Με τις σχέσεις, βλέπεις σε ποιες λακκούβες πέφτεις

΄΄Όταν έχεις σχέσεις με ανθρώπους, δέχεσαι με χίλιους τρόπους προκλήσεις, γοητεύεσαι. Καταλήγεις συνέχεια να βλέπεις σε ποιες λακκούβες πέφτεις, βλέπεις τις αδυναμίες σου, το θυμό σου, τη φιληδονία σου, τη κτητικότητά σου, τη ζήλια σου, τη λύπη σου, την ευτυχία σου΄ όλες οι διαθέσεις έρχονται και φεύγουν, βρίσκεσαι σε συνεχή αναστάτωση. Αλλά αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να γνωρίσεις ποιος είσαι.

΄΄Αυτογνωσία δεν είναι η γνώση ενός νεκρού εαυτού, αυτογνωσία είναι η γνώση της διαδικασίας του εαυτού. Είναι ένα ζωντανό φαινόμενο. Ο εαυτός δεν είναι ένα αντικείμενο, είναι ένα γεγονός, είναι μια διαδικασία. Μην σκέφτεσαι ποτέ με όρους αντικειμένων, ο εαυτός δεν βρίσκεται μέσα σου σαν ένα πράγμα που περιμένει μέσα στο δωμάτιό σου. Ο εαυτός είναι μια διαδικασία: αλλάζει, κινείται, αποκτά νέες στάσεις ζωής, μπαίνει σε νέα πεδία, προχωρεί βαθύτερα σε καινούργια βάθη. Την κάθε μια στιγμή γίνεται πολλή δουλειά και ο μόνος τρόπος να αντικρίσεις αυτόν τον εαυτό είναι να τον αντικρίσεις όταν έχεις μια σχέση.΄΄

 Osho, Tao: The Pathless Path, Τόμος 2, Ομιλία #6

Ζήσε την κάθε στιγμή

«Ζήσε την κάθε στιγμή» σημαίνει βγάλε από τη ζωή σου επιθυμίες και «στόχους» και μάθε πως ό,τι προκύπτει είναι εξίσου σημαντικό, μια και καλά γνωρίζεις πως τίποτα εσύ δεν ελέγχεις, δεν ορίζεις, δε διαλέγεις. Επομένως, ποτέ μην καθορίζεις με υπερβολή τις επιθυμίες σου, γιατί έτσι πριν γεννηθούν τις σκότωσες. Εσύ απλώς υπάρχεις. ΑΛΛΟΙ ορίζουν τα σημαντικά της ζωής σου αφού το μόνο σημαντικό για σένα είναι η ύπαρξή ΣΟΥ ... μέσα από Αυτόν ... μόνο η χαρά Του είναι πραγματική, όλα τα άλλα είναι πλάνα του νου σου, απατηλά. Όλα είναι στιγμές, μόνο που εμείς νομίζουμε πως έχουν διάρκεια. Μέσα σε όλες τις αυταπάτες μας είναι κι αυτή. Γιατί, ενώ το ξέρω, με παρασύρει; Οι μεταπτώσεις μου είναι ασήμαντες όταν εγώ δεν τους δίνω βάρος΄ γι' αυτό ας αλλάξω σταθμό και τέλειωσε.

Τα Λάβαρα… το Σούλι της Θράκης!

Η συμμετοχή  των Θρακιωτών στην Ελληνική Επανάσταση του 1821 δεν είναι ευρέως γνωστή. Οι  σύγχρονοι μελετητές αναφέρουν ότι η Θράκη είχε «εκπροσώπους» σε όλα τα  επαναστατικά κινήματα της εποχής .

 Αγωνιστές που ανέπτυσσαν δράση σε  κινήματα που ξεσπούσαν ένα μετά το άλλο σε πόλεις όπως: Στενήμαχο, Αδριανούπολη, Σουφλί, Μάλγαρα, Σωζόπολη, Αγχίαλο, Μεσήμβρια, Μάκρη, Σαμοθράκη, Μαρώνεια, Κεσσάνη και  Αίνο, κινήματα που είχαν όλα την ίδια κατάληξη, πνίγονταν στο αίμα . «Πλήρωσαν με πολύ αίμα την  βίαιη καταστολή των τοπικών κινημάτων» δηλώνουν οι ιστορικοί  -μελετητές. Σήμερα , οι Θρακιώτες μπορούν να   υπερηφανεύονται και για ένα επίσης άγνωστο σημείο της ιστορίας,  για το δικό τους Σούλι.

