Καλή Χρονιά!

Μπορεί η αλλαγή να τρομάζει, αλλά ξέρετε τι είναι πιο τρομακτικό; Να επιτρέπουμε τον φόβο να εμποδίζει την ανάπτυξή μας και την πορεία μας στη ζωή με πίστη και αισιοδοξία! Ας θυμηθούμε ότι είμαστε ευλογημένοι και προικισμένοι με τη δυνατότητα να αναμορφώνουμε, να δημιουργούμε τη ζωή μας!

Το Νέο Έτος είναι ένας πίνακας που δεν έχει ακόμη ζωγραφιστεί, ένα μονοπάτι που δεν έχει ακόμα περπατηθεί!...

Πριν λοιπόν το ρολόι χτυπήσει δώδεκα ας θυμηθούμε τα λόγια του μεγάλου μας Καζαντζάκη: «Έχεις τα πινέλα, έχεις τα χρώματα, ζωγράφισε τον παράδεισο και μπες μέσα».

Κανείς δεν μπορεί να πάει πίσω στο χρόνο και να κάνει μια νέα αρχή, όμως όλοι μπορούμε κάνουμε μια νέα αρχή από το Τώρα.

Η ευδαιμονία, η αφθονία και η πληρότητα είναι η φύση μας!

Απόψε παραμονή της Πρωτοχρονιάς που όλοι γιορτάζουμε την αλλαγή του χρόνου ας γιορτάσουμε και τις αλλαγές που εμείς θα κάνουμε στη ζωή μας και κατ’ επέκταση στον κόσμο όλο!

Καλή κι ευλογημένη Νέα Χρονιά μας λοιπόν!

Αφροδίτη Αργυροπούλου

Η αγάπη, η στοργή και η φιλία

Η αγάπη, η στοργή και η φιλία είναι αισθήματα που στρέφονται προς τα έξω ώστε να συνδέσουν και να ενώσουν τους ανθρώπους μεταξύ τους.

Αν όμως η δυνατή αυτή ενέργεια μείνει στραμμένη μέσα προς τη δική μας μόνο κατάσταση, τότε φορτίζεται αρνητικά με ανησυχία, έγνοια, φόβο, μίσος, οργή, ζήλια, θυμό κ.α. και τότε η καρδιά  δυσκολεύεται πολύ 

να συναισθανθεί, 

να συμπονέσει, 

να συγχαρεί, 

να συλλογιστεί... 

τους συνανθρώπους γύρω της.

Ροή Ζωής

Γιατί δίνουμε δώρα τα Χριστούγεννα

Γράφει: Θεόδουλος Γεωργιάδης

Από πράξεις αγάπης μέχρι ακριβά καλούδια που είχαμε βάλει στο μάτι εδώ και καιρό, όλοι απολαμβάνουμε τη στιγμή που θα πάρουμε στα χέρια μας ένα δώρο από ένα άτομο που μας νοιάζεται και το νοιαζόμαστε. Κάποιοι, μάλιστα, λένε ότι χαίρονται ακόμα περισσότερο την πράξη της προσφοράς και δεν έχουν κι άδικο.

Σε κάποιες χώρες, τα παιδιά έχουν ανοίξει τα δώρα τους, ήδη, από τις 6 Δεκεμβρίου, την ημέρα του Αγίου Νικολάου. Σε κάποιες άλλες, περιμένουν να ξημερώσουν Χριστούγεννα ή η 26η Δεκεμβρίου, για να βρουν κάτω από το δέντρο ό,τι τους έφερε ο Άγιος Βασίλης. Αλλού, τα δώρα ανοίγονται Πρωτοχρονιά. Και είναι κι εκείνα τα μέρη, όπου ο κόσμος ανταλλάζει δώρα ανήμερα Θεοφανίων.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι, όποια μέρα κι αν έχει καθιερώσει ο καθένας στην οικογένειά του ως την ημέρα του ανοίγματός τους, είναι δύσκολο να φανταστούμε τις γιορτές των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, χωρίς δώρα.

