Η ΓΙΟΓΚΑ (ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ)

Η ΓΙΟΓΚΑ (ΠΑΤΑΝΤΖΑΛΙ)

ΜΑΘΗΤΕΙΑ

Τι σημαίνει μαθητεία; Μαθητεία σημαίνει δημιουργία εσωτερικής τάξης. Έτσι όπως είσαι, είσαι ένα χάος. Έτσι όπως είσαι, είσαι απόλυτα αποδιοργανωμένος. Ο Γεώργιος Γκουρτζίεφ έλεγε -ο Γκουρτζίεφ από πολλές απόψεις μοιάζει με τον Πατάντζαλι, προσπάθησε και αυτός να μετατρέψει τον πυρήνα της θρησκείας σε επιστήμη- ο Γκουρτζίεφ λοιπόν λέει ότι δεν είσαι ένας· ότι είσαι ένα πλήθος. Όταν λες «εγώ», δεν υπάρχει ένα «εγώ». Υπάρχουν πολλά «εγώ» μέσα σου, πάρα πολλά. Ένα «εγώ» το πρωί, άλλο «εγώ» το απόγευμα, τρίτο «ε­γώ» το βράδυ. Ποτέ όμως δεν αντιλαμβάνεσαι τη σύγχυση, γιατί ποιος να την αντιληφθεί; Δεν υπάρχει κέντρο που να μπορεί να την αντιληφθεί.

Όταν λέμε ότι η Γιόγκα είναι μαθητεία, αυτό σημαίνει ότι η Γιόγκα θέλει να δημιουργήσει ένα αποκρυσταλλωμένο κέντρο μέσα σου. Έτσι όπως είσαι, είσαι ένα πλήθος και στο πλήθος εκδηλώνονται πολλά φαινόμενα. Ένα απ’ αυτά είναι ότι δεν μπορείς να εμπιστευτείς το πλήθος.

Χρειάζεται να αποκρυσταλλωθείς, χρειάζεται να κεντραριστείς. Αν δεν αποκτήσεις κέντρο, όλα όσα κάνεις είναι περιττά. Σπαταλάς τη ζωή σου και το χρόνο σου. Πρώτα απ’ όλα, χρειάζεται ένα κέντρο.

Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο

“... Όσα πραγματικά πρέπει να ξέρω για το πώς να ζω, τι να κάνω και πώς να είμαι, τα έμαθα στο Νηπιαγωγείο. Η σοφία δε βρισκόταν στην κορυφή του σχολικού βουνού, αλλά εκεί, στα βουναλάκια από άμμο, στο νηπιαγωγείο.

·         Αυτά είναι τα πράγματα που έμαθα:

·         Να μοιράζεσαι τα πάντα.

·         Να παίζεις τίμια.

·         Να μη χτυπάς τους άλλους.

·         Να βάζεις τα πράγματα πάλι εκεί που τα βρήκες.

·         Να καθαρίζεις τις τσαπατσουλιές σου.

·         Να μην παίρνεις τα πράγματα που δεν είναι δικά σου.

·         Να λες συγγνώμη, όταν πληγώνεις κάποιον.

·         Να πλένεις τα χέρια σου πριν από το φαγητό.

·         Να κοκκινίζεις.

·         Ζεστά κουλουράκια και κρύο γάλα κάνουν καλό.

·         Να ζεις μια ισορροπημένη ζωή, να μαθαίνεις λίγο, να σκέπτεσαι λίγο, να σχεδιάζεις, να ζωγραφίζεις, να τραγουδάς, να χορεύεις, να παίζεις και να εργάζεσαι κάθε μέρα από λίγο.

·         Να παίρνεις έναν υπνάκο το απόγευμα.

·         Όταν βγαίνεις έξω στον κόσμο, να προσέχεις την κίνηση, να κρατιέσαι από το χέρι και να μένεις μαζί με τους άλλους.

Μουσική και Ουμανισμός

Πράγματι, η μουσική αρχίζει εκεί πού τελειώνουν τα λόγια. Είναι το μόνο μέσο έκφρασης που μας κάνει να συνειδητοποιούμε τον ωκεανό αυτό της δημιουργίας και της ύπαρξης, μέσα στην απεραντοσύνη της οποίας αποτελούμε κομμάτι, άλλα όχι το απομονωμένο κομμάτι πού θα είμαστε χωρίς τη μουσική. (Συνέντευξη του Γεχούντι Μενουχίν για το ρόλο της μουσικής στην καλλιέργεια και την εξέλιξη της ανθρώπινης φύσης).

Ο Γεχούντι Μενουχίν, Βαρώνος Μενουχίν ή Μενουΐν (Yehudi Menuhin) ήταν Αμερικανο-Εβραίος, από τους περιφημότερους μουσικούς (βιολονίστας) και στη συνέχεια διευθυντής κλασσικής ορχήστρας. Μέλος του Τάγματος της Αξίας, Ιππότης-Διοικητής του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1917 στη Νέα Υόρκη από Ρωσο-Εβραίους μετανάστες. Διετέλεσε αρχικά μαθητής του Πέρσιγκερ, του Αδόλφου Μπους και του Ενέσκου. Χαρακτηρίστηκε «παιδί θαύμα» αφού σε ηλικία μόλις 7 ετών ήταν το «πρώτο βιολί» στη συμφωνική ορχήστρα του Σαν Φρανσίσκο. Το 1927 πήγε με τους γονείς του στη Χάβρη και από το 1929 άρχισε να ερμηνεύει έργα των μεγάλων κλασσικών Μπαχ και Λούντβιχ βαν Μπετόβεν υπό τη διεύθυνση ορχήστρας του Βάλτερ. Ακολούθησε τότε μια αλματώδη καλλιτεχνική εξέλιξη, οπότε αναδείχθηκε από τους μεγαλύτερους δεξιοτέχνες στο είδος του. Το 1959 εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Αγγλία όπου και ίδρυσε τη περίφημη «Σχολή Γεχούντι Μενουχίν». Έδωσε πολλές διαλέξεις και διηύθυνε συμφωνικές ορχήστρες περισσότερο από 40 χρόνια. Στο έργο του περιλαμβάνεται η συλλογή και μελοποίηση λαϊκών τραγουδιών της Ευρώπης. Αν και παρεξηγημένος στην Ελλάδα, ο σερ Γεχούντι Μενουχίν, ήρθε στη Θεσσαλονίκη καλεσμένος της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας το 1997.