 «Στο δικό μας χωριό δεν πάτησε ποτέ το πόδι του κατακτητής» δηλώνουν  με καμάρι η Κατερίνα  και η Ελένη μαθήτριες του Γυμνασίου αφήνουν πάντοτε μια αγκαλιά λουλούδια στο μνημείο της Επανάστασης και προσθέτουν με περηφάνια: «Τα Λάβαρα, ο οικισμός στον Βόρειο Έβρο δεν γνώρισε ποτέ την σκλαβιά».

Η αυθεντικότητα - Osho

Να θυμάσαι όμως ότι η ομορφιά έχει να κάνει με την Αλήθεια, με την αυθεντικότητα. Γίνε πιο αυθεντικός και θα συμβεί μέσα σου μια άνθιση και όσο πιο αυθεντικός γίνεσαι τόσο περισσότερο θα νοιώθεις ότι πολλά πράγματα εγκαταλείπονται από μόνα τους. Και όταν το καταλάβεις, θα γίνεσαι όλο και πιο χαλαρός, όλο και πιο φυσικός, αυθεντικός. Και ο Τιλόπα λέει:

μπορείς να σπάσεις τα δεσμά σου 

που να κερδίσεις έτσι την Απελευθέρωση

ΤΟ ΚΡΑΣΙ ΤΟΥ ΜΑΡΩΝΑ

Ο Οδυσσέας μέθυσε τον Πολύφημο με τον ΑΚΡΑΤΟ Οίνο, που του έδωσε ο ιερέας Μάρωνας και τον τύφλωσε.

Ο Μάρων, ο γιος του Ευάνθους, ήταν ο Ιερέας του Απόλλωνα στην Ισμαρο, την περιοχή της Θράκης [σημερινή Μαρώνεια], όπου πρωτοπήγε ο Οδυσσέας μετά την άλωση της ΤΡΟΙΑΣ.

Εκεί πολέμησε τους Κίκονες γιατί  ήταν σύμμαχοι των Τρώων [ΙΛΙΑΔΑ, Β, 846].

Αλλά δεν πείραξαν τον ιερέα Μάρωνα. Αυτός για να τους ευχαριστήσει του χάρισε 12 ασκιά γλυκό κρασί

΄θείον ποτόν',όπως λέει ο ίδιος ο Οδυσσέας.

Μαζί του έδωσε ένα κομμάτι χρυσού αξίας 7 ταλάντων.

Το κρασί ήταν ΑΚΡΑΤΟ και 1 ποτήρι του μπορούσε να αναλυθεί σε 20 ποτήρια νερό.

Εμένα με μαγνητίζουν οι άνθρωποι που γελούν

Εμένα με μαγνητίζουν οι άνθρωποι που γελούν

Βλέπουμε έναν άγνωστο να κλαίει στον δρόμο και τρέχουμε να τον παρηγορήσουμε. Βλέπουμε έναν δικό μας άνθρωπο να πονάει και θέλουμε να μάθουμε τι του συμβαίνει. Να βοηθήσουμε όσο μπορούμε.

Αντίθετα:

Βλέπουμε έναν άγνωστο να γελά στη μέση του δρόμου και τον περνάμε για τρελό ή τουλάχιστον υπερβολικό. Βλέπουμε μια παρέα να διασκεδάζει και μας ενοχλεί η φασαρία, μας φαίνεται υπερβολική η χαρά τους. Γνωρίζουμε έναν άνθρωπο χαμογελαστό και μας φαίνεται παράξενο που πίσω από αυτό το γέλιο δεν κρύβεται μια κάποια θλίψη. Δεν μπορούμε να πιστέψουμε πως ένας άνθρωπος δεν έχει κάτι να τον πονάει.

Μπορεί και να έχει… Αλλά να μην είναι ικανός ο πόνος αυτός να επισκιάσει τη χαρά του.

Όταν τελειώσει η μέρα σου...

            Όταν τελειώσει η μέρα σου, τελείωσε κι εσύ μαζί της.

Ποτέ μην κρατάς τα φορτία της για να τα κουβαλήσεις

και την επόμενη μέρα.

Έκανες ό,τι καλύτερο μπορούσες,

κι αν σου ξέφυγαν και κάποιες γκάφες ή λάθη, ξέχνα τα.

Ζήσε αυτή τη μέρα και κάθε μέρα, σαν να πρόκειται 

να τελειώσουν όλα, το ηλιοβασίλεμα,

και όταν το κεφάλι σου ακουμπήσει στο μαξιλάρι,

ξεκουράσου ξέροντας ότι έκανες ότι καλύτερο μπορούσες!

