιατί φοβόμαστε μήπως δεν είμαστε αρκετά καλοί. Π.χ. μπορεί να σκεφτούμε δέκα φορές μέσα σε μια μέρα τι έγινε την προηγούμενη βδομάδα όταν κάποιος μας μίλησε άσχημα. Δεν θα σκεφτούμε μόνο το γεγονός, αλλά ο νους μας θα χρησιμοποιήσει τη φαντασία του, καθώς και άλλες ικανότητές του, για να τροποποιήσει την ανάμνηση και να την παρουσιάσει στο πληγωμένο Εγώ επιδιορθωμένη, υπέρ της εικόνας μας. Αυτό που έχει σημασία για τον νου δεν είναι το γεγονός. Είναι η επανάληψη της διόγκωσης του Εγώ, μέσω της επιδιόρθωσής του, γιατί κατά βάση αισθάνεται συρρικνωμένο. Η συρρίκνωση αυτή προέρχεται από την αίσθηση της απειλής και του κινδύνου της εξαφάνισής του. Με άλλα λόγια, το Εγώ επιδιορθώνει τον εαυτό του υπό τον φόβο του θανάτου (του). Και όταν είμαστε ταυτισμένοι με αυτή την ψευδαίσθηση της απειλής, όσο μεγαλύτερη νιώθουμε να είναι η απειλή, τόσο περισσότερες σκέψεις-διογκώσεις πρέπει να συμβούν. Παράλληλα, ο φόβος του θανάτου παύει να αφορά την ανύπαρκτη οντότητα που ονομάζουμε Εγώ και πιστεύουμε ότι αν δεν ακολουθήσουμε και δεν πιστέψουμε αυτές τις σκέψεις, υπάρχει ο κίνδυνος του δικού μας θανάτου ως άτομα.

Περί Ελευθερίας (Χρύσα Ευαγγέλου)

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Ετυμολογία

Η λέξη ελευθερία προέρχεται από το  «ελεύσομαι», μέλλοντας του ρήματος έρχομαι και το «ερα» που προέρχεται από το ουσιαστικό έρως, έρωτας, αγάπη. Δηλαδή ελευθερία σημαίνει έρχομαι προς την αγάπη, κινούμαι προς την αγάπη.

Από την ανώτερη επικοινωνία: «Η ελευθερία που είναι αγάπη»,      

Αρχάγγελος Μιχαήλ και Καίτη Τσώλη

“Ελευθερία” λοιπόν δεν είναι, σύμφωνα με την ετυμολογία της λέξεως, το να μην είσαι σκλάβος ή δούλος, αλλά το να πράττεις εν γένει σύμφωνα με ό,τι σου γεννά έρωτα στην ψυχή σου… Δεν αρκεί επομένως να μην είσαι υπόδουλος για να είσαι ελεύθερος. Πρέπει να βαδίζεις σύμφωνα με ό,τι έρωτα σου προκαλεί, δηλαδή σε ενθουσιάζει, ταράζει την ψυχή σου, σε οδηγεί στην δημιουργία και την υπέρβαση, σε συγκλονίζει… Ζώντας μία ζωή ρουτίνας και ημιμέτρων, ελεύθερος δεν είσαι…

Ελευθερία και φόβος

Ελευθερία είναι να μην έχω φόβους ή αλλιώς να μην φοβάμαι τους φόβους μου. Το να μην φοβάμαι τους φόβους μου σημαίνει ότι έχω όλο το θάρρος να τους πάρω αγκαλιά, να τους δω, να τους βιώσω και να τους απομυθοποιήσω. Γιατί οι φόβοι φούσκες είναι που σκάνε. Με μια ματιά, με ένα κοίταγμα και φεύγουν. Είναι όπως το σκοτάδι, χάνεται όταν πέσει το φως. Δεν φοβάμαι τους φόβους μου, σημαίνει δεν άγομαι και φέρομαι από αυτούς. Ζω την ζωή μου με τους φόβους μου παρέα και συνεχίζω να εξελίσσομαι και συνεχίζω να προκαλώ τους φόβους και συνεχίζω να τολμώ να τους υπερβαίνω.

Οπτικές Ελευθερίας

Ελευθερία είναι να Ζω πραγματικά σαν ύπαρξη, να ζω πραγματικά σαν άτομο, να ζω πραγματικά στο Εδώ και Τώρα. Να  Ζω χωρίς να ελπίζω, ζω χωρίς να σκέφτομαι το παρελθόν ή το μέλλον, να ζω χωρίς να συμβιβάζομαι, να ζω χωρίς να αισθάνομαι ότι εγκλωβίζομαι. Να Ζω χωρίς το συναίσθημα να με κουμαντάρει και χωρίς ο νους να με κατευθύνει.

Ελευθερία είναι όταν δεν φυλακίζομαι σε σκέψεις και συναισθήματα.

Έχε εμπιστοσύνη σε ότι συμβαίνει

γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Ειδικά τώρα σε αυτή την εποχή, με αυτές τις καταστάσεις, όλα συμβαίνουν για να ενισχύσεις την πίστη σου.

Τώρα που φαίνεται όλα να καταρρέουν, τώρα που φαίνεται ότι ότι παλιό, ότι σαθρό, ότι δεν εξυπηρετεί πια, φεύγει, τώρα είναι η ώρα να ενισχύσεις την εμπιστοσύνη σου.

Όχι εκείνη την εμπιστοσύνη που προκύπτει από την υλική ασφάλεια, ότι έχεις ακόμα εργασία ή έχεις ένα σπίτι να μείνεις ή ότι δεν χρωστάς στην τράπεζα. 

Σύντομος οδηγός για να συντονιστούμε με το παρόν

Ως γνωστόν, ο νους μας φλυαρεί ασταμάτητα. Ξεθάβει αναμνήσεις από το παρελθόν, δημιουργεί σενάρια για το μέλλον, υποθέτει, κρίνει, συγκρίνει και βγάζει αυθαίρετα συμπεράσματα ανάλογα με τον προγραμματισμό του. Σ' αυτό το άρθρο παρουσιάζουμε έναν σύντομο οδηγό για να βγούμε από την εικονική πραγματικότητα του νου και να συντονιστούμε με το παρόν.

1. Να θυμόμαστε να ζούμε στο παρόν

Για να βγούμε από την εικονική πραγματικότητα του νου, πρέπει να θυμηθούμε να το κάνουμε. Μπορούμε να κολλήσουμε μερικά χαρτάκια σε διάφορα σημεία του σπιτιού μας ή του χώρου εργασίας μας που να μας υπενθυμίζουν να είμαστε παρόντες, ή να βάλουμε ως φόντο στο κινητό μας μία αντίστοιχη εικόνα, πρόταση ή λέξη. Το να ζούμε συνειδητά είναι σε μεγάλο βαθμό θέμα εξάσκησης. Όσο πιο συχνά φέρνουμε την προσοχή μας στο παρόν, τόσο περισσότερο μας γίνεται συνήθεια.