Ο ρόλος της γυναίκας σήμερα

Υπάρχουν τέσσερα πρόσωπα που οι γυναίκες δείχνουν τον κόσμο. 

Υπάρχει το Αιώνιο πρόσωπο, ο αθώος και γνήσιος εαυτός που όλες βιώνουν σαν μικρά παιδιά. 

Υπάρχει το παραδοσιακό πρόσωπο,  αυτό που παρουσιάζουμε όταν προσπαθούμε να γίνουμε όπως όλοι οι άλλοι μας θέλουν να είμαστε.

Υπάρχει το σύγχρονο πρόσωπο,  αυτό που τολμά να κάνει την εξέγερση του προς ό,τι ο κόσμος θέλει και προσπαθεί να γίνει αυτό που  αληθινά  είμαστε. 

Τέλος, υπάρχει το πρόσωπο της θεάς Shakti, της απόλυτης θηλυκής ενέργειας, αυτής που τόσο πολύ μεγάλη ανάγκη έχει όλος ο σημερινός κόσμος! Αυτό είναι το πρόσωπο της αληθινής Αγάπης και της πνευματικής δύναμης με το οποίο μπαίνουμε στο μονοπάτι που μας οδηγεί στον Αληθινό  Εαυτό μας, τον Εαυτό των Πάντων! Αυτό μας συνοδεύει στο τελευταίο μας ταξίδι πίσω στην Αιωνιότητα. Όπου η ψυχή απολαμβάνει την απόλυτη ελευθερία και ενότητα.

Υπάρχει ένα πολύ χρήσιμο βιβλίο της Carol T.Ward, με τον τίτλο «Τα Τέσσερα Πρόσωπα της Γυναίκας», για όλες τις γυναίκες και όχι μόνο. Και βέβαια υπάρχει πάντα αυτό της δικής μοναδικής  Κλαίρης Λυκιαρδοπούλου με τον τίτλο: «Ο ρόλος της γυναίκας στη σημερινή κοινωνία» από τις εκδόσεις «Μέγας Σείριος» του ομίλου εξυπηρετητών. Ένα καταπληκτικό βιβλίο που όπως λέει η ίδια η συγγραφέας γραμμένο για όλες τις γυναίκες του πλανήτη που μεγάλωσαν και ζουν σήμερα με μεγάλες δυνατότητες αλλά και ανασχέσεις.

Μ' αγαπάς;

Στη σελ.80 διαβάζουμε: "Η γυναίκα σ' όλα τα μέρη της Γης, αλλά και σ' όλους τους χρόνους, υψώνει τα μάτια της προς τον άντρα και ρωτά: «Μ' αγαπάς;» Αυτό γίνεται η αρχή της σκλαβιάς της. Στόχος της γίνεται η αγάπη του άντρα της κι αυτός ο στόχος τη δεσμεύει. Αν ο άντρας πει ότι την αγαπά, η γυναίκα ζητά αποδείξεις. Ένα χάδι, ένα δώρο, μια ιδιαίτερη προσοχή γύρω από τον εαυτό της. Άλλοτε ο άντρας ανταποκρίνεται κι άλλοτε όχι. Ανάλογα με τη στάση του, αλλάζει και η διάθεση της. Κάτι πάντα περιμένει για να σιγουρευτεί. Αν πάλι ο άντρας δε μιλήσει ή πει όχι, τότε έρχεται η απελπισία, ο θυμός, η θλίψη, το μίσος ή η αδιαφορία. Κι έτσι η γυναίκα πάσχει, μειονεκτεί, αμύνεται και αντιδρά, γιατί κάπου κάτι περιμένει και τελικά μένει ακάλυπτη.

Γύρω από αυτή την ανάγκη της γυναίκας πλέκεται και όλος ο προβληματισμός της ύπαρξης της. Αυτή γεννά τις δυσκολίες, τις αντιδράσεις και συχνά την απογοήτευση. Γιατί η απαίτηση κάποιου να αγαπηθεί δείχνει ότι ο ίδιος δεν έχει αγάπη μέσα του. Αν είχε αγάπη, τότε δεν θα χρειαζόταν να τον αγαπήσει κανένας. Αφού όμως δεν έχει αγάπη, δε μπορεί να γίνει ούτε αγαπητός, κι έτσι κανένας δεν τον αγαπάει. Ζητάει την αγάπη, αλλά δεν τη λαμβάνει, γιατί αυτό που οι άλλοι του δίνουν είναι κάποιο υποτυπώδες υποκατάστατο, που απέχει πολύ από το πραγματικό. Η γυναίκα ζητά και ο άντρας δίνει κάτι, πού σύντομα αλλοιώνεται, αφού δεν είναι η ουσία. Είναι κάποιο συναίσθημα άλλης υφής, άλλου πεδίου, πολύ πιο πρόσκαιρο και πολύ πιο επισφαλές. Έτσι ενώ μοιάζει για λίγο η γυναίκα να γνωρίζει κάποια ικανοποίηση, μετά ανακαλύπτει ότι είναι και πάλι αφημέ­νη στο κενό.

