Τι θα γινόμασταν χωρίς τις ρωγμές μας;

Τι θα ήταν οι άνθρωποι χωρίς τις ρωγμές τους; Τι γίνονται οι άνθρωποι χωρίς αυτές;

Ρωγμή είναι η θέα του κόσμου μέσα από τις γρίλιες. Ρωγμή είναι να κλαις αλλά και να γελάς. (…)  Να αφήνεις να βλέπουν λίγο περισσότερο μέσα σου, χαλώντας την ιδανική εικόνα. 

Ρωγμή είναι να σκέφτεσαι το ανεπίτρεπτο, εκείνο που δεν περιμένουν οι άλλοι από σένα. Να σκέφτεσαι έξω από τη νόρμα. Να αναζητείς την αλήθεια. Να πέφτεις. Και να ξανασηκώνεσαι. 

Ρωγμή είναι να παραδέχεσαι ότι δεν αντέχεις. Να συνθλίβεσαι μέσα στην καθημερινότητα. Να μην αντέχεις την ομοιομορφία. 

Ρωγμή είναι να ακούς μέσα σου τον δικό σου Θεό. Να τολμάς να έχεις τον δικό σου Θεό. Εκείνον που γονάτισε στον Κήπο των Ελαιών και με δάκρυα στα μάτια, δείλιασε. Αμφέβαλε για τη φύση Του ως γιου του Θεού και παραπονέθηκε για την εγκατάλειψη που βίωσε από τον πατέρα Του.

Ρωγμή δεν είναι να αποφεύγεις τον σταυρό σου. Για τον καθένα από εμάς, υπάρχει ένας σταυρός που περιμένει, να τον σηκώσουμε. Είτε αφορά τις εξωτερικές συνθήκες της ζωής είτε τις εσωτερικές, πάντα υπάρχει ένα φορτίο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι τα πράγματα είναι όπως φαίνονται. 

Η αγάπη και το μίσος είναι δύο αδελφές αγκαλιασμένες. Δεν κινδυνεύουν οι άνθρωποι από αυτές. Πιο πολύ κινδυνεύουν από τη φαντασίωση ότι δεν είναι άνθρωποι. Οτι τίποτα δεν τους κάμπτει, τίποτα δεν τους διαρρηγνύει. Οτι όλα είναι προβλέψιμα από το δυνατό μυαλό τους. Και φυσικά, ο κίνδυνος γίνεται μεγαλύτερος, όταν νομίζουμε ότι τα πάντα βρίσκονται υπό έλεγχο.

Μαριαλένα Σπυροπούλου

Ευχαριστώ: http://www.kathimerini.gr/1006636/article/epikairothta/ellada/o-an8rwpos-kai-oi-rwgmes-toy

Πηγή: https://www.boloudaki.gr/