Το νόημα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού

Γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Τι συμβολίζει για εμάς η σταύρωση του Χριστού; Τι συμβολίζει η Ανάσταση του; Πως μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά τα στοιχεία στη ζωή μας, στην καθημερινότητα μας; Πως μπορούμε να ανακαλύψουμε και να βιώσουμε το νόημα αυτών των μυστηρίων όχι σαν κάτι ξένο που συνέβη στον υιό του θεού, αλλά σαν κάτι που συμβαίνει καθημερινά και έχει νόημα και ουσία για εμάς;

Ο Χριστός πέθανε για να δείξει στους ανθρώπους πώς να ζουν σαν υιοί του θεού. Εγκαινίασε μια Νέα Εποχή και υπέδειξε μια νέα δυνατότητα για το ανθρώπινο είδος, την Θεία του ιδιότητα.

Ο Χριστός λέγεται ότι μας απελευθέρωσε από την μορφική ζωή, την ύλη και μας κατέδειξε την δυνατότητα της ύπαρξης «εν τω κόσμω αλλά ουχί εκ του κόσμου», ζώντας σαν ψυχές, λυτρωμένοι από τις παγίδες και τους περιορισμούς της σάρκας, όσο ακόμα περπατάμε στη Γη. Μας έδειξε με το παράδειγμα της ζωής του τι μπορούσε να κάνει ένας τέλειος άνθρωπος, αναγνωρίζοντας την ανθρώπινη φύση του σαν ναό του Θεού, αλλά έχοντας γνώση και της έμφυτης θειότητα του, προσπάθησε να την φέρει στο προσκήνιο, πρώτα από όλα στη δική του συνείδηση και έπειτα ενώπιον του κόσμου.

Η κατώτερη φύση πρέπει να σταυρωθεί, να πεθάνει για να μπορέσει να φανερωθεί η ανώτερη φύση σε όλη της την ομορφιά. Μετά από αυτή τη θυσία μπορεί να εκδηλωθεί η Θεία όψη.

Ποια είναι η ανθρώπινη φύση που πρέπει να πεθάνει;

Είναι όλη εκείνη η συνισταμένη των παθών, των αρνητικών συναισθημάτων, της χωριστικότητας, της κακίας, του μίσους, της ιδιοτέλειας, της υποκρισίας, όλων εκείνων των χαρακτηριστικών που μας κρατούν σε απόσταση από το συνάνθρωπο και από τον αληθινό μας εαυτό. Είναι όλες οι πρόσκαιρες απολαύσεις, οι επιφανειακές χαρές, οι επιτυχίες, οι ηδονές της σάρκας, και όλες οι ψεύτικες συμπεριφορές που έχουμε υιοθετήσει λόγο της ανάγκης μας για αποδοχή και ένταξη. Είναι το σύνολο όλων εκείνων των κανόνων και των πρέπει, των τύπων συμπεριφοράς που μας έχουν επιβάλει προκειμένου να θεωρούμαστε καλοί άνθρωποι, καλοί χριστιανοί και όλα όσα κάνουμε για να φαινόμαστε σαν τέτοιοι.

Μετατρέψαμε την πίστη μας σε απλή τήρηση και εκτέλεση διαδικασιών και συνεχίζουμε να σκεφτόμαστε με μίσος και κακία. Νηστεύουμε από το κρέας, αλλά όχι από την επίκριση στο συνάνθρωπο, τους εθισμούς, τις κακές συναναστροφές. Νηστεύουμε από τα γαλακτοκομικά αλλά καταφεύγουμε στα υποκατάστατα. Ποιος ο λόγος και το νόημα της νηστείας, αν όχι να πειθαρχήσουμε και να ελέγξουμε τα πάθη και τις ορέξεις μας και όχι μόνο τις διατροφικές;

Χάσαμε την ουσία, χάσαμε την Χριστική συνείδηση, χάσαμε την ενέργεια της αγάπης.

Όλα αυτά χρειάζεται να σταυρώσουμε και να απαρνηθούμε. Όλα αυτά μας καθηλώνουν στην ανθρώπινη φύση, όλα αυτά μας εμποδίζουν να δούμε με τα μάτια της αγάπης, της κατανόησης και της συμπόνιας. Πρέπει να σκοτώσουμε τους «τύπους» για να οδηγηθούμε στην ουσία και έτσι να μπορέσουμε να διακρίνουμε την θέα του ανώτερου οράματος. Πρέπει να απαρνηθούμε το κατώτερο για να κερδίσουμε το ανώτερο. Το ανώτερο όραμα, την ανώτερη οπτική, την θεία όψη την δική μας και των άλλων γύρω μας που λανθάνει πίσω από τα προσωπεία που έχουμε δημιουργήσει.