Υπάρχει και ο αντίθετος τύπος γυναίκας, εκείνος που δε θέλει να ζητήσει τίποτα από τον άντρα. Αποτραβιέται στον εαυτό της, στις φιλίες της, στις ασχολίες της και ζει σαν να μην υπήρχαν γύρω της άντρες, ή σαν να ήταν και αυτοί γυναίκες. Μια τέτοια αντιμετώπιση είναι παραποίηση της πραγματικότητας. Το αντρικό γένος υπάρχει και εκπέμπει και αυτό τις δικές του ανάγκες, σκέψεις, καταστάσεις, γύρω του. Έτσι η γυναίκα, θέλει δεν θέλει, δέχεται τα ρεύματα, του άντρα, που ούτως ή άλλως της είναι απαραίτητα για να τη συμπληρώσουν. Όσο και αν προσποιείται ότι δεν έχει ανάγκη και εξάρτηση από τον άντρα, αυτό είναι μια θυμαπάτη που της τρέφει όλο και πιο πολύ τη λανθασμένη στάση της.

Είπαμε όμως προηγουμένως ότι η γυναίκα δεν πρέπει να εξαρτάται από τον άντρα και αντίθετα πρέπει να είναι ευτυχισμένη ακόμα και μακριά του. Όμως τώρα φαίνεται σαν αυτό να είναι πρόβλημα και να μην απελευθερώνει τη γυναίκα. Ποια λοιπόν είναι η διαφορά και σε ποια από τις δύο περιπτώσεις η γυναίκα γίνεται αυτόνομη;

Στην πρώτη περίπτωση, αναφέρεται η γυναίκα που στη σχέση της με τον άντρα, δίνει όλο της τον εαυτό, γιατί είναι ήδη ένα άτομο γεμάτο στοργή για τους άλλους. Στη δεύτερη περίπτωση δε θέλει τον άντρα δίπλα της, ούτε για να του δώσει, ούτε για να πάρει κάτι από αυτόν. Όταν όμως δε θέλουμε κάτι, αυτό δε μας σκλαβώνει και πάλι; Γιατί μια αρνητική θέληση όπως π.χ. «Δεν θέλω τους άντρες» δείχνει ότι υπάρχει μια άλλη έντονη θέληση, που είναι «θέλω να είμαι μακριά τους». Αυτή η θέληση, όπως ό­λες οι προσωπικές επιθυμίες, σκλαβώνει τη γυναίκα, γιατί της υποδεικνύει έναν τρόπο λειτουργίας μόνο, και της απαγορεύει τον αντίθετο της. Η ελευθερωμένη γυναίκα δεν διέπεται ούτε από τη μία θέληση ούτε από την άλλη. Αυτή είναι όμοια και κοντά στον άντρα αλλά και μακριά του, γιατί ο στόχος της στη σχέση τους δεν είναι η δική της απόλαυση, αλλά η δική του.

Ορθώνεται πάλι το ανθρώπινο εγώ, το γυναικείο εγώ και φωνάζει: «Κι εγώ, δεν υπάρχω εγώ; Δε χρειάζομαι τίποτα;» Ναι, υπάρχεις, εαυτέ μου. Υπάρχεις και θέλεις να υπάρχεις. Είναι αυτό το δικαίωμα σου από την ίδια τη ζωή. Μη ζητάς όμως να υπάρχεις μέσα από αυτά που θα σου δίνουν οι άλλοι. Η ύπαρξη σου είναι δική σου υπόθεση, γυναίκα. Είναι δική μας υπόθεση αν θα σπάσουμε τα δεσμά μας και θα πιάσουμε τις δυνάμεις μας στα χέρια μας, όχι για να εναντιωθούμε στον άντρα, ούτε για να τον αγνοήσουμε. Αλλά για να τον δεχτούμε στη δυνατή μας αγκαλιά και να τον θρέψουμε μέσα στην αιωνία ζεστασιά μιας μητρότητας κι ενός αστείρευτου έρωτα. Μέσα σ’ αυτή την αγκαλιά ο άντρας θα ενωθεί μαζί μας και θα μας πλουτίσει με τα δώρα του. Κι έτσι κι εμείς με την σειρά μας θα πάρουμε πίσω όλα όσα του δώσαμε, όταν δεν θέλαμε τίποτα. Ό,τι πάρουμε θα είναι πάλι η συνέχιση της ίδιας μας της ύπαρξης, που πέρασε μέσα του και ξαναγύρισε πίσω σ' εμάς. Μια τέτοια λειτουργία ανακύκλισης θα φέρει την όλο και πιο μεγάλη αυτονομία μας, που θα δώσει την πραγματική αξία στη ζωή."

Και πιο κάτω στη σελ.104 «…Τι κι αν μια γυναίκα έχει γεννήσει παιδιά, αν δεν γέννησε τον ίδιο της τον εαυτό, είναι σαν να μη γονιμοποιήθηκε ποτέ, σαν να τέλειωσε την ζωή της στείρα. Στείρα είναι η θηλυκιά ύπαρξη, που δεν γεννά μέσα από την καρδιά της.»

Να θυμάστε ότι η Πηγή της Αγάπης βρίσκεται μέσα στη καρδιά κάθε γυναίκας!

Χρόνια μας πολλά!

Αφροδίτη Αργυροπούλου