Η σκέψη είναι για να μας πει πως κάτι, είναι έτσι…..
Μας δείχνει δηλαδή, την πραγματικότητα του. Η πρώτη όμως σκέψη. Στην αρχή.
Μετά, είτε επειδή δεν μας αρέσει, είτε επειδή δεν στεκόμαστε «στο ακαριαίο»,
είτε επειδή έχουμε συνηθίσει, και ειδικά επειδή νομίζουμε πως πρέπει να
απαντήσουμε σαν να μας έχει τεθεί κάποια ερώτηση, (αφορά την ασυνείδητη τάση να
δούμε που βρισκόμαστε όσων αφορούν την Αυτογνωσία μας), απομονώνουμε αυτήν την
πρώτη σκέψη, και διαμελίζοντας την, προσπαθούμε να βγάλουμε κάποιο νόημα.
(Αυτό, που ήδη έχει περάσει από μπρος μας αλλά δεν σταθήκαμε…)
Δεν είπε ποτέ
κανείς πως η δραστηριότητα του μυαλού πρέπει να τερματιστεί. Αυτό που πρέπει να
σταματήσει, είναι η ανεξέλεγκτη λειτουργία του. (Με αυτήν την έννοια είναι ότι
«το μυαλό πρέπει να φύγει», που γράφεται σε πάμπολλα βιβλία). Το βάσανο όμως
τελικά πρέπει να φύγει, (οι ίδιοι του έχουμε επιτρέψει να συντηρείται στη
ζωή μας), με τις μετέπειτα προτροπές των δευτερεύων σκέψεων να κάνουμε ή να
είμαστε, όλα αυτά που οδηγούν στη φυλάκιση μας. (Ειδικά όταν επαναλαμβάνουμε
αδιέξοδες διαδικασίες της …..)
Για να έρθει αυτό το σταμάτημα όμως, χρειάζεται πρώτα
«να δούμε τι κάνουμε». Αν δεν δούμε, νομίζουμε, πως το βάσανο είναι κάτι το
φυσιολογικό. Μα κάπου βέβαια με το δίκιο μας, μια και δεν γνωρίζουμε κάτι
άλλο….