H Πασχαλιά, τo ευλογημένο δέντρο από την Παναγία

H Πασχαλιά, είναι δέντρο ευλογημένο από την Παναγία...

Ο λαός λέει, ότι όταν σταύρωσαν το Χριστό, η Παναγία ήταν πολύ στεναχωρημένη, ταλαιπωρημένη και τσακισμένη από τον πόνο και το κλάμα...

Περπάτησε λίγο και κάθισε να ξεκουραστεί κάτω από ένα δέντρο, που ήταν γεμάτο φύλλα, αλλά όχι άνθη... δεν άνθιζε ποτέ...

Κουρασμένη καθώς ήταν, αποκοιμήθηκε...

Το δέντρο τότε, άρχισε σιγά σιγά, να ρίχνει όλα του τα φύλλα και να σκεπάζει απαλά τη Παναγία για να τη ζεστάνει...

Όταν η Παναγία ξύπνησε, πρόσεξε τα γυμνά κλαδιά του δέντρου και προς στιγμήν απόρησε...

Μα σαν είδε όλα εκείνα τα φύλλα που τη σκέπαζαν και τη ζέσταναν, ευλόγησε το δέντρο λέγοντας...

''Να είσαι πάντα ευλογημένο και μοσχοβολημένο...

'' Με την ευλογία της Παναγίας, το δέντρο γέμισε με καταπράσινα φύλλα και άνθισε για πρώτη φορά...

Ονομάστηκε Πασχαλιά...

Είναι η ευλογημένη Πασχαλιά, με τα μοσχοβολημένα εκείνα λουλούδια που ανθίζουν το Πάσχα....

 

Πηγή: https://nipiokatastasi.wixsite.com/

 

Η Θεία Μελωδία - The Divine Melody - Osho

Ο Άνθρωπος είναι ένα Ουράνιο Τόξο, όλα τα επτά χρώματα μαζί. Αυτή είναι η ομορφιά του και αυτό είναι και το πρόβλημα του επίσης. Ο άνθρωπος είναι πολύπλευρος, πολυδιάστατος. Ύπαρξή του δεν είναι απλή, είναι μια μεγάλη πολυπλοκότητα. Και από αυτή την πολυπλοκότητα γεννιέται η Αρμονία που αποκαλούμε Θεό: η Θεία Μελωδία!!!

Osho, Η Θεία Μελωδία

Man is a Rainbow, all the seven colors together. That is his beauty and that is his problem too. Man is multi-faceted, multi-dimensional. His being is not simple, it is a great complexity. And out of that complexity is born the harmony we call God: the divine melody.

Osho, The Divine Melody

Κυριακή των Βαΐων

Κυριακή των Βαΐων σήμερα και πολλοί ακόμη και πιστοί χριστιανοί δεν γνωρίζουν τι ακριβώς γιορτάζουν σήμερα ή τί είναι τα Βάγια.

Λοιπόν... τί ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα;

Την ημέρα αυτή γιορτάζουμε την πανηγυρική είσοδο του Κυρίου Ιησού Χριστού στην Ιερουσαλήμ.
Τότε, ερχόμενος ο Ιησούς από τη Βηθανία στα Ιεροσόλυμα, έστειλε δύο από τους Μαθητές του και του έφεραν ένα γαϊδουράκι, κάθισε πάνω του για να μπει στην πόλη. Ο δε λαός, ακούγοντας ότι ο Ιησούς έρχεται, πήραν αμέσως στα χέρια τους βάγια από φοίνικες και βγήκαν να τον υποδεχτούν.
Και άλλοι μεν με τα ρούχα τους, άλλοι δε κόβοντας κλαδιά από τα δέντρα, έστρωναν το δρόμο απ’ όπου ο Ιησούς θα περνούσε. Και όλοι μαζί, ακόμα και τα μικρά παιδιά, φώναζαν:
«Ὡσαννά· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου, ὁ βασιλεὺς τοῦ Ἰσραήλ».

 Ο Χριστός εισέρχεται στα Ιεροσόλυμα «επί πώλον όνου».

