Γράφει η Ιουλία Πιτσούλη
Η ομηρική Οδύσσεια είναι μια μορφή βαθιάς
θεραπείας. Το Ομηρικό έπος είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας που μας καλεί να
λύσουμε τα σκοινιά που μας δένουν με την περιορισμένη αντίληψη του εαυτού μας
και να ανοιχτούμε στις απέραντες μέσα μας θάλασσες αναζητώντας κάτι πολύτιμο.
Τον αληθινό εαυτό μας.
Ποιος είναι ο Οδυσσέας; Είστε, εσείς, εγώ, ο κάθε
άνθρωπος. Πλάνητες όπως αυτός, περιπλανώμεθα από εμπειρία σε εμπειρία,
γευόμαστε τους γλυκούς καρπούς των Λωτοφάγων, ξεχνιόμαστε από το τραγούδι των
Σειρήνων, συντριβόμαστε ανάμεσα στη Σκύλλα και τη Χάρυβδη λαχταρώντας πάντα την
επιστροφή μας στην επουράνια μακαριότητα και στην Πηνελόπη-ψυχή μας. Η Οδύσσεια
είναι το τραγούδι του νόστου, η λαχτάρα και ο πόνος μας για τον γυρισμό στην
Πηγή μας.
Κάθε φορά που ανοίγουμε το κείμενο του Ομήρου, φως
βγαίνει από τις σελίδες. Και μυρωδιές και ήχοι. Η γεύση της αρμύρας. Το
φουρφούρισμα των πανιών που φούσκωναν στον άνεμο. Το τρίξιμο του
θαλασσοδαρμένου σκαριού, ο εκκωφαντικός κρότος από τον τρομερό κεραυνό του Δία
που τσάκισε το καράβι, το σφύριγμα του βέλους στον αέρα, οι τσιρίδες σαν των
νυχτερίδων που έβγαζαν οι μνηστήρες κατεβαίνοντας στον Άδη, η μεγαλόπρεπη φωνή
της, το βροντερό γέλιο του ήρωα και ο βαθύς στεναγμός της νοσταλγίας του.