Μένουμε και μνημονεύουμε ένα θανόντα Χριστό και δεν έχουμε δώσει την απαιτούμενη προσοχή στο μήνυμα της Ανάστασης. Δώσαμε πολύ σημασία στη σταύρωση και αποσιωπήσαμε το δίδαγμα και το χαρμόσυνο γεγονός της Ανάστασης.

Της Ανάστασης: της δυνατότητας να προσεγγίσουμε την θεία φύση μας, να γίνουμε και εμείς θείοι.

Πόση άραγε σημασία έχει μια τέτοια έκφραση για εμάς στην καθημερινότητα μας; Μήπως ακούγεται κάπως φευγάτο και ουτοπικό;

Ας απαρνηθούμε λοιπόν όλα όσα μας κρατάνε δέσμιους στην αρνητικότητα, τη μιζέρια, στην επίκριση, το θυμό και όλα τα περιοριστικά συναισθήματα. Ας αποδεχθούμε όλα αυτά σαν μέρος της ανθρώπινης φύσης μας χωρίς να θέλουμε να τα ξεκάνουμε. Χρειάζεται να τα δούμε, να συνειδητοποιήσουμε ότι “παίζουν” στην δική μας ζωή, να πάρουμε το μήνυμα που έχουν να μας δώσουν και να κάνουμε την επιλογή μας.

Έτσι θέλουμε να ζούμε; Με αυτές τις ποιότητες; Πως μπορούμε να τα μετουσιώσουμε όλα αυτά; Αυτό είναι η σταύρωση, η απόφαση να μετουσιώσω πραγματικά με θέληση και αγάπη, όλα αυτά που δεν με βοηθάνε, που δεν με εξελίσσουν, που δεν με γεμίζουν χαρά στο εδώ και τώρα μου και με αβλάβεια και ειλικρίνεια να αποφασίσω να τα μεταστρέψω στα θεϊκά μου χαρακτηριστικά. Έτσι συντελείται το θαύμα της Ανάστασης. Έτσι ο άνθρωπος μεταμορφώνεται σε Θείος. Έτσι μεταμορφώνεται σε ένα όργανο αγάπης και καλής θέλησης επί της Γής. Και τότε για αυτόν, τον Καινό άνθρωπο, όλα τα λόγια και τα κηρύγματα είναι περιττά. Όλα συμβαίνουν από μόνα τους, φυσικά. Φανταστείτε για το μέσο άνθρωπο είναι αυτονόητο ότι δεν θα σκοτώσει, ακόμα και αν δεν υπήρχε νόμος που να το απαγορεύε, δεν θα το έκανε. Έτσι λοιπόν όσο η Χριστική συνείδηση αναπτύσσεται στις διάνοιες και τις καρδιές των ανθρώπων, δεν θα χρειάζονται κανόνες και άγραφοι νόμοι, θα συμβαίνουν σαν το αυτονόητο. Η προσφορά και η υπηρεσία στο συνάνθρωπο θα λαμβάνουν χώρα αυθόρμητα, χωρίς πίεση και προτροπές.

Ας επωφεληθούμε και φέτος από τις άγιες ημέρες που έρχονται και ας σταυρώσουμε με αγάπη και θέληση ακόμα περισσότερα κομμάτια της προσωπικότητας που δεν μας εξυπηρετούν και δεν μας προάγουν, με συνείδηση και κατανόηση ότι εξυπηρέτησαν το σκοπό τους και τώρα χρειάζεται να τα απελευθερώσουμε με αγάπη, για να οδηγηθούμε σε νέους τόπους Ύπαρξης και Φωτός.

Είθε το φως της Ανάστασης του Χριστού να φωτίσει τις διάνοιες μας, να ζεστάνει τις καρδιές μας έτσι ώστε να οδηγηθούμε σε μια ζωή μεγαλύτερης Ουσίας, Υπηρεσίας και Ευδαιμονίας της Ύπαρξης.

Πηγή: http://www.enorasis.edu.gr