Αγάπη είναι αυτό που είναι παρόν όταν δεν υπάρχει διαχωρισμός

Νιώθουμε συχνά πως δεν μας αγαπούν αρκετά. Αυτό αποτελεί αντανάκλαση του γεγονότος πως εμείς δεν αγαπάμε, πως δεν μπορούμε να βρούμε την ικανότητά μας ν' αγαπήσουμε.

Η αγάπη δεν είναι κάτι που κάνουμε ο ένας στον άλλο. Δεν έχει αντικείμενο ή υποκείμενο.

Αγάπη είναι αυτό που είναι παρόν όταν δεν υπάρχει αντικείμενο και υποκείμενο, όταν δεν υπάρχουν δύο.

Το αίσθημα πως δεν μας αγαπούν εκφράζει στην πραγματικότητα την ανάγκη μας γι' αγάπη, την ανάγκη για την κατάργηση αυτού του διαχωρισμένου κόσμου, μέσα στον οποίο υπάρχουν τα εγώ μας.

Αυτή η κατάργηση δεν έρχεται μέσα από την αγάπη κάποιου άλλου για μας. Δεν έρχεται μέσα από τη δική μας την αγάπη για κάποιον άλλον.

Έκχαρτ Τόλλε: Η πραγματική αυτοεκτίμηση

Πολλοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πάσχουν από έλλειψη αυτοεκτίμησης, δηλαδή αισθάνονται ότι δεν αξίζουν. Αλλά η μέγιστη αξία για τον εαυτό σου εμφανίζεται όταν νιώσεις ότι είσαι η συνειδητότητα.

Είναι πολύ δυνατή και ήρεμη ταυτόχρονα αυτή η αίσθηση. Είναι μια ήρεμη δύναμη που νιώθεις απ' το βάθος της ύπαρξής σου. Μπορείς να μιλάς στον οποιονδήποτε και να μη νιώθεις ανώτερος ή κατώτερος, αλλά να νιώθεις αυτό το Ένα που σε συνδέει με τον άλλον, γιατί η δική σου ουσία είναι ακριβώς η ίδια με την ουσία του άλλου. 

Αυτή είναι η πραγματική αυτοεκτίμηση, όπου δεν χρειάζεται να λες στον εαυτό σου "είμαι καλός" ή "είμαι καλύτερος από τον άλλον". Δεν χρειάζεται καν να λες ότι αγαπάς τον εαυτό σου, γιατί αυτό είναι μόνο ένα ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ του "μισώ τον εαυτό μου" και του "είμαι ο εαυτός μου". 

Τι είναι ο άνθρωπος μέσα στη Φύση; - Πασκάλ

Ένα τίποτα, ένα Μηδέν σε σχέση με το Άπειρο, αλλά και το Σύμπαν σε σχέση το Μηδέν: το Κεντρικό Σημείο ανάμεσα στο Τίποτα και το Σύμπαν.

Σχεδόν απείρως απομακρυσμένος από αυτά τα δύο άκρα για να τα κατανοήσει πλήρως.

Το Τέλος και η Αρχή των πραγμάτων παραμένουν για αυτόν αόρατα, κρυμμένα σε ένα αδιαπέραστο μυστήριο: είναι ανίκανος να ιδεί το Μηδέν από όπου προέρχεται και το Άπειρο στο οποίο εμπεριέχεται….»  - Πασκάλ «Στοχασμοί»

Η Δύναμη του “Όχι”.

Γιατί Αποδεχόμαστε Όσα θα Θέλαμε να Αρνηθούμε;

Αναμφισβήτητα, όλοι μας έχουμε βρεθεί στη δυσμενή θέση να εκφράσουμε την άρνησή μας απέναντι σε μία κατάσταση ή ένα πρόσωπο και αντί αυτού καταλήγουμε να θυματοποιούμε τα θέλω και τις ανάγκες μας εξαιτίας απρεπών πρεπισμών και καταναγκαστικών συνηθειών που μουδιάζουν τη δύναμη της άρνησης.

Πόσες φορές θέλουμε να φωνάξουμε όχι στην καθημερινότητα μας και δειλιάζουμε;

Σε μία δουλειά, που δεν μας ικανοποιεί; Σε μία σχέση τοξική, που αναβάλλει και καθυστερεί τη ζωή μας; Σε μία φιλία που δεν πληροί τις προϋποθέσεις για μία κοινή εξελικτική πορεία; Σε έναν εαυτό που δε μας γεμίζει και δε μας ικανοποιεί;