Αργώ - Σεφέρης Γιώργος

    Η Αργώ, πίνακας του Κωνσταντίνου Βολανάκη

Τα παραμύθια μου τα ’μαθα κοντά στα καράβια
όχι από ταξιδιώτες μήτε από θαλασσινούς
μήτε απ’ τους άλλους που προσμένουν στα μουράγια
παντοτινά ξέμπαρκοι ψάχνοντας τις τσέπες τους για τσιγάρο.
Πρόσωπα καραβιών κατοικούν τη ζωή μου·
άλλα κοιτάζουν μ’ ένα μάτι σαν τον Κύκλωπα
ακίνητα στου πελάγου τον καθρέφτη
άλλα προχωρούν σαν υπνοβάτες, επικίνδυνα
κι άλλα τα πήρε ο ύπνος του βυθού
ξύλα σκοινιά καραβόπανα κι αλυσίδες.
Στο δροσερό σπιτάκι του περιβολιού
ανάμεσα στα καβάκια και τους ευκάλυπτους
κοντά στο σκουριασμένον ανεμόμυλο
κοντά στην κίτρινη δεξαμενή μ’ ένα χρυσόψαρο μονάχα
στο δροσερό σπιτάκι μυρίζοντας λυγαριά
βρήκα ένα μπούσουλα καραβίσιο
αυτός μου ’δειξε τους αγγέλους των καιρών
που κατοικούν την καταμεσήμερη σιγή.

Νοέμβρης 1948

Γιώργος Σεφέρης. [1976] 1993. Τετράδιο Γυμνασμάτων, Β΄. 2η έκδ. Ίκαρος.

Η αγάπη είναι η πέτρα του φιλόσοφου - Osho

Όταν τρώτε, τρώτε με αγάπη, γιατί αυτό που τρώτε είναι ο Θεός.

Εάν περπατάτε, περπατήστε με αγάπη, γιατί περπατάτε στη γη, ιερό έδαφος.

Αν κάνετε μπάνιο, κάντε το με βαθιά αφοσίωση, με αγάπη και σεβασμό στο σώμα σας, αφού αυτό δεν είναι το σώμα σας, είναι το σώμα του Θεού, είναι ο ναός Του.

Έτσι, τα μικρά πράγματα στη ζωή που δεν είχαν νόημα θα αρχίσουν να έχουν τεράστια αξία.

Και όταν τα μικρά πράγματα αρχίζουν να έχουν νόημα, δεν είναι πλέον μικρά: Τα μετατρέψατε σε μεγάλα πράγματα.

Φόβος και Αφοβία

Στο λεξικό της νέας εποχής - που δημιουργείται τώρα - δίπλα στη λέξη φόβος θα γράφει: το μεγαλύτερο εμπόδιο για την Αγάπη, 

την Ενότητα και την Αλήθεια.

Σήμερα όλα όσα συμβαίνουν γύρω μας είναι προκλήσεις που  μας ζητούν να επιλέξουμε μεταξύ φόβου και Αφοβίας… όμως μόνο με την Αφοβία μπορούμε να βιώσουμε την αληθινή ΕΝΟΤΗΤΑ και ΑΓΑΠΗ. 

Μόνον με την Αφοβία μπορούμε να ανασύρουμε τη δύναμη που βρίσκεται κρυμμένη μέσα μας ώστε να απολαμβάνουμε τη ζωή σαν ελεύθερα όντα και δημιουργικά!

 ΑΦΟΒΙΑ, λοιπόν, είναι η λέξη κλειδί, μια λέξη που χρειάζεται μια ξεχωριστή θέση στη καρδιά μας… γιατί η δύναμη, που όλοι έχουμε μέσα μας κρυμμένη, είναι ΑΠΕΙΡΗ, είναι ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗ! 

 

Ο Θεός Διόνυσος ή Σαβάζιος

Θεός Σαβάζιος ή Διόνυσος, αρχαία ελληνική θρακική  και φρυγική θεότητα. 

Ο Σαβάζιος ήταν θεός των ιππέων , των νομάδων και της βλάστησης..

Η μυθολογία των Θρακών, ως προς τη γέννηση των δια­φόρων θεοτήτων είναι σχεδόν ίδια με αυτή των Ελλήνων. 

Μία από αυτές τις θεότητες, ήταν ο θεός της έκστασης και του θυμικού, ο οποίος εκφράστηκε στη Θράκη ως Σαβάζιος και στην υπόλοιπη Ελλάδα ως Διόνυσος (αυτή η τελευταία εκδοχή του θεού τε­λικά επικράτησε στην ελληνική μυθολογία). 

