Την εποχή των μουσώνων, ο σοφός χτίζει μία καλύβα

"Την εποχή των μουσώνων, ο σοφός χτίζει μία καλύβα"

ινδική παροιμία

Ο κόσμος μας, όπως τον ξέρουμε αλλάζει. Εμείς οι ίδιοι αλλάζουμε. Το αιώνιο παιχνίδι της συνείδησης είναι έτοιμο να φέρει ένα νέο "κατακλυσμό". Γραφές, προφητείες και σύγχρονα οράματα περιγράφουν τη σπειροειδή και ανοδική κίνηση. Ο χορός της εξέλιξης μας ανεβάζει σε νέους κόσμους όπου η μαγεία της αγάπης και της ενότητας και η συνειδητοποίηση της πραγματικής μας φύσης και των ρόλων που παίζουμε -και παίξαμε- σε αυτό το συμπαντικό ταξίδι ανοίγει μπροστά μας νέους ορίζοντες. Ταξιδιώτες κι εμείς διανύουμε μια εποχή που μοιάζει να φέρνει το τέλος και την αρχή συνάμα...

Ο "κατακλυσμός" έρχεται. Όλα φανερώνουν τον ερχομό του. Όμως πως αντιδρά ο κάθε ένας μας σε αυτή την πραγματικότητα?


Είναι σαν την εποχή των μεγάλων βροχών, των μουσώνων του τροπικού. Ο κάθε άνθρωπος επιλέγει ένα διαφορετικό τρόπο να αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα.

Ένας τουρίστας στα μέρη εκείνα, μπορεί να επιλέξει να αδιαφορήσει απέναντι στις προειδοποιήσεις με το σκεπτικό του

"εγώ δεν πιστεύω στην εποχή των μεγάλων βροχών. Όλη αυτή η φασαρία γύρω από μουσώνες και τυφώνες είναι απλά μια "αποκαλυπτική" υστερία των απαισιόδοξων και των προφητών της καταστροφολογίας."

... Και με αυτή τη λογική μπορεί να πάει ακόμη και για σέρφινγκ...

Ένας άλλος βλέπει τους μουσώνες ως μία πραγματική πιθανότητα που τον απειλεί και θεωρεί πως θα πρέπει να τους "καταπολεμήσει".

"Πρέπει να εμποδίσουμε την εμφάνιση των μουσώνων. Θα παραγγείλω άμεσα ρουκέτες να καταστείλουμε τη βροχή"...

Κάποιος τρίτος ίσως να αντιδράσει κατά "εσωτεριστικό" τρόπο και να ξεκινήσει ένα παγκόσμιας κλίμακας διαλογισμό ενάντια στους μουσώνες λέγοντας,

"ελάτε να προσευχηθούμε και να διαλογιστούμε, ώστε να μην έρθουν οι μουσώνες"...

Άλλος πάλι ίσως επιλέξει να μπεί σε μία εκκλησία ή μία ομάδα "προφητών" που του υπόσχεται πως

"Εάν έρθεις σ'εμάς, θα σωθείς, ενώ όλοι οι άλλοι θα πεθάνουν από τον κατακλυσμό!"...

Ή θα μπορούσε πάλι να αρχίσει ο ίδιος να κηρύττει πως

"Ο Θεός μιλάει μόνο μέσω πολύ λίγων εκλεκτών, δηλαδή μέσα από εμένα (ή το άτομο, ή την ομάδα, την οποία αντιπροσωπεύω), και εγώ σας λέω, πως θα έρθει ένας μουσώνας. Θα δείτε, πως σας λέω την αλήθεια"...

Και φυσικά όταν ο μουσώνας έρθει, οι πιστοί του θα αφήσουν και τις τελευταίες τους αμφιβολίες κατά μέρος λέγοντας

"Το προέβλεψε και κοιτάξτε, συμβαίνει πραγματικά. Άρα και όλα τα άλλα που λέει πρέπει να είναι αλήθεια!"...

Βλέπουμε λοιπόν πόσο διαφορετικά μπορεί να αντιδράσει κανείς απέναντι σε ένα μουσώνα που έρχεται.

Η ινδική παροιμία του τίτλου μπορεί να μοιάζει με μια πολύ μπανάλ αλήθεια, κρύβει όμως μέσα της τεράστια σοφία " Την εποχή των μουσώνων, ο σοφός χτίζει μία καλύβα"...

Θα μπορούσαμε να αδιαφορήσουμε απέναντι στους μουσώνες, να αλλάζαμε κουβέντα ή να αισθανόμασταν φόβο γι΄αυτό που έρχεται. Θα μπορούσαμε να πανικοβληθούμε ή να μην αντιληφθούμε σωστά το μέγεθος του κινδύνου. Θα μπορούσαμε να ασπαστούμε αυτούς που πρεσβεύουν πως κατέχουν την "απόλυτη αλήθεια". Θα μπορούσαμε να μείνουμε στην προσμονή ενός "Σωτήρα" ή ενός "Μεσσία", που θα έρθει να μας πει τι να κάνουμε ή τι να πιστέψουμε. Θα μπορούσαμε ακόμη και να προσπαθήσουμε να βγάλουμε κέρδος από την κατάσταση, παρουσιάζοντας τους εαυτούς μας ως "μοναδικότητες", ως "παγκόσμιους κήρυκες" ή ως πωλητές ρουκετών καταπολέμησης βροχής...
Ή να φτάσουμε στο άλλο άκρο και να γίνουμε πικραμένοι κυνικοί, επειδή συνειδητοποιούμε πως δεν έχουμε τη δύναμη να σταματήσουμε τους μουσώνες...

Αλλά ποιος μας λέει πως πρέπει να τους σταματήσουμε?

Ακόμη και αν έρθει δεν σημαίνει πως πρέπει να του παραδοθούμε αμαχητί. Το νερό μπορεί να πλημμυρίσει τη γη, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει να το αφήσουμε να μας παρασύρει και να μας πνίξει.

Όταν έρχονται οι μουσώνες, το καλύτερο που έχει να κάνει κανείς είναι χτίσει μία καλύβα...

Η παραπάνω θέση δεν είναι αυτονόητη στην πραγματική ζωή.

Στους κύκλους του χρόνου έρχονται εποχές που είναι αναπόφευκτες. Σε ότι αφορά τον επερχόμενο "μουσώνα" (ή κατακλυσμό αν θέλετε) το κάποτε ακόμη αποφευκταίο έγινε πλέον αναπόφευκτο. Θα μπορούσε να αποφευχθεί, αλλά για να γίνει αυτό θα έπρεπε οι άνθρωποι να κάνουν συγκεκριμένα πράγματα και να αποφύγουν κάποια άλλα. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε άμεσα τη δομή της δύναμης της πολιτικής ή της οικονομίας, αλλά υπάρχουν πράγματα που ο κάθε ένας μας θα μπορούσε να κάνει:

• Μείωση του χρόνου που διαθέτουμε για "κατανάλωση" TV ή άλλων ΜΜΕ
• αποφυγή του στρες
• μία κατά το δυνατόν πιο υγιεινή, ή ακόμη καλύτερα χορτοφαγική, διατροφή

Αυτά τα απλά πράγματα θα έφταναν για να αλλάξουν ριζικά το πρόσωπο του κόσμου -και της παγκόσμιας οικονομίας και θα αποτελούσαν έναν τρόπο έκφρασης μιάς συνειδησιακής αλλαγής. Αλλά πόση είναι η πιθανότητα να συμβεί κάτι τέτοιο μέσα στους επόμενους μήνες?
Όταν φωνάζει κανείς για ειρήνη και διαμαρτύρεται με πορείες γι' αυτή, χωρίς να έχει προηγηθεί αυτή η συνειδησιακή αλλαγή, διατρέχει τον κίνδυνο να υποβοηθά την εμφάνιση μιας λανθασμένης-ψεύτικης ειρήνης ή να πείθεται από ψεύτικες υποσχέσεις.

Το να προσευχόμαστε ή να ελπίζουμε, να μην έρθει ο μουσώνας, είναι ανθρωπίνως κατανοητό. Αλλά σε αυτές τις ελπίδες και τις προσευχές μας έχουμε συμπεριλάβει και τις αιτίες που τον προκαλούν? Μήπως οι ελπίδες αυτές & οι προσευχές ξεπηδούν μέσα από αισθήματα φόβου ή μια στάση τύπου "ας γίνει το θέλημα μου"? (γιατί θέλω εγώ να μην συμβούν αυτά τα πράγματα?)

Οι προσευχές που γίνονται με συνείδηση εμπιστοσύνης και δίχως αίσθημα φόβου βασίζονται στο πνεύμα "ας γίνει το θέλημα Σου"..

"Σε παρακαλώ βοήθησε με, να έχω τη δύναμη να παραμένω πάντα στο Φως και την Αλήθεια,
-ότι και να συμβεί ή πρέπει να γίνει-".

Από πνευματικής άποψης το μέλλον είναι πολύ ενθαρρυντικό. Μετά από ένα μακρύ ταξίδι μέσα από τα σκαμπανεβάσματα της υλικής μας παρουσίας, στεκόμαστε μπροστά από μία ανοιχτή πύλη, μέσα από την οποία, εδώ και πολύ καιρό, έρχεται φως στον κόσμο μας και μας δείχνει ταυτόχρονα το δρόμο προς το Φως. Την έμπνευση, να κάνουμε αυτά τη βήματα προς το Φως, την παίρνουμε με θεϊκή βοήθεια, και συνήθως μέσα από την επαφή μας με άτομα, ορατά ή "αόρατα", που ζουν ήδη με αυτή τη συνείδηση.
Μέσα από τέτοιες "εσωτερικές μυήσεις" αναγνωρίζουμε όλο και πιο συνειδητά, πως εμείς οι ίδιοι είμαστε Φωτεινά Όντα και αιώνιες ακτίνες του Θεού. Αυτή την πνευματική πραγματικότητα μπορούμε να τη βιώσουμε μέσα από διαλογισμό, εσωτερικές αποκαλύψεις, οράματα και εμπνευσμένες επικοινωνίες (μόνοι μας, κατά ζευγάρια ή σε ομάδες).

Κατ' αυτό τον τρόπο χτίζουμε συμβολικά τη δική μας καλύβα. Σε όποια μορφή και να έρθουν οι μουσώνες, μπορεί να "βραχούμε", αλλά τα κύματα δεν θα μπορέσουν να μας παρασύρουν.Θα μας αγγίξουν αλλά δεν θα μας επηρεάσουν. Χάρη στην προστασία παραμένουμε όρθιοι.

Γνωρίζουμε πως η εποχή των μουσώνων κάποια στιγμή θα τελειώσει. Όπως γνωρίζουμε επίσης, πως η φύση ποτέ της δεν είναι τόσο όμορφη, όσο μετά από αυτό τον βαθύ καθαρισμό και την ανανέωση...

(από το βιβλίο του Αρμιν Ρίσι, "Machtwechsel auf der Erde- Die Plaene der Maechtigen, globale Entscheidungen und die Wendezeit")

Μετάφραση-προσαρμογή
Βίκυ Χρυσού

Read more: http://vickytoxotis.blogspot.com/2008/11/blog-post_19.html#ixzz2EpPjZtvA