Ετικέτες

Δευτέρα 28 Οκτωβρίου 2013

ΓΙΑΤΙ Η ΕΛΛΑΔΑ; της Jacqueline de Romilly


  Jacqueline de Romilly
  …Κατ’ αρχήν κινδυνεύουμε να ξεχάσουμε ότι ο άνθρωπος που εξύμνησαν οι Έλληνες ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος. Αγαπούσε τη ζωή και τις γιορτές, τα συμπόσια, τον έρωτα, τη δόξα. Μερικοί συγγραφείς μίλησαν γι’ αυτό περισσότερο από άλλους: ό­πως ο Ησίοδος, οι λυρικοί, ο Αριστοφάνης. Από τον Όμηρο όμως ως τα χορικά των τραγωδιών, αυτή η πλευρά δεν λείπει ποτέ. Πρέπει να το θυμίσουμε έντονα -διότι κατ’ αρχήν αυτό είναι η εκπληκτική γοητεία της ελληνικής λογοτεχνίας, υστέρα διότι μια τέ­τοια αγάπη για τη ζωή ανυψώνει περισσότερο το τίμημα του πάθους για να την εννοήσουμε, να την κατακτήσουμε και να υψωθούμε από τα συγκεκριμένα αυτά θέλγητρα προς μία σκέψη αρμονική προς αυτά. Η μίξη αυτών των δύο καθιστά την Ελλάδα μοναδική.
Επιπλέον, ακόμα και αν αποκαταστήσουμε αυτή τη διάσταση – που ηθελημένα αφήσαμε κατά μέρος σε μία μελέτη αφιερωμένη σε ένα μόνο θέμα – διακινδυνεύουμε πάλι να ξεχάσουμε ότι η ανάλυση που περιέχεται στα κείμενα αντιπροσωπεύει μία μόνο όψη της ελληνικής κουλτούρας και του ελληνικού πολιτισμού.
Βεβαίως, η άποψη αυτή είναι η πιο αυθεντική. Διότι κανένας άλλος πολιτισμός δεν είχε τόσο πάθος για την τέχνη του λόγου, της απόδειξης και της ανάλυσης: και αυτό, χωρίς αμφιβολία, πα­ραμένει το πιο αξιοσημείωτο γεγονός του ελληνισμού. Η επιδίωξη όμως της καθολικότητας που μαρτυρούν τα κείμενα, αν είναι τόσο χαρακτηριστική, θα πρέπει να ξαναβρεθεί επίσης στην τέχνη, στη θρησκεία, στη ζωή και στα ήθη.

Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Δημόσια Έσοδα δίχως φορολογία


από τον N. Kαζάνα

Την άνοιξη του 1993 ο Βρεταννός Δρ Ronald Burgess, διευθυντής της Εταιρίας Οικονομικών Μελετών, δημοσίευσε μια μελέτη με αυτόν ακριβώς τον τίτλο Public Revenue without Taxation1.  To οξύμωρο σχήμα, ή έστω παράδοξο, του τίτλου σοκάρει κάπως, αλλά ο οικονομολόγος Δόκτωρ γράφει πολύ σοβαρά και λογικά. Άλλωστε και οι αρχαίοι μας πρόγονοι δεν πλήρωναν φόρους (= τέλη) αλλά «εισφορές» ανάλογα με τις ανάγκες της Πολιτείας (κυρίως για πολέμους και δημόσια έργα) και, φυσικά, ανάλογα με τον δικό τους συνολικό πλούτο – μόνο τυραννίες επέβαλλαν φόρους και πρώτος ίσως ο Πεισίστρατος (6ος π.Χ. αιώνας) επέβαλε κάτι σαν τον σύγχρονο «φόρο εισοδήματος».

