Όσο πιο γρήγορα αποδεχτούμε ότι η παρουσία μας και μόνο επηρεάζει το περιβάλλον μας και ο,τιδήποτε υπάρχει μέσα σε αυτό, τόσο πιο γρήγορα θα αντιληφθούμε πόσο σημαντικό είναι το πέρασμα μας από αυτή τη ζωή. Ό,τι πράττουμε επηρεάζει το «Όλον». Η προσωπική μας βελτίωση δεν περιορίζεται μόνο σε μας... και ποιος δεν θέλει να ζει σε ένα καλύτερο κόσμο;
"Οι καλλιεργημένοι άνθρωποι σέβονται την ανθρώπινη ατομικότητα και γι' αυτό είναι πάντοτε συγκαταβατικοί, γελαστοί, ευγενικοί, υποχρεωτικοί.
Δεν χαλούν τον κόσμο για το σφυρί ή για τη γομολάστιχα που χάθηκαν. Δεν αγανακτούν για τους θορύβους ή το κρύο. Δέχονται με καλοσύνη τα χωρατά και την παρουσία ξένων ανθρώπων στο σπιτικό τους. Δεν συμπονούν μονάχα τους κατώτερους, τους αδύναμους και τις γάτες. Πονάει η ψυχή τους και για κείνο που δεν φαίνεται με γυμνό μάτι.
Όμως καταχράστηκαν τόσο
πολύ την θεότητά τους, ώστε ο Μπράχμαν, ο κύριος των Θεών, αποφάσισε να τους
αφαιρέσει την θεία εξουσία και να την κρύψει σ’ ένα σημείο, όπου θα ήταν
αδύνατο να την ξαναβρούν. Το μεγάλο πρόβλημα που ανέκυψε, λοιπόν, ήταν το να
βρεθεί μία κρύπτη.
Όταν οι ελάσσονες Θεοί
κλήθηκαν σε συμβούλιο για να επιλύσουν αυτό το πρόβλημα, πρότειναν το εξής:
– ”Ας θάψουμε την θεότητα του ανθρώπου μέσα στη Γη”.
Όμως ο Μπράχμα απάντησε:
– ”Όχι, δεν αρκεί, γιατί ο άνθρωπος θα σκάψει και θα την βρει”.
Νικόδημος
Ας ξεκινήσουμε τον καινούριο χρόνο με μια κοινή επισήμανση.
Λείπει σήμερα παντού το βάθος – το βάθος της σιωπής. Όλοι και όλα κινούνται σε μια χαζοχαρούμενη ρηχότητα – να περνάμε καλά! Χωρίς όμως να το κατορθώνουμε πάντα ή μόνιμα.
Η σιωπή είναι χρυσός, λένε. Όλοι οι παλαιοί μάστερ (masters) συμβουλεύουν να ακούς αντί να ακούγεσαι, να σωπαίνεις όσο πιο πολύ μπορείς. Μα η συμβουλή δεν έχει περάσει στη στοιχειώδη Εκπαίδευση. Οι Άγγλοι έλεγαν «τα παιδιά να βλέπονται, μα να μην ακούγονται». Όμως κι εκεί η παράδοση αυτή ξεχάστηκε.
Ένα ποίημα που δεν μπορώ να θυμηθώ, ούτε τον ποιητή, λέει περίπου πως ο χαρακτήρας μας πλάθεται ουσιαστικά από σιωπές, ενώ η ομιλία μας δείχνει τι δεν είμαστε! (Όχι, δεν θα το εξηγήσω παραπέρα. Δεν είναι δύσκολο.)
Οι άνθρωποι νιώθουν πως πρέπει να κάνουν κάτι νομίζοντας πως έτσι επιβεβαιώνεται η ύπαρξή τους στο σύμπαν. Και «κάνουν» ακόμα και όταν δεν υπάρχει τίποτα για να κάνουν. Κι έτσι μιλούν…
Τι είναι όμως η Αγάπη, η Αφθονία
και η Αρμονία;
Είναι τρεις πολύτιμες αξίες που
όλοι αναζητούμε στη ζωή μας, συνειδητά ή ασυνείδητα, γιατί είναι απαραίτητες
για να βιώσουμε τη ζωή μας σαν πραγματικά συνειδητά ανθρώπινα - πνευματικά
όντα, που είμαστε.
Γιατί όμως είναι απαραίτητες οι
αξίες αυτές και πως μπορούμε να τις βιώσουμε πρακτικά στη ζωή μας;
Αγάπη: Η οικουμενική δύναμη που διέπει τα πάντα. Από αυτήν
αρχίζουν όλα και σε αυτήν καταλήγουν.
Αγκαλιάζει τα πάντα και εμπεριέχει
τα πάντα.
Η αγάπη είναι μια κατάσταση και όχι ένα συναίσθημα όπως συνήθως νομίζουμε.
Ο άνθρωπος για να βιώσει την αγάπη
χρειάζεται να συνδεθεί με την κατάσταση αυτή. Όταν δεν είναι συνδεδεμένος με
την κατάσταση της αγάπης νοιώθει χαμένος, γι’ αυτό και ψάχνει να τη βρει στη
ζωή του.
Η αγάπη είναι μία και οικουμενική. Η αγάπη δεν παίρνεται ούτε δίνεται, δεν μοιράζεται, δεν κομματιάζεται, δεν μετριέται ούτε ζυγίζεται.
