10 μαθήματα ζωής από μια πολύ δυνατή γυναίκα

Οι ισχυρές γυναίκες διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στη ζωή μας, ως μητέρες, δασκάλες, αδελφές, ερωμένες και πολλά άλλα για τα οποία είμαστε τόσο ευγνώμονες. Είτε έχετε μια ισχυρή μητέρα που σας δείχνει άνευ όρων αγάπη ή ένα ισχυρό γυναικείο πρότυπο που σας βοήθησε να βρείτε τον εαυτό σας, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε μια γυναίκα που είχε αντίκτυπο στην ζωή μας.

Εδώ είναι 10 υπέροχα πράγματα που μπορείτε να μάθετε όταν έχετε μια ισχυρή γυναίκα στη ζωή σας.

1.   Μια ισχυρή γυναίκα θα σας διδάξει θάρρος.

‘Η αποφυγή του κινδύνου δεν είναι η ασφαλέστερη επιλογή μακροπρόθεσμα από την άμεση έκθεση σε αυτόν. Οι φοβισμένοι πιάνονται τόσο συχνά όσο και οι τολμηροί.’ Helen Keller

Αν είστε σε θέση να σταθείτε δυνατοί μπροστά στον κίνδυνο, τότε μάλλον έχετε μια ισχυρή γυναίκα που σας στηρίζει και πρέπει να την ευχαριστήσετε τουλάχιστον επειδή σας έχει δείξει τι είναι θάρρος. Οι μητέρες μας δείχνουν ότι είμαστε ακόμα ασφαλείς όταν είμαστε μακριά από αυτές και μας δείχνουν επίσης πώς να ξεσκονίσουμε τον εαυτό μας μετά από μια πτώση και πως να προσπαθήσουμε ξανά.

2.   Μια ισχυρή γυναίκα θα σας διδάξει να αγαπάτε τον εαυτό σας.

‘Δεν είναι δική σας δουλειά να σας αρέσω, αυτή είναι δική μου.’ – Μπάιρον Κέιτι

Ο εαυτός μας είναι το κέντρο της γνώσης μας.

Ο Θεός δεν είναι ούτε γνωστός ούτε ακατάληπτος, αλλά κάτι άπειρα ανώτερο κι από το ένα κι από το άλλο. Είναι ένα με μας, κι εκείνο που είναι ένα με μας δεν είναι ούτε καταληπτό, ούτε ακατάληπτο, ακριβώς όπως ο ίδιος μας ο εαυτός.

Είναι αδύνατο να γνωρίσετε τον ίδιο σας τον εαυτό, δεν μπορείτε να τον μετακινήσετε έξω από σας για να τον κοιτάζετε σαν ένα αντικείμενο, επειδή είσαστε εκείνος και δεν μπορείτε να διαχωριστείτε από εκείνο που είσαστε. Ούτε και είναι ο εαυτός σας ακατάληπτος, γιατί ποιο πράγμα σας είναι καλύτερα γνωστό από τον εαυτό σας; Πράγματι ο εαυτός μας είναι το κέντρο της γνώσης μας. Κατά την ίδια ακριβώς έννοια ο Θεός δεν είναι ούτε ακατάληπτος, ούτε γνωστός, αλλά άπειρα ανώτερος κι από το ένα κι από το άλλο, γιατί Εκείνος είναι ο αληθινός μας Εαυτός...

.... Το ιδανικό του ανθρώπου είναι να δει το Θεό μέσα στο καθετί. Αλλά αν δεν μπορείτε να Τον δείτε μέσα στα πάντα, δείτε Τον μέσα σε ένα πράγμα, μέσα σε εκείνο το πράγμα που σας αρέσει περισσότερο, κι έπειτα δείτε Τον σε ένα άλλο. Προχωρήστε έτσι..

Swami Vivekananda

Η αθανασία της ψυχής

Ο θάνατος στην αρχαία Ελλάδα.

Υπέρ της αθανασίας της ψυχής τάσσονται οι Ορφικοί, οι Πυθαγόρειοι και οι Πλατωνικοί. Οι θεωρίες τους συγγενεύουν πολύ με τη μεταγενέστερη χριστιανική θεωρία περί ψυχής. Κοινή σε όλους είναι η άποψη ότι η ψυχή «ουσία άυλη, άφθαρτη και αθάνατη», «κάτι το άορατον, ασώματον, πάγκαλον και θείον», γι” αυτό είναι αθάνατη. Ενώ το σώμα είναι «ορατόν και σύνθετον και γαιώδες και ανθρώπινον», γι” αυτό είναι θνητό και πιθανόν να παραλογίζεται (Πλάτωνος, Φαίδων).

  

Ο Σωκράτης στις τελευταίες στιγμές νιώθει πως με τον θάνατό του θεραπεύεται από τη νόσο (δηλαδή το κλείσιμο της ψυχής, μέσα στο φθαρτό σώμα). Για να εκφράσει, λοιπόν, την ευγνωμοσύνη του προς τον θεό Ασκληπιό, δίνει εντολή στον Κρίτωνα να θυσιάσει για λογαριασμό του έναν κόκορα.

