Η γυναίκα και η αγάπη

Αγαπά η γυναίκα και η αγάπη της δυναμώνει όχι μόνο τους άλλους, αλλά και την ίδια. Οι δυσκολίες της μειώνονται και παύει να σκέπτεται παθητικά για τον εαυτό της και να λέει: «Είμαι γυναίκα, αδύναμη, δεν μπορώ». Λέει μόνο αυτό που τη διδάσκει η καρδιά της, η κρυμμένη γνώση της φύσης της: «Είμαι γυναίκα, πολλά μπορώ να κάνω, γιατί γυναίκα σημαίνει αγάπη και η αγάπη κάνει θαύματα». 

Το θαύμα της ζωής αναγεννά η γυναίκα, το παιδί, το φυσικό απόγονο του άντρα της, αλλά και τον πνευματικό απόγονο, την αγάπη που έσπειρε ο Θεός στην καρδιά της. 

Σαν λουλούδι αναπτύσσεται η αγάπη, λουλούδι που μεγαλώνει κι αποκτά πολλά πέταλα. Κι όσο πιο πολύ μεγαλώνει, τόσο περισσότερο απλώνεται και καλύπτει τη γη, και τότε όλο και πιο πολύ το αγκαλιάζει και το θερμαίνει ο ήλιος. 

Μέσα στο άρωμα της θερμής γυναικείας αγάπης γεννιέται ο γιος, η κόρη και ο άντρας της, μέσα σ’ αυτό βρίσκουν όλοι τη γαλήνη κι από αυτό παίρνουν τη δύναμη για να γίνουν και οι ίδιοι δυνατοί, να μάθουν ν' αγαπούν τη γυναίκα που τους αγάπησε κι ολόκληρη τη ζωή.

Πώς μεγαλώνει η ανθρωπότητα; Πώς μεγάλωσαν οι πρόγονοί μας, πώς μεγαλώσαμε εμείς και οι απόγονοί μας; Υπήρξε δίπλα μας η καρδιά της γυναίκας για να μας αναπτύξει; Κι εμείς, οι γυναίκες, γίναμε η καρδιά που γαλούχησε τα παιδιά μας; 

Η αγάπη υπάρχει και πολλές φορές εκφράζεται με απέραντη υπομονή και αντοχή, γίνεται θυσία και προσφορά. Όμως, δεν είναι πάντα καθάρια και δυνατή, γιατί εμπλέκεται με τα συναισθήματα, με τις ακάλυπτες προσωπικές ανάγκες. Κι αυτές οφείλονται σε κάποια στέρηση, που δείχνει πως σταθερή αγάπη δεν υπήρχε για να τις καλύψει ή πως τις κάλυψε μόνο σε ένα βαθμό. 

Η στερημένη γυναίκα δεν μπορεί να ολοκληρωθεί και να ολοκληρώσει το ρόλο της, γι’ αυτό και η ανθρωπότητα πάσχει, γι’ αυτό και δεν κατακτά τη συνειδησιακή ωριμότητα του ενηλίκου. Πώς όμως να αγαπήσει η γυναίκα, αν δεν έχει αγαπηθεί; Γι’ αυτό και επιμένει να βρει την αγάπη, γι’ αυτό την αναζητά απεγνωσμένα από τους άλλους, που όμως πιστεύουν πως δεν την έχουν και έτσι δεν μπορούν να της τη δώσουν. Μάταιη προσπάθεια, που οδηγεί στο χάος, στη διαιώνιση της στέρησης από γενιά σε γενιά.

Μέσα στην καρδιά της γυναίκας, εκεί υπάρχει η αγάπη. Ακόμα κι αν δεν της την έδωσε κανένας, ακόμα κι αν φαντάζεται πως είναι έρημη κι εγκαταλελειμμένη, η αγάπη μέσα της την περιμένει υπομονετικά, θέλει να της αποκαλυφθεί, να την αγκαλιάσει. Γιατί αυτή είναι η γυναικεία φύση της, η θεία, η ιερή. Προορισμός της είναι να γεννήσει την αγάπη, να την κάνει θαύμα, ζωή. Να την απλώσει από την καρδιά της, να την προσφέρει στον κόσμο, να πατήσει με δύναμη γερά πάνω στη γη και να κραυγάσει συνειδητά, με γνώση, την αλήθεια για τη φύση της: «Είμαι γυναίκα. Αγαπώ!»

Από το βιβλίο της Κλαίρης Λυκιαρδοπούλου «Η δύναμη της γυναίκας» - εκδ. «ΜΕΓΑ ΣΕΡΙΟΣ»