Og. Mondino

Πρέπει να βγεις από τούτο τον ύπνο· - Γιώργου Σεφέρη

 

Β'

Όλοι βλέπουν οράματα
κανείς ωστόσο δεν τ’ ομολογεί·
πηγαίνουν και θαρρούν πως είναι μόνοι.
Το μεγάλο τριαντάφυλλο                                                 
ήτανε πάντα εδώ
στο πλευρό σου βαθιά μέσα στον ύπνο
δικό σου και άγνωστο.
Αλλά μονάχα τώρα που τα χείλια σου τ’ άγγιξαν
στ’ απώτατα φύλλα                                                         
ένιωσες το πυκνό βάρος του χορευτή
να πέφτει στο ποτάμι του καιρού—το φοβερό παφλασμό.

Μη σπαταλάς την πνοή που σου χάρισε
τούτη η ανάσα.

Ένα χαμόγελο!

Κάποιος είπε κάποτε ότι ένα χαμόγελο δεν κοστίζει τίποτα αλλά χαρίζει πολλά.

Κάνει πιο πλούσιους αυτούς που το δέχονται χωρίς να φτωχαίνει αυτούς που το χαρίζουν.

Δεν χρειάζεται παρά μια στιγμή, αλλά η ανάμνησή του διαρκεί για πάντα.

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να είναι τόσο πλούσιος ώστε να μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό, και κανένας τόσο φτωχός ώστε να μην μπορεί να ζήσει χωρίς αυτό.

Ιππαρχία (346 – 280 π.Χ. ) από τη Μαρώνεια της Ροδόπης.

Ιππαρχία: Η πρώτη Ελληνίδα Κυνική Φιλόσοφος, από τη Μαρώνεια της Ροδόπης.

Από την τρυφερή της ηλικία απέρριψε τις οικιακές δουλειές που φυσιολογικά ανατίθεντο  στις νεαρές Ελληνίδες. Η ίδια δήλωσε  ότι παραμελούσε το γνέσιμο και την ύφανση προς χάριν  της μελέτης.

Είχε μεγάλη περιέργεια, καθώς και επιθυμία να μάθει ακόμη και για  θέματα που ήταν απαγορευμένα στις γυναίκες της εποχής της.

Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές η Ιππαρχία γεννήθηκε στη Μαρώνεια της Θράκης. Η οικογένειά της ήρθε στην Αθήνα, όπου ο αδελφός της Μητροκλής έγινε μαθητής του Κυνικού φιλόσοφου Κράτη του Θηβαίου.

Όπως όλοι οι Κυνικοί έτσι και η Ιππαρχία έζησε σύμφωνα με τη φύση, αρνούμενη κάθε πολυτέλεια, συμπεριλαμβανομένων των αντικειμένων που ήταν απολύτως απαραίτητα για την επιβίωση και εκφραζόμενη  με απόλυτη ευθύτητα και ειλικρίνεια, τόσο απόλυτη ώστε να αποκλείει την  ευγένεια ή  και την  ίδια την ευπρέπεια.

Μάρω Βαμβουνάκη: Οι μοναχικοί άνθρωποι έχουν βλέμμα βαθύ

Όλες οι δυστυχίες του ανθρώπου απορρέουν απ’ την ανικανότητά του να καθίσει σ’ ένα δωμάτιο μόνος και σιωπηλός.- Πασκάλ

Στους καιρούς μας, η μοναξιά θεωρείται απειλή, ήττα. Στο όνομα τούτου του τρόμου, αποφασίζονται και οι βαρύτεροι συμβιβασμοί. Συμβιβασμοί στη συντροφιά, στη δουλειά, στους φίλους, στις ιδεολογίες, στο γάμο.

Υπάρχουν άνθρωποι που προτιμούν να κοιμούνται με τον εχθρό τους, να μοιράζονται την κάθε μέρα τους με κάποιον που περιφρονούν, που τους μειώνει, τους αποδιοργανώνει το χαρακτήρα, παρά να ζήσουν, έστω και για ένα διάστημα, μόνοι.

Λέγεται ότι «φόβος μοναξιάς είναι φόβος εαυτού» ίσως και γι’ αυτό είναι τόσο ισχυρός, ολοκληρωτικός φόβος. Όταν ο ίδιος ο εαυτός μας, μας είναι άγνωστος, απωθημένος, παραποιημένος και ξένος, τον αποφεύγουμε.

Υπάρχουν άνθρωποι που μπορείς να ζεις μέσα τους χωρίς να ζεις μαζί τους. Όπως και άνθρωποι που ενώ ζεις μαζί τους είναι αδύνατον να ζεις μέσα τους, έγραφε ο Γκαίτε.