Στη θρακική λατρευτική παράδοση του απώτα­του παρελθόντος ο Διόνυσος, ως Σαβάζιος, αποτε­λεί κεντρική μορφή κάθε τελετουργικού. 

Παραμύθια για την τέλεια καρδιά και την αγάπη

Διδάσκοντας την αγάπη στα παιδιά μας, ας φτιάξουμε δυο καρδιές και ας προσπαθήσουμε να δραματοποιήσουμε το παρακάτω παραμύθι.

Τι είναι αυτό που μπορεί να μας αλλάξει;

 Τι μπορεί να γλυκάνει την πικρή ζωή μας;

Ο Α. Ρότσεστερ μας λέει πώς είναι η αγάπη. Λέει χαρακτηριστικά: «Αγάπη είναι μια σταγόνα από τον ουρανό, που ρίχνει ο Θεός στο ποτήρι της ζωής για να μειώσει την πίκρα της».

Πολύ ποιητικά είπε κάποιος: «Ρώτησα ένα λουλούδι, ένα πουλί και έναν άνθρωπο τι είναι η αγάπη. Και το λουλούδι άνθισε, το πουλί κελάηδησε και ο άνθρωπος δάκρυσε». Ο Ν. Καζαντζάκης αναρωτιέται τι είναι η αγάπη για να δώσει μετά τον ορισμό της: «Τι είναι η αγάπη; Δεν είναι συμπόνια, μήτε καλοσύνη. Στη συμπόνια είναι δύο, αυτός που πονάει κι αυτός που συμπονάει. Στην καλοσύνη είναι δύο, αυτός που δίνει κι αυτός που δέχεται. Μα στην αγάπη είναι ένας. Σμίγουν οι δύο και γίνονται ένα. Δεν ξεχωρίζουν. Το εγώ κι εσύ αφανίζονται. Αγαπώ θα πει: Χάνομαι…» Για να συμπληρώσει ένας άλλος στοχαστής, ο Πάουλο Κοέλο: «Είναι ανώφελο να μιλάς γι’ αγάπη, γιατί η αγάπη έχει τη δική της γλώσσα και μιλάει από μόνη της». Ο Σούφι Ανσαρί είπε: «Αν μπορείς να περπατάς πάνω στο νερό, δεν είσαι πιο επιδέξιος από ένα άχυρο. Αν μπορείς να πετάς στον αέρα, δεν είσαι πιο επιδέξιος από μια μύγα. Κατάκτησε την καρδιά σου, και τότε θα γίνεις κάποιος».

Ας διαβάσουμε το παραμύθι της τέλειας καρδιάς:

Η αυτο-παρατήρηση είναι διαλογισμός - Osho

Η αυτο-παρατήρηση είναι διαλογισμός: δεν έχει σημασία τι παρατηρείτε. Μπορείτε να παρατηρήσετε τα δέντρα, να παρατηρήσετε το ποτάμι, να παρατηρήσετε τα σύννεφα, να παρατηρήσετε τα παιδιά που παίζουν, το αντικείμενο δεν είναι σημαντικό, η ποιότητα της αυτο-παρατήρησης, η ποιότητα της επίγνωσης και να είσαι στο παρόν ... αυτό είναι διαλογισμός!

Οτιδήποτε κάνετε με επίγνωση είναι διαλογισμός. Η δράση δεν είναι σχετική αλλά η ποιότητα που εισάγετε στη δράση σας ... Το περπάτημα μπορεί να είναι ένας διαλογισμός, εάν περπατάτε προσεκτικά (συνειδητά), το να κάθεσαι μπορεί να είναι ένας διαλογισμός εάν κάθεστε προσεκτικά (συνειδητά), η ακρόαση, η ομιλία μπορεί να είναι ένας διαλογισμός, αν ακούτε με επίγνωση. Ακόμα και η απλή ακρόαση του εσωτερικού μυαλού σας μπορεί να είναι ένας διαλογισμός εάν παραμείνετε σε εγρήγορση και παρόντες.

Το βασικό είναι αυτό: δεν πρέπει να κινήστε σαν υπνοβάτες, τότε ό,τι κάνετε είναι ο διαλογισμός.