Την ίδια ερμηνεία, που θέλει το σώμα να είναι φυλακή της ψυχής, υποστηρίζουν οι Ορφικοί. Χαρακτηριστικά πρεσβεύουν πως «η ψυχή εγκαταλείπει προσωρινά το σώμα την ώρα του ονείρου και για πάντοτε την ώρα του θανάτου». Όλοι τους, επίσης, ομιλούν για δικαιοσύνη, ηθική αγνότητα και τιμωρία ή δικαίωση στον άλλο κόσμο.

Πηγή: http://olalathos.blogspot.gr/

Το νόημα της Σταύρωσης και της Ανάστασης του Χριστού

Γράφει η Χρύσα Ευαγγέλου

Τι συμβολίζει για εμάς η σταύρωση του Χριστού; Τι συμβολίζει η Ανάσταση του; Πως μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά τα στοιχεία στη ζωή μας, στην καθημερινότητα μας; Πως μπορούμε να ανακαλύψουμε και να βιώσουμε το νόημα αυτών των μυστηρίων όχι σαν κάτι ξένο που συνέβη στον υιό του θεού, αλλά σαν κάτι που συμβαίνει καθημερινά και έχει νόημα και ουσία για εμάς;

Ο Χριστός πέθανε για να δείξει στους ανθρώπους πώς να ζουν σαν υιοί του θεού. Εγκαινίασε μια Νέα Εποχή και υπέδειξε μια νέα δυνατότητα για το ανθρώπινο είδος, την Θεία του ιδιότητα.

Ο Χριστός λέγεται ότι μας απελευθέρωσε από την μορφική ζωή, την ύλη και μας κατέδειξε την δυνατότητα της ύπαρξης «εν τω κόσμω αλλά ουχί εκ του κόσμου», ζώντας σαν ψυχές, λυτρωμένοι από τις παγίδες και τους περιορισμούς της σάρκας, όσο ακόμα περπατάμε στη Γη. Μας έδειξε με το παράδειγμα της ζωής του τι μπορούσε να κάνει ένας τέλειος άνθρωπος, αναγνωρίζοντας την ανθρώπινη φύση του σαν ναό του Θεού, αλλά έχοντας γνώση και της έμφυτης θειότητα του, προσπάθησε να την φέρει στο προσκήνιο, πρώτα από όλα στη δική του συνείδηση και έπειτα ενώπιον του κόσμου.

Η κατώτερη φύση πρέπει να σταυρωθεί, να πεθάνει για να μπορέσει να φανερωθεί η ανώτερη φύση σε όλη της την ομορφιά. Μετά από αυτή τη θυσία μπορεί να εκδηλωθεί η Θεία όψη.

Ποια είναι η ανθρώπινη φύση που πρέπει να πεθάνει;

Η «Ανάσταση» του Λέοντα Τολστόι

Η επανάσταση είναι για τους πολλούς, η ανάσταση είναι για τον έναν. (Τολστόι) 

Η ανάσταση, και ως λέξη, ακούγεται πολύ βαριά στη σύγχρονη εποχή, εκτός του ότι παραπέμπει στο φινάλε μιας θρησκευτικής πίστης, η οποία, όπως όλες, πήρε και αυτή το δικό της μερίδιο της αμφισβήτησης. Και ναι μεν η επανάσταση αφορά πλέον χώρες του Τρίτου Κόσμου, όμως στη διαδικασία της ανάστασης μπορεί να μπει οποιοσδήποτε, σύμφωνα με την άποψη του συγγραφέα. (Μια μορφή αναστάσεως μπορεί να είναι αυτό που λέμε σήμερα αποτοξίνωση, όχι από ουσίες, αλλά από έναν τρόπο ζωής και μια κατάσταση ψυχής.)

Είναι εντυπωσιακό το πώς τα επιχειρήματα του Τολστόι άντεξαν στον χρόνο και μοιάζουν σήμερα τόσο επίκαιρα. Χρειάστηκε να γίνει ένα τεράστιο άλμα στο βιοτικό επίπεδο του σύγχρονου κόσμου, για να τα βρει μπροστά του. «Η οικοδομή -σημειώνει κάπου ο συγγραφέας- ήταν πραγματικά τεράστια…

Την ώρα που υπάρχουν παιδιά που αργοπεθαίνουν από υποσιτισμό, χτίζονται τέτοια ανόητα και άχρηστα σπίτια, για κάποιον ανόητο και άχρηστο άνθρωπο…». Ένας τέτοιος άνθρωπος έγινε και ο ήρωας του έργου, όταν, όπως λέει χαρακτηριστικά, έπαψε να πιστεύει στον εαυτό του, κι άρχισε να πιστεύει στους άλλους.