Έχουμε, όμως, αναρωτηθεί ποτέ γιατί νιώθουμε εσωτερικά την ανάγκη να τα προσφέρουμε -υλικά ή άυλα- κάθε γιορτές;

Αρχαία πρακτική

Η προσφορά δώρων είναι γνωστό χαρακτηριστικό των ανθρώπινων κοινωνιών, εδώ και χιλιετίες. Στους αρχαίους πολιτισμούς, οι αρχηγοί αντάλλαζαν δώρα μεταξύ τους, για να εξασφαλίσουν την ειρήνη ανάμεσα στους λαούς τους, για να κερδίσουν την εύνοια κάποιου ξένου εισβολέα ή ακόμα και για να αποδείξουν την υποταγή τους και να διατηρήσουν το status quo.

Ανακούφιση = Αν Ακούς Φύση

 Ανακούφιση, μία έννοια που μόνο με το άκουσμά της μας κάνει να νιώθουμε αγαλλίαση και ηρεμία.

Αλλά ας τη δούμε κάπως αλλιώς την ανακούφιση.

Ανακούφιση = Αν ακούς φύση = μιλάς με τον Θεό.

Ο άνθρωπος όταν είναι εναρμονισμένος με τη φύση ακούει τον Θεό, γιατί ακούει τη φύση. Ποια φύση όμως. Εμείς έχουμε συνηθίσει με το άκουσμα φύση να εννοούμε τα λουλούδια, τα πουλιά κλπ. Ναι ως ένα σημείο είναι και αυτά φύση και εκεί ανήκουν. Αλλά έχουμε κι εμείς δική μας φύση. Το σώμα μας ανήκει στη φύση και μάλιστα στην εξελικτική της μορφή.

Είμαστε το Ανώτερο Φυσικό Φαινόμενο στον πλανήτη. Όπου υποτίθεται ότι είμαστε εμείς αυτοί που ορίζουμε εμάς, αλλά και όλο το φυσικό μας περιβάλλον.

Έκκληση του Βιβεκάναντα για θρησκευτική αρμονία

Όσα είπε ο Βιβεκάναντα στο Κοινοβούλιο των Θρησκειών του Σικάγο στις 9 Σεπτεμβρίου 1893 έχουν γίνει η επιτακτική ανάγκη του σήμερα:

«Είμαι περήφανος που ανήκω σε μια θρησκεία που δίδαξε στον κόσμο τόσο την ανεξιθρησκία όσο και την καθολική αποδοχή».—Σουάμι Βιβεκάναντα

«Εμείς πιστεύουμε όχι μόνο στην καθολική ανεξιθρησκεία, αλλά και δεχόμαστε όλες τις θρησκείες ως αληθινές. Είμαι περήφανος που ανήκω σε μια χώρα που έχει περιθάλψει τους κατατρεγμένους και τους πρόσφυγες όλων των θρησκειών και όλων των χωρών της γης. Είμαι περήφανος να σας πληροφορήσω ότι δεχτήκαμε στους κόλπους μας το πιο αγνό απομεινάρι των Ισραηλιτών, που ήρθε στη νότια Ινδία και κατέφυγε σε εμάς το ίδιο έτος κατά το οποίο ο ιερός ναός τους κατεδαφίστηκε από τη ρωμαϊκή τυραννία. Είμαι περήφανος που ανήκω στη θρησκεία που φιλοξένησε και εξακολουθεί να προστατεύει το απομεινάρι του μεγάλου ωροαστρικού έθνους. Θυμάμαι τον εξής ύμνο που έμαθα να επαναλαμβάνω από την πρώτη μου παιδική ηλικία, ο οποίος επαναλαμβάνεται καθημερινά από εκατομμύρια ανθρώπους: «Όπως τα διαφορετικά ποτάμια που πηγάζουν από διαφορετικά μέρη, σμίγουν όλα τα νερά τους στη θάλασσα, έτσι, Ω Κύριε, οι διαφορετικοί δρόμοι που οι άνθρωποι επιλέγουν λόγω των διαφορετικών τάσεών τους οδηγούν—παρά τη φαινομενική διαφορετικότητα, στρεβλότητα ή ευθύτητά τους— σε Σένα».

Πηγή: https://www.vedanta.gr/?page_id=49&lang=el