Osho

 

Αυτοεκτίμηση και Αυτογνωσία, η απάντηση στους δύσκολους καιρούς

Αυτοεκτίμηση και Αυτογνωσία, η απάντηση στους δύσκολους καιρούς

Ο κόσμος αλλάζει. Η ζωή όλων φαίνεται να αλλάζει. Οι ρυθμοί ζωής αυξάνονται. Οι απαιτήσεις φαίνεται να αυξάνονται…. κι εμείς μένουμε μετέωροι μπροστά σ’αυτήν τη μεγάλη αλλαγή, η οποία μας καθιστά ιδιαίτερα απαιτητικούς με τους εαυτούς μας, και ίσως, αρκετές φορές άδικους. Είμαστε αδιαμφισβήτητα αντιμέτωποι με μια κατάσταση η οποία μας προκαλεί έντονο φόβο και ανασφάλεια για το μέλλον.

Το ερώτημα όμως είναι: Είναι βοηθητικό να αφηνόμαστε σ’αυτήν την κατάσταση ή εκτός από απαιτήσεις απέναντι στον εαυτό μας οφείλουμε να έχουμε κάποιες ευθύνες και υποχρεώσεις;

Απάντηση: Αυτοεκτίμηση και Αυτογνωσία.

Αλήθεια – Συνείδηση – Ευτυχία

Το Απόλυτο είναι Αλήθεια, Συνείδηση και Ευτυχία.

Η δημιουργία υπάρχει για ευτυχία.

Είναι ένα θεατρικό έργο, και το έργο είναι μόνο για ευχαρίστηση.

Τα ανθρώπινα πλάσματα είναι επίσης το Απόλυτο και περιλαμβάνουν

οτιδήποτε έχει το Απόλυτο.

Οι άνθρωποι είναι γεμάτοι με την αλήθεια του Εαυτού,

Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, όπως θα θελες να σ’αγαπούν οι άλλοι!

Γράφει ο Τριστάνος

Να τον ταξιδεύεις τον εαυτό σου. Να του χαρίζεις ταξίδια, και εικόνες που θα τον γεμίσουν δύναμη και ευφορία. Ακόμη και από αυτά που κάνεις με κλειστά μάτια.

Να τον αφήνεις να ταξιδεύει με όλες του τις αισθήσεις. Να χάνεται σε ανεξερεύνητα μέρη, να μυρίζει μυρωδιές κρυμμένες και παράξενες. Να δοκιμάζει γεύσεις που φτιάχτηκαν μόνο γι’ αυτόν, επειδή κανένας άλλος δεν μπορούσε να τις εκτιμήσει.

Να τον κατευθύνεις τον εαυτό σου. Να μην τον ξεχνάς κολλημένο στο παρελθόν βαλτωμένο, να βουλιάζει σε τελειωμένες σχέσεις και πόνους που τον σημάδεψαν.

Να μην τον αφήνεις να ανησυχεί για το μέλλον, αφαιρώντας του το δικαίωμα να απολαύσει το σήμερα. Η ζωή είναι εδώ και σε προκαλεί να την ζήσεις.

Έμαθα ότι, από τον Omer B. Washington

Έμαθα –
ότι παίρνει χρόνια να οικοδομήσεις εμπιστοσύνη, και αρκούν μερικά δευτερόλεπτα για να την καταστρέψεις.

Έμαθα –
ότι δεν μπορείς να κάνεις κάποιον να σε αγαπήσει. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να είσαι άξιος να αγαπηθείς. Τα υπόλοιπα επαφύονται σ’ αυτόν.

Έμαθα –
ότι ανεξαρτήτως πόσο καλός φίλος είναι κάποιος, κάποιες φορές θα σε πληγώσει, και εσύ θα πρέπει να τον συγχωρήσεις.

Έμαθα –
ότι δεν έχει σημασία τι έχεις στη ζωή σου, αυτό που μετράει είναι ποιους έχεις στη ζωή σου.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει ποτέ να καταστρέφεις μια συγγνώμη με μία δικαιολογία.

Έμαθα –
ότι δεν πρέπει να συγκρίνεις τον εαυτό σου, με ότι καλύτερο μπορούν οι άλλοι να κάνουν.