Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι με τις
αρνητικές σκέψεις γύρω από την ιδέα του εαυτού τους, προέρχονται από το γεγονός
ότι οι επικριτικές σκέψεις εμποδίζουν την ελεύθερη έκφραση. Κάθε χαρακτηρισμός
έναντι της ελεύθερης ροής της ενέργειας αποτελεί μια απόπειρα του νου να
ακινητοποιήσει κάτι που δεν παύει ποτέ να κινείται.
Η στάση που αναπτύσσει κανείς κατά το διαλογισμό είναι να
μην κρίνει τίποτα από όσα παρατηρεί. Τι παρατηρεί; Τα φαινόμενα που συμβαίνουν
εντός του ενεργειακού του χώρου. Μία σκέψη, μετά άλλη μία σκέψη, μετά ένα συναίσθημα,
μετά ένας πόνος στην πλάτη... Η ροή των φαινομένων είναι ασταμάτητη. Όλα συνεχώς αλλάζουν και μεταβάλλονται.
Η επίγνωση όμως, η παρατήρηση όλων αυτών, είναι πάντα
παρούσα. Η επίγνωση ρέει συνεχώς και ταυτόχρονα αποτελεί το χώρο μέσα στον
οποίο εμφανίζονται όλα τα φαινόμενα. Γι' αυτό λέμε και ότι όλα είναι ένα. Αυτό
που
ονομάζουμε επίγνωση είναι το ίδιο πράγμα που μορφοποιείται και γνωρίζει τον
εαυτό του μέσα από τις μορφές που παίρνει. Αυτή η στάση είναι που μας απελευθερώνει
και από τις προσκολλήσεις. Σε τι να προσκολληθεί κανείς εξάλλου; Όταν βλέπεις
ότι όλα τα φαινόμενα είναι παροδικά, ότι τίποτα δεν είναι σταθερό, τίποτα δεν
είναι μόνιμο ούτε ελεγχόμενο, ακολουθείς κι εσύ αυτή τη ροή. Και αυτή είναι η
πραγματική ελευθερία. Να μην περιορίζεις με τον νου κάτι που ρέει συνεχώς.
Ας δούμε τώρα πώς λειτουργεί η κριτική και γιατί δρα τόσο
περιοριστικά.
Στην αριστερή εικόνα αναπαριστάται η πραγματικότητα, δηλαδή
η συνεχής κίνηση της ελεύθερης ενέργειας χωρίς κανέναν χαρακτηρισμό. Δεξιά
είναι η πραγματικότητα όπως τη βλέπουμε όταν τη χαρακτηρίζουμε, όταν κρίνουμε κάτι,
όταν βάζουμε μια ταμπέλα ή μια ταυτότητα. Για παράδειγμα, αν κάποιος κρίνει τον
εαυτό του ως ανεπαρκή, ακόμα και αν το περιβάλλον γύρω του έχει αλλάξει, αυτός
θα μεταφέρει στη νέα εξωτερική πραγματικότητα την ίδια εσωτερική, επειδή την
έχει κρίνει με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Η κριτική δηλαδή είναι σαν να δημιουργεί
ένα μπλοκάρισμα που δεν επιτρέπει στην ενέργεια να ρέει ελεύθερα. Είναι σαν να
δημιουργείται ένα κομμάτι πάγου που εγκλωβίζει μέσα του ενέργεια.
Όταν λοιπόν κάποιος ζει έχοντας ως οδηγό τον νου που κρίνει
και βάζει ταμπέλες, χάνει την επαφή με την πραγματικότητα η οποία ρέει και
μεταβάλλεται συνεχώς. Αδυνατεί να δει τα πράγματα όπως είναι και τα βλέπει μέσα
από τα φίλτρα αυτού του πλαισίου που δημιουργεί με τη φαντασία του. Το
αποτέλεσμα είναι ότι δεν είναι πλέον ανοιχτός σε οτιδήποτε πάει να αγγίξει αυτό
το προκαθορισμένο πλαίσιο. Γι' αυτό και η κριτική που αφορά τις λεγόμενες
"πυρηνικές πεποιθήσεις" επηρεάζει οτιδήποτε κάνουμε στη ζωή μας (τις σχέσεις
μας, τον αυθορμητισμό μας, τις επιλογές μας, κ.ά). Ο νους, μέσω της κριτικής,
έχει δημιουργήσει μια ιδέα για τον εαυτό γύρω από τον οποίο περιστρέφεται όλη η
πραγματικότητα. Και όταν αυτή η ιδέα έχει διαμορφωθεί μέσω αρνητικής κριτικής,
εμφανίζονται συμπτώματα που αγγίζουν όλους τους τομείς της ζωής μας. Αν η ιδέα
του εαυτού έχει διαμορφωθεί θετικά, τότε μιλάμε για μια λειτουργική ιδέα του
εαυτού, που δεν παύει όμως να είναι μια ψευδαίσθηση, γιατί αποτελείται από
σκέψεις, ερμηνείες και άλλα προϊόντα του νου - της μνήμης και της φαντασίας.
"Αυτός είναι έτσι", "εγώ είμαι έτσι",
"αυτό είναι σωστό", "αυτό είναι λάθος", "αυτό είναι
καλό", "αυτό είναι κακό"... Όλοι ζούμε σε μια εικονική
πραγματικότητα, στον φανταστικό κόσμο των ταυτοτήτων. Έχουμε χάσει την επαφή με
τη μεταβολή, την αλλαγή, την ελευθερία, την έκφραση και τη ροή.
Προτιμούμε την ασφάλεια των ταυτοτήτων, γιατί δεν μπορούμε
να βρούμε την ασφάλεια στην ελευθερία τού να μην προσδιορίζουμε τι είμαστε.
Ζούμε με πρέπει, κανόνες και απαγορεύσεις που πηγάζουν από τη φαντασία μας, από
ασυνείδητους μηχανισμούς και παρερμηνείες της παιδικής ηλικίας. Έχουμε
εγκλωβίσει τη φανταστική ιδέα του εαυτού μέσα σε μια φανταστική φυλακή στα
πλαίσια κάποιας ασυνείδητης λειτουργίας του νου, από την οποία δυσκολευόμαστε
τόσο πολύ να βγούμε. Η διέξοδος όμως μας περιμένει, πάντα στο παρόν, και είναι
η αναγνώριση της αληθινής μας φύσης.
Νίκος Μπάτρας
Διαχειριστής www.aytepignosi.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου