Ακούστε τον Ανώτερο Εαυτό σας!

Τα 9 Σημάδια ότι σας Μιλάει.

 Ο ανώτερος, πνευματικός μας εαυτός είναι εκεί, βαθιά μέσα μας και περιμένει να τον αφυπνίσουμε.

Ο ανώτερος εαυτός μας κρύβει δυνάμεις που δεν τις γνωρίζουμε, έχει τη ικανότητα να μας καθοδηγήσει σωστά στη ζωή, να μας αποκαλύψει νέα μονοπάτια και πηγές δυνατοτήτων που παραμένουν σε χειμερία νάρκη μέσα μας…

Πότε μας μιλάει ο ανώτερος εαυτός μας;

Ο πνευματικός μας εαυτός μας μιλάει συχνά: όταν έχουμε δυσκολίες, όταν ζοριζόμαστε, όταν έχουμε διλήμματα, όταν αισθανόμαστε χαμένοι και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε, όταν πρέπει να πάρουμε μια απόφαση ή όταν πρέπει να ζυγίσουμε μια κατάσταση ή να εκτιμήσουμε ένα άτομο…  Ο ανώτερος εαυτός μας είναι εκεί και μιλάει, όμως εμείς δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε…

Αυτό που είμαστε. Του Ίρβιν Γιάλομ

Ποιός από μας δεν έχει γνωρίσει κάποιον άνθρωπο (ίσως τον ίδιο μας τον εαυτό) που να είναι τόσο στραμμένος προς τα έξω, τόσο απορροφημένος στη συσσώρευση αγαθών ή στο τι σκέφτονται οι άλλοι, ώστε να χάνει κάθε αίσθηση του εαυτού του; Ένας τέτοιος άνθρωπος, όταν του τίθεται κάποιο ερώτημα, αναζητεί την απάντηση προς τα έξω κι όχι προς τα μέσα. Διατρέχει δηλαδή τα πρόσωπα των άλλων, για να μαντέψει ποιά απάντηση επιθυμούν ή περιμένουν.

Για έναν τέτοιον άνθρωπο θεωρώ χρήσιμο να συνοψίσω μια τριάδα δοκιμίων που έγραψε ο Σοπενάουερ προς το τέλος της ζωής του. (Για όποιον έχει φιλοσοφικές τάσεις είναι γραμμένα σε γλώσσα σαφή και προσβάσιμη στον μη ειδικό). Βασικά τα δοκίμια τονίζουν ότι το μόνο που μετράει είναι αυτό που το άτομο είναι.

Ησίοδος: Οι εννέα Μούσες

Οι εννέα Μούσες ήταν θεότητες του αρχαίου ελληνικού πάνθεου, κόρες του Δία και της Μνημοσύνης.

Σύμφωνα με τον αρχαίο ποιητή Ησίοδο ο οποίος αναφέρει: "Κατόπιν οι θεές αρχίζουν και τελειώνουν το τραγούδι υμνώντας τον Δία τον πατέρα θεών και ανθρώπων, για την ανωτερότητα του ανάμεσα στους θεούς και την μεγαλοσύνη του. Μετά υμνώντας το γένος των ανθρώπων  και των ισχυρών Γιγάντων τέρπουν τη ψυχή του Δία πάνω στον Όλυμπο, οι Μούσες οι Ολύμπιες, οι θυγατέρες του Δία του Αιγιόχου."

και συνεχίζει λέγοντας (απόσπασμα από τη Θεογονία) :

"Τις γέννησε η Μνημοσύνη η κυρά της Ελευθήρος αφού έσμιξε με τον γυιό του Κρόνου στις ακροκορφές τις Πιερίας, για να λησμονούμε τις στενοχώριες μας και να διώχνουν τις έγνοιες.

Εννιά νύχτες έσμιγε μαζί τους ο σοφός Δίας ανεβαίνοντας στο ιερό κρεβάτι κρυφά απ’ τους αθάνατους. Μα όταν γύρισε ο χρόνος και κύλισαν οι ώρες και τα φεγγάρια μίκραιναν κι οι μέρες έρχονταν και φεύγαν, του γέννησε εννιά κόρες που είχαν τα ίδια ψυχικά χαρίσματα, που άλλη φροντίδα εκτός το τραγούδι δεν είχαν στην καρδιά τους, ούτε καμμιά έγνοια στη ψυχή και που κατοικούσαν στην πιο ψηλή κορφή του χιονισμένου Ολύμπου.

Το πυρωμένο βέλος της ψυχής

Η ψυχή του κάθε ανθρώπου είναι πολυταξιδεμένη με χιλιάδες χρόνια προϋπηρεσία και γνώσεις αμέτρητες.

Ο στόχος της κάθε ψυχής είναι να φτάσει στο επίπεδο της Θέωσης της και κοντά στον Πατέρα μας Θεό. Η διαδικασία της ανέλιξης της ψυχής είναι η εκπαίδευσή της. Όμως για την εκπαίδευσή της η ψυχή έχει ανάγκη από ένα σώμα. Ένα σώμα που θα την βοηθήσει να κάνει την μαθητεία της με τρόπο τέτοιο που να φτάσει τελικά αυτό το στάδιο της Θέωσης.

Το σώμα λοιπόν κάθε ανθρώπου είναι το τόξο και η ψυχή το βέλος. Η τοξοβολία ως άθληση μας διδάσκει ότι για να φύγει το βέλος όσο πιο μακριά, εμείς οφείλουμε να τραβήξουμε το κορδόνι του τόξου όσο περισσότερο μπορούμε. Επίσης το βέλος θέλουμε να φτάσει τον στόχο που εμείς έχουμε ορίσει, ως εξάσκηση μας.

Ως προς εμάς λοιπόν είπαμε ότι το σώμα μας είναι το τόξο, το βέλος μας είναι η ψυχή και το κορδόνι μας είναι το εγώ. Ο στόχος μας είναι η Πύλη του Πατέρα μας, ο Ιησούς και το Άγιο Πνεύμα. Τρεις ομόκεντροι στόχοι οι οποίοι δημιουργούν την φλόγα του στόχου. 

Εμείς αυτό που οφείλουμε να κάνουμε είναι να πυρώσουμε την ψυχή μας για να γίνει το βέλος μας δυνατό και ισχυρό έτσι ώστε να φτάσει την φλόγα του Πατέρα μας. Να ενωθεί το πυρωμένο βέλος, για να σταματήσει το πεπρωμένο, με την φλόγα. Εκεί το ταξίδι της ψυχής έχει ολοκληρωθεί.

Για να πετύχουμε όμως αυτό το κομμάτι αυτό που θα κάνουμε είναι να κάνουμε το εγώ μας όσο πίσω μπορούμε. Να το τραβήξουμε δηλαδή πίσω. Δηλαδή το εγώ να κάνει τον χώρο που χρειάζεται η ψυχή – βέλος για να μπορέσει να ελευθερωθεί απόλυτα.

Οι δέκα κανόνες της ανθρώπινης ενσάρκωσης

1. Θα λάβεις ένα σώμα. Μπορεί να το λατρέψεις ή να το μισήσεις αλλά είναι δικό σου για να το κρατήσεις καθ' όλη την περίοδο της ενσαρκώσεως σου.

2. Θα λάβεις μαθήματα. Έχεις εγγραφεί σε ένα άτυπο σχολείο που ονομάζεται ''ζωή''.

3. Δεν υπάρχουν λάθη, παρά μόνο μαθήματα. Η ανάπτυξη είναι μια διαδικασία προκλήσεων, σφαλμάτων και πειραματισμών. Τα ''αποτυχημένα'' πειράματα είναι εξ ίσου μέρος της διαδικασίας όσο και αυτά που είναι ''επιτυχημένα'' ολοκληρωτικά.