Η Οδός προς την ευτυχία - του Μαρσίλιο Φιτσίνο (1433-99)


Η Οδός προς την ευτυχία (γραμμένο το 1463)
Μαρσίλιο Φιτσίνο: Οι επιστολές
(Στον Cosimo De’ Medici(1))
Με μεγάλη χαρά θα έλθω κοντά σου το γρηγορότερο. Τι πιο ευχάριστο από το να είμαι στη γη των Χαρίτων(2) συνομιλώντας με τον Κόζιμο, πατέρα των Χαρίτων; Στο μεταξύ, όμως, σε παρακαλώ να δεχθείς, στα λίγα τούτα λόγια, το τι λένε οι Πλατωνιστές για την πιο άνετη οδό προς την ευτυχία. Παρότι δεν νομίζω πώς χρειάζεται να δείξω την οδό στον άνθρωπο πού ήδη έφθασε σχεδόν στο τέρμα, εντούτοις πρέπει να υπα­κούσω την επιθυμία σου, όχι μανό στην παρουσία σου, αλλά και στην απουσία σου.
"Όλοι οι άνθρωποι θέλουν να δρουν ορθά για το καλό, πού είναι το εύ-ζήν. Άλλα ζούνε καλά μόνο όταν είναι προικισμέ­νοι με όσο το δυνατόν περισσότερα αγαθά. Λέγεται ότι τα αγαθά αυτά είναι πλούτος, υγεία, ομορφιά, σθένος, ευγενική καταγωγή, τιμές, δύναμη, φρονιμάδα, καθώς και δικαιοσύνη, γενναιότητα και σωφροσύνη - και, πάνω απ’ όλα, σοφία, η οποία πράγματι συμπεριλαμβάνει την όλη ουσία της ευτυχίας. Διότι η ευτυχία συνίσταται στην επιτυχημένη πραγμάτωση ενός επιθυμητού σκοπού: η δε σοφία το επιτυγχάνει αυτό σε κάθε δραστηριότητα.

Δευτέρα 21 Οκτωβρίου 2013

ΕΝΑ ΓΡΑΜΜΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΑΚΟΜΑ .....

Ονειρεύομαι μια Ελλάδα που θα έχει και θα δίνει ελπίδα, μια Ελλάδα που δεν θα φωτίζεται μόνο από το φως των αρχαίων προγόνων. Μια Ελλάδα που θα δώσει και πάλι σ’ αυτό τον σκοροφαγωμένο διεθνή ορίζοντα φως από τον σύγχρονο πολιτισμό της, τη σύγχρονη φιλοσοφία
της, τη σύγχρονη έρευνα και τις επιστήμες, τη σύγχρονη ανθρωπιά και το φιλότιμό της, θα φωτίσει με τον κόσμο της εργασίας, θα ξαναδιδάξει τη Δημοκρατία.

Τετάρτη 9 Οκτωβρίου 2013

OSHO: Όταν ταιριάζει το παπούτσι


Όταν κάτι δεν πάει καλά, το σώμα ζητάει την προσοχή σου.

Αλλά όταν το σώμα είναι υγιές, το ξεχνάς.
Όταν το σώμα σου είναι υγιές γίνεσαι ασώματος,
κι αυτός είναι ο μόνος ορισμός για την υγεία.
Υγεία είναι όταν δεν έχεις επίγνωση του σώματος.
Αν υπάρχει επίγνωση του σώματος, σημαίνει πως δεν είναι υγιές.

Το ίδιο ισχύει και για τον νου.

Όταν η επίγνωσή σου είναι υγιής, δεν υπάρχει Εγώ, δεν ξέρεις τίποτα για τον εαυτό σου.
Δεν θυμίζεις στον εαυτό σου “είμαι κάτι”,
είσαι απλώς χαλαρός.
Υπάρχεις αλλά δεν υπάρχει Εγώ.
Είσαι απλά μια μη οντότητα, μια μη ύπαρξη, αλλά δεν υπάρχει Εγώ.
Όταν ταιριάζει το παπούτσι, ξεχνιέται το πόδι.
Όταν ταιριάζει η ζώνη, ξεχνιέται η κοιλιά.
Όταν η καρδιά είναι σωστή, τα υπέρ και τα κατά ξεχνιούνται.
Να θυμάσαι, όταν είσαι υγιής, δεν έχεις επίγνωση του σώματός σου.
Το σώμα ξεχνιέται.